چگونه از بین رفتن طبیعت را متوقف کنیم؟

مجله علمی ایلیاد - هم‌اکنون تنها نیمی از پوشش گیاهی طبیعی سطح زمین باقی‌مانده و از این رو، یک تیم بین‌المللی تصمیم گرفته‌اند که از ادامه‌ی ایراد خسارات به طبیعت جلوگیری کنند. این تیم به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چگونه می‌توان قانون جهانی عدم اعمال زیان خالص به اکوسیستم‌های طبیعی را که هدف آن ترغیب برخی از کشورها برای احیای پوشش گیاهی طبیعی نابود شده خود و تحریک سایر کشورها، برای به حداقل رساندن خسارات اجتناب‌ناپذیر ایراد شده به اکوسیستم است، عملی کرد.

پروفسور «مارتین مارون» سرپرست این تیم تحقیقاتی، می‌گوید: «زیستگاه‌های طبیعی سراسر جهان در معرض خطر قرار دارند و تنوع زیستی، آب و هوایی و سایر سیستم‌های مهم طبیعی نیز دستخوش تغییرات زیادی قرار گرفته‌اند. این مخاطرات می‌توانند بر زندگی انسان‌ها نیز تاثیر داشته باشند، لذا برای متوقف کردن این ضرر و زیان‌ها، باید قوانینی برای سیاست‌گذاران جهانی وضع شود تا اهداف خود را با هدف محافظت از طبیعت سازگار کنند. چرا که این هدف یک هدف والا است که برای رسیدن به آن، باید منصفانه رفتار کرد.»

وی می‌گوید: «این بدان معنی است که ممکن است برخی از کشورها مجبور شوند نسبت به سایر کشورها بیشتر به امر حفاظت و احیا کمک کنند.» محققان تخریب اکوسیستم‌های طبیعی را در ۱۷۰ کشور جهان مورد بررسی قرار دادند و عوامل اقتصادی و اجتماعی دخیل را نیز ارزیابی کردند.

پرفسور مارون می‌گوید: «عناصر دخیل در این امر در سراسر جهان بسیار متنوع هستند. بسیاری از کشورها قبلاً بخش عمده‌ای از اکوسیستم‌های طبیعی خود را تغییر داده‌اند، بنابراین برای دستیابی به هدف عدم اعمال زیان خالص به اکوسیستم‌های طبیعی، مشارکت این کشورها در احیای اکوسیستم ممکن است، به‌عنوان بخشی از یک مشارکت عادلانه ضروری باشد. از سوی دیگر، برخی از کشورها که دارای اکوسیستم‌های دست‌نخورده و بکری هستند، باید در هنگام وضع قوانین توسعه‌ی انسانی، الزامات مربوط به کاهش تهدید و محدودیت‌های لازم را بپذیرند. گزینه‌ی دوم معمولاً شامل کشورهای فقیر سراسر جهان است، بنابراین یافتن راهی برای توسعه آن‌ها بدون از بین بردن اکوسیستم‌های طبیعی، امری بسیار مهم خواهد بود.»

هدف جهانی اجتناب از اعمال زیان خالص، می‌تواند این نوع توسعه را به روشی عادلانه انجام دهد و محدودیت‌های لازم را اعمال نماید. کار این تیم بر روی هدف جهانی عدم اعمال زیان خالص در سال ۲۰۲۰ با همکاری کنوانسیون سازمان ملل متحد و با وضع یک چارچوب جهانی جدید برای تنوع زیستی به انجام خواهد رسید.

 

پروفسور مارون می‌گوید: «اکنون زمان آن رسیده، آنچه را که برای بهتر شدن زمین در آینده لازم است، انجام دهیم و به ‌زودی دولت‌های سراسر جهان نیز در مورد این موضوع تصمیم خواهند گرفت. زیان بدون محدودیت الگویی است که هم‌اکنون اکوسیستم‌های طبیعی ما را به ورطه‌ی نابودی کشانده و لذا باید متوقف شود. ما برای حفظ، احیا و محافظت از اکوسیستم‌های طبیعی و در عین حال افزایش قوانین حفاظتی سراسر جهان، به یک هدف قوی و اساسی نیاز داریم. هدف جهانی این سازمان محدودیت‌هایی را برای خسارت‌هایی که ما به تنوع زیستی تحمیل می‌کنیم، ایجاد می‌کند؛ درحالی‌که امکان توسعه‌ی انسانی را در جایی که مورد نیاز است، فراهم می‌کند.»