حس می‌کنید دیگران نسبت به شما محبوب‌ترند؟
رادیو ایلیاد
حس می‌کنید دیگران نسبت به شما محبوب‌ترند؟
مجله علمی ایلیاد - اخیرأ تصمیم گرفتم تنهایی برای شام به رستوران یا کافی‌شاپ بروم. اکنون که روی صندلی نشسته‌ام و ساندویچ یا چایم را میل می‌کنم به میزهای دو نفره نگاه کرده و سعی دارم بفهمم آن‌ها دقیقأ به چه چیزی فکر می‌کنند؛ شخصی را می‌بینم. او یک بازنده است. او حتی نمی‌تواند کسی را پیدا کند که برای نیم ساعت وی را همراهی کند؟
از لحاظ عقلانی می‌دانم که هیچکس به چنین چیزی فکر نمی‌کند و فردی که به تنهایی در نیویورک مشغول خوردن ساندویچ است، چندان جلب توجه نمی‌کند. مقاله‌ای جدید در مجله‌ی Personality and Social Psychology Bulletin بیان می‌کند که همه تصور می‌کنند دیگران دوستان بیشتری از خودشان دارند، اما این تفکر اشتباه است.
گروهی از محققان به رهبری «اشلی ویلانس» که در آن زمان دانشجوی کارشناسی‌ارشد در دانشگاه بریتیش کلمبیا بود دو مطالعه را با کمک دانشجویان سال اول این دانشگاه به‌عنوان شرکت‌کننده انجام داد. برای مطالعه اول، آن‌ها از بیش از ۱۰۰۰ دانشجو پرسیدند که چند دوست نزدیک در مدرسه داشتند و به نظرشان دانشجویان سال اول دیگر دانشگاه بریتیش کلمبیا در مدرسه چند دوست نزدیک داشتند.
نتایج نشان داد که بسیاری از دانشجویان تصور می‌کردند نسبت به بقیه، دوستان کمتری داشته‌اند. به‌طور میانگین، سال اولی‌ها ۳.۶۳ دوست نزدیک را گزارش دادند و بر این باور بودند که دانشجویان سال اولی دیگر ۴.۱۵ دوست نزدیک داشتند. برای مطالعه‌ی دوم، محققان تقریبأ از ۴۰۰ دانشجوی سال اول سئوالات دیگری پرسیدند، مثلأ برای تعامل با افراد دیگری که در مدرسه ملاقات کرده‌اند چقدر زمان گذاشتند و به نظرشان دانشجویان سال اول دیگر برای این کار چقدر زمان گذاشته‌اند. دانشجویان همچنین به سئوالاتی درباره‌ی سلامت و احساس تنهایی‌شان پاسخ دادند.
الگویی مشابه ایجاد شد؛ بسیاری از دانشجویان به‌طور اشتباه حدس زدند که دانشجویان دیگر زمان بیشتری را صرف تعامل با دیگر کرده‌اند. در اینجا موضوع خیلی جالب می‌شود. محققان دریافتند که دانشجویانی که تصور می‌کردند همکلاسیهایشان دوستان نزدیک بیشتری داشتند، سطح سلامت پایین‌تری را نیز گزارش دادند. اما محققان از دانشجویان در مطالعه‌ی دوم خواستند این نظرسنجی‌ها را پس از چهار تا پنج ماه دوباره انجام دهند.
محققان دریافتند دانشجویانی که تصور می‌کردند همکلاسیهایشان دوستان نزدیک بیشتری داشته‌اند، ظرف این بازه‌ی زمانی چهار تا پنج ماهه با افراد بیشتری دوست شدند، در مقایسه با آن‌هایی که تصور می‌کردند همکلاسیهایشان دوستان نزدیک خیلی بیشتری نسبت به آن‌ها دارند. در اینجا می‌توان گفت کمی احساس بد داشتن نسبت به خویشتن می‌تواند عاملی انگیزشی باشد. تحقیق اولیه نشان داد که مقایسه‌ی خود با دیگران اصولأ ایده‌ی بدی است؛ زیرا فقط عواطف مثبت را می‌بینید و تصور می‌کنید که فقط خودتان در حال تقلا هستید. این احتمال وجود دارد که بتوان این یافته‌ها را با چیزی که ریاضیدانان آن‌را «پارادوکس دوستی» می‌نامند، توضیح داد.
همان‌طور که «استیون استروگاتز» در مجله‌ی نیویورک تایمز نوشت، گروهی از دوستان به‌طور متوسط تعداد بیشتری دوست نسبت به افراد در گروه دارد. علت این است که میانگین محاسبه می‌شود؛ دوستان محبوب به‌طور نامتناسبی میانگین را تشکیل می‌دهند، زیرا علاوه بر داشتن نمرات بالای دوستی، بیشتر «دوست» خوانده می‌شوند.
محققان پارادوکس دوستی را تأیید می‌کنند، اما می‌گویند که این احتمال وجود ندارد که این پارادوکس بتواند یافته‌های آن‌ها را توضیح دهد، زیرا از شرکت‌کنندگان خواستند تعداد افرادی که ظرف یک سال با آن‌ها دوست شدند را تخمین بزنند، نه دوستان خودشان را.
همچنین این احتمال وجود دارد که نتایج برای سال اولی‌های کالج قابل تعمیم نباشند، اگرچه شخصأ این حس که «دیگران نسبت به من محبوب‌ترند» را دارم. به نظرم چه دانشجوی کالج باشید، چه بزرگسال، این مسئله به صحبت کردن با خود مربوط می‌شود؛ من این احساس را دارم، اما احساسم ضرورتأ واقعیت را منعکس نمی‌کند. این چیزی است که در ناهار تک نفره بعدی‌ام امتحان خواهم کرد.
نوشته: شانا لبوویتز
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد