بزرگترین کوسهی دنیا چه اندازهای داشته است؟
بزرگترین کوسهی دنیا چه اندازهای داشته است؟
مجله علمی ایلیاد - محققین دانشگاههای بریستول و سوانزی، با انجام یک مطالعهی جامع دریافتهاند که کوسهی «مگالودون» طولی برابر با ۱۶ متر داشته و تنها سر آن ۴.۶۵ متر طول داشته است. بالهی پشتی این کوسهی غولپیکر ۱.۶۲ متر بلندی داشته و دُم آن ۳.۸۵ متر بوده است.
مگالودون بزرگترین کوسهای است که زمانی بین ۲۳ تا ۲.۶ میلیون سال پیش بر روی زمین زندگی کرده است. این شکارچی ماقبل تاریخ، جزء ردهی اول شکارچیان بوده و از نهنگها و دیگر پستانداران دریایی تغذیه میکرده است. اسکلت این حیوان بیشتر حالت غضروفی داشته و به همین خاطر بهجز دندان، از بقیهی استخوانهای آن چیز زیادی باقی نمانده است؛ ولی دیرینشناسان معتقد هستند که اسکلت این شکارچی شباهت زیادی به کوسههای سفید داشته، ولی اندازهی آن بسیار بزرگتر بوده است.
«جک کوپر» و همکارانش از دانشگاه بریستول با استفاده از روشهای ریاضیاتی، اندازه و مشخصات مگالودون را تعیین کردهاند. آنها با مقایسهی ۵ گونهی مختلف، به این نتایج رسیدهاند. گونهها عبارتاند از؛ «کوسهی سفید بزرگ»، «کوسهی ماکوی باله کوتاه»، «کوسهی ماکوی باله بلند»، «کوسهی سالمون» و «کوسهی اقیانوسی پوربیگل».
دکتر «کاتالینا پیمنتو» از دانشگاه سوانزی بهعنوان همکار این تحقیق، میگوید: «مگالودون جد مستقیم کوسهی سفید نیست، ولی دیگر انواع کوسههای ماکو و سالمون از خویشاوندان نزدیک آن محسوب میشوند. ما با اندازهگیری مشخصات ۵ گونه کوسه، مشخصات مگالودون را تخمین زدهایم. ما باید بررسی میکردیم که آیا این کوسههای مُدرن، در زمان رشد دچار تغییر در مشخصات خود شدهاند یا خیر؟ آیا مانند نوزاد انسان ابتدا سر بزرگ و پای کوچکی داشتهاند یا تناسب آنها به همان شکل اولیه باقی مانده است؟»
دکتر جک کوپر اضافه میکند: «ما هیجانزده شدیم وقتی دریافتیم کوسهها از همان ابتدا مشخصات خود را در اندازهی کوچکتر داشتهاند. بنابراین مگالودون نیز از همان ابتدا تا ۱۶ متری شدن، تناسب اندام ثابتی داشته است.»
محققین با توجه به نتایج گرفته شده توانستند اندازهی سر، باله و دُم مگالودون را تخمین بزنند. اندازهی این کوسهی عظیمالجثه به گونهای بوده که یک انسان میتوانسته پشت بالهی روی پشت آن قایم شود. محققین میگویند: «بازسازی اندازههای بدن مگالودون باعث میشود بتوانیم درک بهتری از ریختشناسی آن داشته باشیم و بتوانیم دلایل انقراض آنرا کشف کنیم.»
نتایج این تحقیقات در مجلهی Scientific Reports منتشر شده است.