بسیاری از درختان و حیوانات از الگوی خاصی بهنام «گرادیان عرض جغرافیایی» پیروی میکنند که طی آن گوناگونی آنها در نواحی استوایی افزایش مییابد و در نواحی نزدیکتر به قطبها کاهش پیدا میکند. زنبورها در این زمینه استثنا هستند و گوناگونی آنها در نواحی استوایی کمتر و در نواحی نزدیک به قطبها بیشتر است. در مقایسه با نواحی بیابانی، گونههای زنبور کمتری در جنگلها و نواحی بارانی وجود دارد، زیرا درختان معمولاً منابع غذایی کمتری برای زنبورها دارند.
مترجم | امید محمدی - مجله علمی ایلیاد |