وقوع رویدادهای ناشناخته برای ذهن انسان اساساً عجیب و وهمانگیز جلوه میکند. کودک خردسالی را تصور کنید که اولین بار مقابل یک آینه قرار میگیرد و خودش را میبیند؛ او به مرور متوجه تکرار حرکات خودش در تصویر آینه میشود و احتمالاً ابتدا از دیدن تصویر خودش بترسد! او چیزی ناشناخته را دیده است و دلیل ترس او نداشتن شناخت کافی از ساختار آینه، نور و بازتاب نور در آینه است. بزرگسالان دچار چنین ترسی نمیشوند زیرا بارها از کودکی مقابل آینه ایستادهاند و شناختی ولو مختصر نسبت به سازوکار آینه دارند. اما کماکان دیدن شئی نورانی در آسمان میتواند رعبآور و شگفتانگیز باشد. زیرا شناخت همان فرد بزرگسال از شیء نورانی ناشناس در حد و اندازه شناخت کودک از آینه است.
نوشته | علی عمانی |