کشف نزدیکترین سیاهچاله به زمین
کشف نزدیکترین سیاهچاله به زمین
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌شناسان با استفاده از طیف‌سنج نوری «FEROS» در رصدخانه‌ی لا سیلای اروپا، یک سیاهچالهی ستاره‌ای را در سیستم ستاره‌ای «HR 6819» کشف کرده‌اند. این کهکشان در فاصله‌ی ۱،۱۱۹ سال نوری در صورت فلکی تلسکوپ قرار دارد. این سیستم ستاره‌ای از یک جفت داخلی، یک ستاره‌ی نوع B3، یک همزاد نامرئی که نزدیکترین سیاهچاله به خورشید است و یک ستاره‌ی Be تشکیل شده است.
دکتر «پیتر هادراوا» از آکادمی علوم جمهوری چک در پراگ، به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «ما کاملاً شگفت‌زده شدیم که فهمیدیم این سیستم ستاره‌ای اولین سیستم حاوی سیاهچاله است که می‌توان آن‌را با چشم غیرمسلح نیز مشاهده کرد. تا جایی که ما می‌دانیم این سیستم حاوی نزدیکترین سیاهچاله به زمین است.»
مشاهدات دانشمندان نشان داد که یکی از دو ستاره‌ی موجود در این سیستم در حال گردش حول یک جرم نامرئی است. دامنه‌ی گردش این ستاره ۴۰ روزه است. ستاره‌ی دیگر این سیستم در فاصله‌ی بسیار زیادی از جفت داخلی قرار دارد.
سیاهچالهی موجود در سیستم HR 6819 در حقیقت اولین سیاه‌چاله‌ای است که جرمی مشابه ستاره‌ها دارد، ولی با محیط اطراف خود برهمکنش خشن ندارد و به همین خاطر واقعاً سیاه به نظر می‌آید. دانشمندان وجود این سیاهچالهی و میزان جرم آن‌را با مطالعه‌ی مدار ستاره‌ی در حال گردش به دور آن تشخیص داده‌اند.
دکتر «توماس روینوس» از آژانس فضایی اروپا، می‌گوید: «یک جرم نامرئی که حداقل ۴.۲ برابر خورشید جرم داشته باشد، فقط می‌تواند سیاهچاله باشد. با استفاده از این تحقیق می‌توان پیش‌بینی کرد که سیاه‌چاله‌های مخفی درون کهکشان راه شیری کجا قرار دارند. در کهکشان راه شیری باید صدها میلیون سیاهچاله وجود داشته باشد، ولی اطلاعات ما درباره‌ی آن‌ها محدود است. این که بدانیم دنبال چه چیزی بگردیم، ما را در موقعیتی قرار می‌دهد که بهتر به خواسته‌هایمان برسیم.»
دکتر «دیتریچ باده» از آژانس فضایی اروپا، می‌گوید: «یافتن این سیاهچاله با این فاصله‌ی نزدیک از ما نشان می‌دهد که تازه اول راه هستیم. سیستم‌دیگری به نام «LB-1» نیز به تازگی کشف شده است که به احتمال زیاد وضعیت سیستم HR 6819 را داشته باشد، ولی رصدهای ما درباره‌ی آن هنوز تکمیل نشده است. LB-1 مقداری دورتر از ما قرار دارد، ولی هنوز می‌توان آن‌را نزدیک به حساب آورد. یافتن و مطالعه‌ی چنین سیستم‌هایی می‌تواند اطلاعات ما را در زمینه‌ی شکل‌گیری و تکامل ستاره‌های کمیاب افزایش دهد.»
نتایج این مطالعه در مجله‌ی Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.