روشی که پُرخوری را کنترل می‌کند
روشی که پُرخوری را کنترل می‌کند
مجله علمی ایلیاد - فرض کنید رژیم لاغری دارید، اگر وارد لابی سالن سینما شوید و بوی پاپ‌کُرن را احساس کنید، مقاومت کردن در برابر تمایل به خوردن آن بسیار مشکل می‌شود و احتمالاً یک بسته از آن‌را سفارش می‌دهید. تحریک پذیری، یا پاسخ بدون تفکر درباره‌ی عواقب یک عمل، با پُرخوری، افزایش وزن، چاقی و دیگر اختلالات روانشناختی شامل اعتیاد به مواد مخدر و قمار ارتباط دارد. تیمی از محققین دانشگاه جورجیا، توانسته‌اند یک مدار خاص را در مغز شناسایی کنند که تحریک‌پذیری غذایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و شاید بتوان به کمک آن به درمان پُرخوری افراد کمک کرد. نتایج یافته‌های این تیم در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده است.
پروفسور «امیلی نوبل» از دانشگاه جورجیا، به‌عنوان سرپرست این تیم تحقیقاتی، می‌گوید: «سیستم‌های پیچیده‌ای در مغز ما وجود دارد که می‌تواند در نه گفتن به پیشنهادهای غذایی کمک کنند. در مدل‌های آزمایشگاهی می‌توان این مدارات را فعال کرد و پاسخ‌های ناشی از آن‌را مشاهده کرد.» محققین در این پروژه از موش به‌عنوان مدل استفاده کردند. آن‌ها در مغز موش‌ها بر روی سلول‌هایی متمرکز شدند که در هیپوتالاموس، تولید هورمون تغلیظ کننده‌ی ملانین یا «MCH» می‌کنند.
در تحقیقات گذشته مشخص شده بود که بالا رفتن سطح MCH در مغز، باعث تحریک به پُرخوری می‌شود و اکنون در این مطالعه‌ی جدید، مشخص شده است که MCH نقش مهمی در رفتارهای مرتبط با تحریک‌پذیری دارد. نوبل می‌گوید: «ما دریافتیم که اگر سلول‌های تولید کننده‌ی هورمون MCH را فعال کنیم، تحریک‌پذیری حیوانات در مورد خوردن غذا بیشتر می‌شود.»
دانشمندان برای آزمایش تحریک‌پذیری موش‌ها، آن‌ها را آموزش دادند که اگر یک اهرم را فشار دهند، غذایی خوشمزه، چرب و شیرین دریافت می‌کنند. فشار دادن اهرم باید در فواصل بیست ثانیه‌ای انجام می‌شد. اگر زودتر از بیست ثانیه اهرم فشار داده می‌شد، موش باید بیست ثانیه‌ی دیگر منتظر می‌ماند. آن‌ها از یک روش پیشرفته برای فعال کردن مسیر عصبی MCH نیز استفاده کردند.
نتایج نشان دادند که MCH بر روی علاقه‌ی غذایی حیوانات و میزان اشتیاق آن‌ها به کار در جهت به‌دست آوردن غذا تاثیر ندارد، ولی این مدار بر روی کنترل پیشگیرانه‌ی حیوانات اثر دارد و در واقع بر روی توانایی آن‌ها در تلاش برای به‌دست آوردن غذا تاثیر می‌گذارد. درک اینکه این مدار بر روی تحریک‌پذیری غذایی به صورت انتخابی اثر می‌گذارد، نشان می‌دهد که شاید در آینده بتوان دارویی برای جلوگیری از پُرخوری تولید کرد.