تمرینIMST در دههی ۱۹۸۰ بهعنوان ابزاری بهمنظور جدا شدن از دستگاه تنفس مصنوعی برای بیمارانی که از این دستگاه استفاده میکردند، توسعه پیدا کرد. در این روش، بیمار در دستگاهی که در دست خود نگه میدارد، به شدت میدمد و این دستگاه در برابر هوایی که او میدمد، مقاومت ایجاد میکند. طی استفادهی اولیه در بیماران مبتلا به بیماریهای ریوی، بیماران یک دورهی ۳۰ دقیقهای با مقاومت کم برای تقویت ظرفیت ریهی خود، انجام میدادند. در سال ۲۰۱۶ گروهی از محققان دانشگاه آریزونا، نتایج آزمایشهای دورهای را منتشر کردند. بر اساس این آزمایش، پژوهشگران در پی این موضوع بودند که آیا ۳۰ استنشاق در روز با مقاومت بیشتر میتواند به کسانی که از آپنه خواب رنج میبرند و عضلات تنفسی ضعیفی دارند، کمک کند یا خیر؟