اهلی شدن اسب تغییرات زیادی در جابهجاییهای انسان و همچنین شرایط جنگها ایجاد کرده است. با این حال هنوز منشاء ژنتیکی و جغرافیایی اسبهای اهلی مُدرن ناشناخته باقی مانده است.
در حال حاضر شواهدی از وجود تیرهای از اسبهای اهلی در آسیای مرکزی در حدود ۳،۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح پیدا شده است. با این حال این اسبهای باستانی هیچ ارتباطی با اسبهای اهلی مدرن ندارند.
در واقع محققین حدس میزنند که اهلی شدن اسبهای بین ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش رخ داده است، ولی تا کنون شاهدی بر این مدعا نداشتند. برای یافتن شواهد متقن در این زمینه، محققین بقایای ۲۷۳ اسب باستانی را از سایتهای باستانشناسی متعددی جمعآوری کردند تا به این ترتیب بتوانند ارتباط این اسبها را با اسبهای مدرن بررسی کنند.
آنالیز دیانای استخراج شده از این نمونهها نشان داده است که در مناطق غربی ارواسیا در جنوب رود ولگا، مکانی برای اهلی کردن اسبها وجود داشته است که حدود ۴،۲۰۰ سال پیش اسبهای اهلی از این منطقه به بقیهی مناطق دنیا فرستاده میشدهاند.
دادههای تاریخی نشان دهندهی جمعیت بسیار زیاد اسبهای این مناطق بوده است که مشابه و معادل آن در ۱۰۰ هزار سال گذشته وجود نداشته است. در واقع در این مکان انسانها بر روی تولید مثل اسبها کنترل داشتهاند و آنها را به تعداد زیاد تولید کردهاند.
توانایی سواری دادن اسبها و همچنین قابلیت استفاده از اسب در جنگها دو خصوصیتی است که اهلی کنندگان اسبها روی آنها تمرکز داشتهاند و به مرور ژن اسبهایی که این قابلیتها را داشتهاند تکثیر داده شدهاند و جایگزین دیگر اسبها شدهاند.