خطر کمتر شیوع بیماری‌های خطرناک با زندگی در ارتفاعات بالاتر
مجله علمی ایلیاد - چه کسی می‌دانست که جغرافیا می‌تواند چنین نقش بزرگی را در سلامت انسان‌ها ایفا کند؟ کاملاً مشخص است که هوای نواحی تپه‌ای و مملو از پستی و بلندی که تمدن و انسان‌ها به آنجا نفوذ نکرده‌اند، تازه و سالم است. اکنون یافته‌های یکی از مطالعات جدید نشان می‌دهد که خطر بروز بیماری‌های قلبی، سکته و دیابت در افرادي که در ارتفاعات بالاتر زندگی می‌کنند، در مقایسه با افرادی که در چنین مناطقی سکوت نگزیده‌اند، کمتر است. پس به سادگی می‌توان استنباط کرد که منطقه‌ی جغرافیایی محل زندگی شما در خطر بُروز چنین بیماری‌هایی تاثیرگذار ظاهر می‌شود.
«آمايا لوپز پاسکال» که تحقیق حاضر را به‌عنوان بخشی از پروژه‌ی پایان‌نامه‌ی مقطع دکتری‌اش در دانشگاه ناواراى اسپانیا انجام داد، گفت: «ما دریافتیم افرادی که در ارتفاع بین ۴۵۷ تا ۲،۲۹۷ متری از سطح دریا زندگی می‌کنند در مقایسه با کسانی که در ارتفاع صفر تا ۱۲۱ متری از سطح دریا زندگی می‌کنند از احتمال کمتری برای ابتلا به نشانه‌های متابولیک برخوردار هستند.»
نشانه‌های متابولیک یا همان سوخت و ساز بدن اصطلاحی پزشکی برای ترکیبی از فشار خون، قند و کلسترول بالا و چربی اضافی بدن در اطراف کمر است که مشکلات سلامتی جدی و شدیدی را به ارمغان می‌آورد. اگر چه بر طبق گزارشات، افزایش نشانه‌های متابولیک ناشی از نرخ فزاینده‌ی چاقی، سیگار کشیدن و سبک زندگی بی‌تحرک در سطح سلامت افراد مواثر است؛ ولی اطلاعات اندکی درخصوص اثر احتمالی محیط‌زیست بر انسان و سلامتی او نیز وجود دارد.
«پدرو گونزالز مونيسا»، محقق ارشد مطالعه و استادیار دانشگاه ناواراى اسپانیا خاطر نشان کرد: «زندگی کردن در ارتفاعات بالاتر یا تحت محیطی کم اکسیژن، نقش مواثر و سازنده‌ای در بهبود عملکرد قلب و ریه، کاهش وزن و افزایش حساسیت انسولین ایفا می‌کند.» محققان از داده‌های گردآوری شده از پروژه‌ای اسپانیایی استفاده کردند که طی آن، شرکت‌کنندگان به‌صورت داوطلبانه از سال ۱۹۹۹ میلادی و دو بار در سال، اطلاعاتی را پیرامون وضعیت سلامتی‌شان ارائه می‌کرده‌اند. اطلاعات هزاران فرد سالم شرکت‌کننده در تحقیق، برای بررسی گسترش نشانه‌های متابولیک در رابطه با ارتفاع محل زندگی افراد مورد استفاده قرار گرفت.
طبق نتایج بدست آمده که در نشریه Frontiers in Physiology منتشر گردید، کاملاً واضح و روشن است که هر قدر ارتفاع بیشتر باشد، احتمال گسترش نشانه‌های متابولیک در فرد کمتر است. نکته‌ی جالب اینجا است که محققان با استفاده اطلاعاتی درباره سوابق خانوادگی شرکت‌کنندگان به بررسی این مسئله پرداختند که آیا افراد مستعد این مشکل سلامتی از فواید فوق بهره برده‌اند یا خیر؟ گونزالز گفت: «ما دریافتیم که نتایج‌مان از پس‌زمینه‌ی ژنتیکی افراد مستقل است.»
نوشته: Zee Media Bureau
ترجمه: مجله علمی ایلیاد