چگونه یک ستاره توسط سیاه‌چاله نابود می‌شود؟
چگونه یک ستاره توسط سیاه‌چاله نابود می‌شود؟
مجله علمی ایلیاد - در فاصله‌ی حدود ۲۱۵ میلیون سال نوری از زمین، یک ستاره توسط سیاه‌چاله‌ای عظیم متلاشی شده است. این مرگ حیرت‌انگیز کیهانی به‌عنوان رخداد پارگی کشندی «TDE» شناخته می‌شود و اکنون نزدیک‌ترین مورد آن توسط ستاره‌شناسان شناسایی شده است. زمانی که این ستاره نابود شده، نور درخشانی منتشر شده است که اطلاعات خوبی از این پدیده در خود نهفته دارد.
این رخداد TDE به‌نام «AT2019qi» نامگذاری شده و کشف آن در مجله‌ی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society گزارش شده است. سیاه‌چاله‌ی عامل این رخداد، یک میلیون برابر خورشید جرم داشته و توانسته ستاره‌ای به بزرگی خورشید را به سمت خود کشیده و متلاشی کند. زمانی که یک جرم به نزدیکی سیاه‌چاله می‌رسد، گرانش شدیدی را تجربه می‌کند و مرگ جرم را در پی دارد.
مرگ ستاره‌ها در این مواقع به این صورت است که ستاره به اندازه‌ای کش می‌آید که متلاشی می‌شود. این وضعیت «اسپاگتی شدن» نیز گفته می‌شود. ستاره‌ی کش آمده در مرحله‌ی بعد آنچنان داغ می‌شود که مانند پلاسمای داغ در اطراف سیاه‌چاله به گردش درمی‌آید.
دکتر «مت نیکول» از دانشگاه برمینگام به‌عنوان نویسنده‌ی اول این مطالعه، می‌گوید: «اینکه سیاه‌چاله ستاره‌های اطراف را به سمت خود بکشد، مانند داستان‌های تخیلی به نظر می‌رسد، ولی این اتفاق واقعاً رخ می‌دهد. رصدهای ما نشان داده است که ستاره‌ای که TDE آن‌را مشاهده کرده‌ایم، جرمی برابر با جرم خورشید داشته است که نصف آن به درون سیاه‌چاله سقوط کرده است.»
زمانی که ماده‌ای به درون سیاه‌چاله سقوط می‌کند، به حدی گرم می‌شود که پرتوهای نورانی انرژی از خود متصاعد می‌کند و ستاره‌شناسان می‌توانند آن‌را تشخیص دهند. در این مطالعه دانشمندان نشان داده‌اند که مواد باقی مانده از ستاره‌ی متلاشی شده در اطراف سیاه‌چاله به گردش درآمده‌اند و در نهایت جلوی رسیدن نور ناشی از سقوط بقیه‌ی ستاره به درون سیاه‌چاله را گرفته‌اند.
«کیت آلکساندر» به‌عنوان همکار این تحقیق از ناسا، می‌گوید: «ما لحظات ابتدای سقوط مواد به درون سیاه‌چاله را رصد کرده‌ایم و مشاهده کرده‌ایم که مواد خروجی از آن با سرعت ۱۰،۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه خروج کرده‌اند. این رخداد اولین فرصت ما برای مشاهده و بررسی اینگونه موارد بوده است.»
محققین با درس‌های آموخته شده از رصد این رخداد معتقد هستند که این رخداد می‌تواند برای رصدهای آینده به عنوان یک نمونه‌ی شاهد به حساب آید تا بتوان در آینده اطلاعات بهتری از رخدادهای مشابه کسب کرد.