استخراج انرژی از سیاه‌چاله‌های در حال دوران
استخراج انرژی از سیاه‌چاله‌های در حال دوران
مجله علمی ایلیاد - فیزیکدانان دانشگاه‌های گلاسکو و آریزونا، توانسته‌اند یک نظریه‌ی پنجاه ساله را با انجام آزمایش‌های خاص اثبات کنند. این نظریه اینگونه مطرح شده است که تمدن‌های بیگانه در کهکشان‌های مختلف می‌توانند از سیاه‌چاله‌های در حال دوران انرژی استخراج کنند.
در سال ۱۹۶۹، «روجر پنروز» ریاضیدان و فیزیکدان انگلیسی روشی را برای استخراج انرژی از سیاه‌چاله‌های در حال دوران پیشنهاد داد. این روش اکنون به نام «سوپررادیانس پنروز» شناخته می‌شود. وی نشان داد که بیگانه‌های پیشرفته ممکن است بتوانند از این سیاه‌چاله‌های در حال دوران انرژی استخراج کنند. در سال ۱۹۷۱ «یاکوف زلدوویچ» اوکراینی تعبیر دیگری از نظریه‌ی پنروز ارائه داد. وی نشان داد که این جرم در حال دوران به جای سیاه‌چاله می‌تواند یک جاذب دوار مانند یک استوانه‌ی فلزی دوار باشد. وی نشان داد که اگر موج‌های سبک و به هم پیچیده، به سطح یک استوانه‌ی در حال دوران، با سرعت مناسب برخورد کنند، منعکس نمی‌شوند و انرژی استوانه‌ی در حال دوران را جذب می‌کنند. این اتفاق به خاطر «اثر داپلر» رخ می‌دهد.
نظریه‌ی زلدوویچ از سال ۱۹۷۱ تا کنون به صورت تئوری باقی ماند، زیرا برای آزمایش آن لازم بود که استوانه‌ی فلزی با سرعتی برابر با یک میلیارد بار در ثانیه بچرخد.
اکنون پروفسور «دانیله فاچو» و همکارانش سیستمی طراحی کرده‌اند که بتوانند نظریه زلدوویچ را آزمایش کنند. آن‌ها از حلقه‌های کوچک اسپیکر برای ساخت امواج صوتی به هم پیچیده استفاده کرده‌اند. این امواج به سمت یک دیسک جاذب صدا که از فوم ساخته شده است، هدایت می‌شود. مجموعه‌ای از میکروفون‌ها در پشت دیسک صداهای عبوری از دیسک را جمع‌آوری می‌کنند. این امواج به صورت مداوم سرعت دوران دیسک را افزایش می‌دهند.
چیزی که محققین می‌خواستند بشنوند و ببینند این بود که تغییر محسوسی در فرکانس و دامنه‌ی امواج صوتی عبوری از دیسک مشاهده کنند. آن‌ها اعتقاد داشته‌اند که تغییر مذکور در نتیجه‌ی اثر داپلر رخ می‌دهد.
دکتر «ماریو کرومب» از دانشگاه گلاسکو به‌عنوان نویسنده‌ی اول مقاله‌ی این تیم تحقیقاتی که در مجله‌ی Nature Physics منتشر شده است، می‌گوید: «اگر از نقطه‌ی دید سطح در حال دوران استوانه اندازه‌گیری کنیم، گام امواج صوتی برخوردی به استوانه عوض می‌شود. اگر سرعت دوران استوانه به اندازه‌ی کافی برسد، فرکانس صوت می‌تواند کار عجیبی انجام دهد؛ فرکانس صوت می‌تواند از فرکانس مثبت به فرکانس منفی تغییر حالت دهد و در حین انجام این کار، مقداری از انرژی استوانه را جذب کند.»
اگر سرعت دوران دیسک به مرور زیاد شود، گام آن کاهش پیدا می‌کند، تا زمانی که گام آنقدر کم می‌شود که قابل شنیدن نباشد و سپس با افزایش بیشتر سرعت دوران، گام صدا مجدداً افزایش پیدا می‌کند تا جایی که دوباره قابل شنیدن می‌شود. در حالت دوم دامنه‌ی موج ۳۰ درصد بیشتر از موج اولیه شده است.
پروفسور فاچو می‌گوید: «امواج دارای فرکانس منفی می‌توانند بخشی از انرژی دیسک در حال دوران را جذب خود کنند و در نتیجه، صدای بلندتری داشته باشند. این همان چیزی است که زلدوویچ در سال ۱۹۷۱ پیش‌بینی کرده بود.»