دکتر «جورج کاسارز» میگوید: «این سیاهچاله بسیار بزرگتر از چیزی است که به صورت نرمال در کهکشان راهشیری پیدا میشوند. معمولاً سیاهچالههایی با جرم ۵ تا ۱۵ برابر جرم خورشید در کهکشان راهشیری یافت میشوند.»
این سیاهچاله به عنوان بخشی از سیستم دوگانهی ستاره-سیاهچالهی «LB-1» کشف شده است. این سیستم در فاصلهی ۱۳،۸۰۰ سال نوری از زمین و در صورت فلکی دوپیکر قرار دارد. ستارهی همراه این سیاهچاله از نوع ستارههای B است و ۸.۲ برابر سنگینتر و ۹ برابر بزرگتر از خورشید است. عمر این ستاره فقط ۳۵ میلیون سال است و هر ۷۸.۹ روز یک بار به دور سیاهچاله میچرخد.
ستارهشناسان میگویند: «آزمایشاتی که با کمک تلسکوپهای «LIGO» و «Virgo» انجام شده، نشان داده است که سیاهچالههایی با جرم دهها برابر خورشید نیز وجود دارند. تا قبل از آن فکر نمیکردند سیاهچالههای اینقدر بزرگ نیز وجود داشته باشند. این کشف جدید نشان داده است که در کهکشان راهشیری اینگونه سیاهچالهها نیز وجود دارند.»
دکتر «کریس بلچینسکی» از آکادمی علوم لهستان، میگوید: «ستارهای که بتواند چنین سیاهچالهی عظیمی تولید کند، قاعدتاً باید طی انفجار ابرنواختری، چنان نابود شود که فقط گاز و گرد و غبار از آن باقی بماند.» پروفسور «دیوید ریتز» از دانشگاه کالیفرنیا و فلوریدا، میگوید: «این کشف ما را مجبور میکند که مدلهای مربوط به شکلگیری سیاهچالهها را بازبینی کنیم و همچنین میتوان آنرا رونسانسی در مبحث اجرام آسمانی محسوب کرد.»
کشف این سیاهچاله طی مقالهای در مجلهی Nature گزارش شده است.