کشف گروهی از سیاه‌چاله‌ها در یک خوشه‌ی ستاره‌ای
کشف گروهی از سیاه‌چاله‌ها در یک خوشه‌ی ستاره‌ای
مجله علمی ایلیاد - ستاره‌شناسان توانسته‌اند با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل، شواهد مربوط به وجود ده‌ها سیاه‌چاله با جرم‌های ستاره‌ای را در خوشه‌ی ستاره‌ای کروی «NGC 6397» به عنوان نزدیک‌ترین خوشه‌ی ستاره‌ای کروی به زمین کشف کنند.
خوشه‌ی NGC 6397 در فاصله‌ی ۷،۸۰۰ سال نوری از زمین در جنوب صورت فلکی آتشدان قرار دارد. این خوشه به نام «GCI 74» نیز شناخته می‌شود و عمر آن ۱۳.۴ میلیارد سال است که می‌توان گفت این خوشه با فاصله‌ی زمانی کمی از انفجار بزرگ شکل گرفته است.
زمانی که ستاره‌شناسان تصمیم به مطالعه‌ی این خوشه گرفتند، انتظار داشتند شواهد مربوط به وجود سیاه‌چاله‌های با جرم متوسط را در مرکز آن کشف کنند. آن‌ها برای جستجو به دنبال این اجرام نادر، مکان و سرعت ستاره‌های این خوشه را آنالیز کردند. محققین از تخمین‌های قبلی که بر اساس تصاویر تلسکوپ هابل و رصدخانه‌ی گایای اروپا از این خوشه زده شده بود، استفاده کردند. دانشمندان با دانستن فاصله‌ی این خوشه از زمین، توانسته‌اند حرکات و سرعت ستاره‌های موجود در خوشه را به دقت رصد کنند.
دکتر «مامون» از موسسه‌ی ستاره‌شناسی پاریس به‌عنوان همکار این مطالعه، می‌گوید: «آنالیزهای ما نشان داده است که مدارات ستاره‌های این خوشه تا حدود زیادی تصادفی است و نمی‌توان این مدارات را دایره‌ای و بزرگ دانست. ما دریافتیم که جرم‌های بزرگ نامرئی در مناطق چگال مرکز این خوشه‌ی ستاره‌ای وجود دارد، ولی شگفت‌زده شدیم وقتی فهمیدیم این جرم اضافی در حدی زیاد است که درصد زیادی از جرم کل خوشه را در بر می‌گیرد.»
این اجرام نامرئی تنها می‌توانند بقایای ستاره‌های عظیمی باشند که در نواحی مرکزی خوشه تحت تاثیر گرانش خودشان و پس از اینکه سوخت هسته‌ای آن‌ها تمام شده است، متلاشی شده‌اند. ستاره‌های بزرگ بر اثر برهمکنش‌های گرانشی که با ستاره‌های کوچک‌تر دارند، به سمت مرکز خوشه گرایش پیدا می‌کنند و در ادامه‌ی این فرآیند، تمرکز مقادیر کم اجرام نامرئی را باعث شده‌اند.
محققین با استفاده از تئوری تکامل ستاره‌ای، دریافته‌اند که اجرام نامرئی موجود در مرکز این خوشه در واقع سیاه‌چاله‌های دارای جرم به اندازه‌ی ستاره‌ها هستند و کوتوله‌های سفید و ستاره‌های نوترونی نیستند.
دکتر «ویترال» به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «ما توانسته‌ایم برای اولین بار جرم و تعداد مجموعه‌ای از سیاه‌چاله‌ها را در مرکز یک خوشه‌ی ستاره‌ای کروی به‌دست بیاوریم. بدون کمک داده‌های هابل و گایا نمی‌توانستیم این اطلاعات مهم را کسب کنیم.»
نتایج این یافته‌ها در مجله‌ی Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.