مادهی تاریک موجود در کهکشان، تاریک و بینور است، ولی ستارهها، مواد داغ در حال چرخش و گاز موجود در کهکشان معمولاً صحنههای نورانی زیبایی تولید میکنند.
اخیراً یک کهکشان کوتوله با فاصلهی ۹۴ میلیون سال نوری از زمین کشف شده که انتظارات ستارهشناسان از کهکشانها را برآورده نمیکند. این کهکشان «FAST J0139+4328» نامیده شده است و جالب است بدانید که هیچ نور مرئی از خود ساطع نمیکند.
این کهکشان جدید، بهعنوان کهکشان تاریک شناخته شده است. به نظر میرسد این کهکشان دارای تعداد کمی ستاره نیز هست، ولی بیشتر فضای کهکشان را مادهی تاریک تشکیل داده است. مقالهای که جزئیات کشف این کهکشان در آن شرح داده شده است را مجلهی Astrophysical Journal Letters منتشر کرده است.
مادهی تاریک تا کنون به درستی شناخته نشده است، ولی ستارهشناسان وجود آنرا به کمک اثرات گرانشی آن شناسایی کردهاند. از طرف دیگر، کهکشانها آنقدر سریع میچرخند که اگر مادهای نباشد که اجرای آنها را در کنار یکدیگر نگه دارد، باید این اجرام آسمانی تکه پاره شوند.
به نظر نمیرسد مادهی تاریک با مواد معمولی برهمکنش داشته باشد و تنها گرانش است که ارتباط این مواد را نشان میدهد. مادهی تاریک هیچ نوری از خود ساطع نمیکند و فقط جرم و گرانش آن است که باعث میشود ستارهشناسان وجود آنها را تایید کنند.
تئوری مادهی تاریک نیز کامل نیست و نواقصی در آن وجود دارد. از طرفی شبیهسازیهایی که تا کنون از کیهان انجام شده و در آن توزیع مادهی تاریک مشخص شده، با رصدهای انجام شده همخوانی ندارد و از طرف دیگر کهکشانهای کوتولهای که حول کهکشانهای بزرگ دوران میکنند نیز تاییدکنندهی تئوری مادهی تاریک نیستند.
این موضوع بین ستارهشناسان بهعنوان «مشکل کهکشانهای کوتوله» شناخته میشود. اکنون با کشف کهکشان تاریک کوتوله، میتوان امید داشت با کشف تعداد بیشتری از این نوع کهکشانها، مشکل کهکشانهای کوتوله در تئوری مادهی تاریک نیز حل شود. تا کنون کاندیداهایی برای کهکشان تاریک وجود داشته شده است، ولی از آنجا که همهی آنها نزدیک به ساختارهای نورانی کیهانی هستند، تایید آنها بهعنوان کهکشان تاریک کار مشکلی است.