چقدر نگران تصور دیگران از خودتان در جامعه هستید؟
مجله علمی ایلیاد – آیا شما از آن دسته افرادی هستید که فکر می‌کنید مردم نسبت به شما، به‌خاطر حرف‌ها و رفتارتان احساس بدی دارند و فرد خیلی تنهایی هستید؟ اما خبر خوب این است که بر اساس تحقیقات جدید، افراد به احتمال زیاد میزان دوست داشته شدن توسط غریبه‌ها را نادیده می‌گیرند. پس زیاد نگران نباشید. برای افراد مدت زمان زیادی لازم است تا پی‌ببرند شما چقدر شخصیت بدی دارید.
محققان در گزارش خود این طور نوشته‌اند: «داشتن مکالمه با افراد جدید یکی از بخش‌های اساسی زندگی اجتماعی به شمار می‌آید. ما در زندگی خود با دوستان جدید و شرکای عشقی دیدار می‌کنیم. با برخورداری از مهارت‌های اجتماعی، در محله یا محل کار جدید به برقراری ارتباط با دیگران می‌پردازیم. همچنین اطلاعات بسیاری را درباره‌ی جهان یاد می‌گیریم.»
اگر فردی اجتماعی و پُرحرف هستید و هر چیزی را که به ذهن‌تان می‌آید با حالت دوستی به زبان می‌آورید، احتمال دارد نظرات نامناسب و مکالمه‌های کوتاه و ناشایستی داشته باشید و بعدها خودتان را به خاطر گفتن آن حرف‌ها سرزنش کنید. اصطلاحی که روان‌شناسان برای ناهم‌خوانی بین تاثیر ما و واقعیت به کار می‌برند، «خلاء دوست داشتن» نام دارد. در برخی موارد، این احتمال وجود دارد که نظرات تاییدی مورد توجه قرار نگیرد. برای مثال، ما در تعریف و تمجید از افراد رویکرد محافظه‌کارانه‌ای در پیش می‌گیریم. وقتی آن دسته از نظرات و دیدگاه‌ها بیان می‌شوند، به سادگی آن‌ها را از دست داده و از کنارشان عبور می‌کنیم، زیرا مثلاً نمی‌پرسیم که بچه چه زمانی به دنیا خواهد آمد؛ یا به افراد می‌گوییم از فیلم مورد علاقه‌شان متنفریم.
بر اساس شواهد و قرائن قبلی که می‌گوید این خلاء دوست داشتن وجود دارد، محققان خواستند از نحوه‌ی کارکرد این ساز و کار اطلاعات بیشتری کسب کنند. پس از تایید اینکه یک نوع ناهم‌خوانی میان گروه کوچکی از شرکت‌کنندگان وجود دارد، گروه محققان از ۸۴ دانشجو دعوت به عمل آوردند تا مکالمه‌ای 5 دقیقه‌ای با یکی دیگر از داوطلبان داشته باشند و سپس با ارائه دیدگاه‌شان در خصوص این بحث، جزئیات بیشتری را هم مطرح کنند.
این بررسی نشان داد که ما نگرش بسیار منفی‌تری نسبت به کارهای خودمان داریم، در حالی که دیگران با این شدت ما را مورد قضاوت قرار نمی‌دهند. حتی وقتی که مدتی بعد، محققان این مطالعه را بر روی ۱۰۰ نفر دیگر در جامعه‌ای گسترده‌تر تکرار کردند، این مشاهده نسبتاً آشکار باقی ماند. اما آیا این «خلاء دوست داشتن» در بحث‌های طولانی‌تر هم به قوت خود باقی می‌ماند؟ شاید بیش از چند دقیقه طول می‌کشد تا فردی را بشناسیم و با خصوصیات اخلاقی‌اش آشنایی پیدا کنیم. محققان در مطالعه‌ی دیگری، از ۱۰۲ فرد داوطلب دعوت کردند تا هر چقدر که می‌خواهند حرف بزنند. البته از شرکت‌کنندگان خواسته شده بود که حداکثر 45 دقیقه به ایراد سخنان‌شان بپردازند.
اهمیتی نداشت که گفتگو تا چه مدت به طول انجامید؛ برخی گفتگوها خیلی کوتاه بود، اما در برخی موارد، مدت زمان گفتگو به ۴۰ دقیقه هم رسید. گفتنی است که تعداد یکسانی از شرکت‌کنندگان با خلاء دوست داشتن مشابهی روبه‌رو شدند. خلاء دوست داشتن مشخصاً یکی از ویژگی‌های انسان است و برای ما نوعی محافظت در برابر آسیب‌پذیری ایجاد می‌کند؛ به ویژه زمانی که دایره‌ی ارتباطات اجتماعی‌مان را گسترش می‌دهیم.
محققان برای اینکه دریابند این خلاء چه زمانی رو به کاهش می‌گذارد، اقدام به انجام مطالعه‌ای طولانی مدت کردند که در آن، ۱۰۲ دانشجو برای یک سال با محققان همکاری کردند. در پنج مرحله از مطالعه در طول سال، دانشجویان از این منظر که افرادی را که دیدگاه‌های‌شان را به اشتراک می‌گذارند، چقدر دوست دارند و اینکه فکر می‌کنند چگونه توسط دیگران قضاوت می‌شوند، مورد بررسی قرار گرفتند. تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که تنها نیمی از افرادی که فکر می‌کنید دوست‌تان هستند، احساس یکسانی درباره‌ی شما دارند. محققان دریافتند که بدترین منتقد ما، خودمان هستیم و زمانی که چیز احمقانه‌ای را به زبان می‌آوریم، آنچنان که خودمان تصور می‌کنیم، در کانون توجهات قرار نمی‌گیریم.
محققان این طور جمع‌بندی کردند: «افراد احساس می‌کنند که رفتارهای نامناسب اجتماعی‌شان ممکن است هر لحظه توسط دیگران رصد شود، اما واقعیت چیزهای دیگری را نشان می‌دهد.» این تحقیق در مجله‌ی Psychological Science منتشر شده است.
نوشته: مایک مک‌را
مترجم: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
مترجم: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد