چگونه خودمان را از جنون نجات دهیم؟
چگونه خودمان را از جنون نجات دهیم؟
مجله علمی ایلیاد - مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی PLoS Medicine چاپ شده است، نشان می‌دهد که داشتن ارتباطات اجتماعی متناوب باعث ایجاد ذخیره‌ی شناختی می‌شود که این ذخیره می‌تواند از بروز علائم جنون جلوگیری کند و یا آن‌را به تاخیر بیندازد.
دکتر «اندرو سومرلد» از دانشگاه لندن، می‌گوید: «جنون یکی از چالش‌های سلامتی در سراسر دنیا است. تخمین زده می‌شود که فقط در بریتانیا تا سال ۲۰۲۱ حدود یک میلیون نفر درگیر این بیماری باشند. ما می‌دانیم از هر سه مورد می‌توان از بروز یک مورد این بیماری جلوگیری به‌عمل آورد. در این مطالعه ما دریافتیم که ارتباطات اجتماعی در دوران میانسالی و بزرگسالی می‌تواند خطر بروز جنون را کاهش دهد. از این یافته‌ها می‌توان برای کاهش خطر بروز جنون در همه‌ی افراد جامعه استفاده کرد. همچنین این مطالعه می‌تواند به عنوان دلیل دیگری برای ارتقای روابط اجتماعی در جامعه و یافتن راهی برای مقابله با تنهایی در جوامع مورد استفاده قرار گیرد.»
دکتر سومرلد و همکارانش از داده‌های مطالعه‌ی دوم استفاده کردند و اطلاعات مربوط به ۱۰،۲۲۸ نفر را رصد کردند. این افراد بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۳ در شش نوبت تحت بررسی قرار گرفته‌اند و درباره‌ی میزان ارتباطات آن‌ها با اقوام و دوستان‌شان مورد پرسش قرار گرفته‌اند. همین افراد از سال ۱۹۹۷ به بعد، آزمون‌های شناختی را به صورت مستمر پاسخ داده‌اند تا اگر جنون در آن‌ها رخ داده است، شناسایی شوند.
نویسندگان مقاله بیشترین تمرکز خود را بر روی داشتن ارتباطات اجتماعی در سنین ۵۰، ۶۰ و ۷۰ سالگی معطوف کردند و در پی وجود رابطه‌ی این ارتباطات با بروز جنون می‌گشتند. البته عوامل دیگری مانند تحصیلات، شغل، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی نیز مدنظر قرار گرفتند.
دانشمندان دریافتند که بالا رفتن ارتباطات اجتماعی در سن ۶۰ سالگی با کاهش خطر بروز جنون ارتباط مستقیم دارد. آنالیزها نشان داد که این کاهش برای کسی که روزانه دوستانش را می‌بیند، به نسبت کسی که هر چند ماه یک‌‌بار دوستان خود را می‌بیند تا حدود ۱۶ است. همین رابطه برای داشتن ارتباطات اجتماعی در سنین ۵۰ و ۷۰ سالگی نیز مشاهده شده است، ولی شدت آن‌ها با ۶۰ سالگی قابل مقایسه نیست.
به گفته‌ی دانشمندان، دلیل وجود این ارتباط این است که افراد در زمان داشتن ارتباطات اجتماعی در واقع تمرین‌های شناختی مانند به حافظه سپردن و حرف زدن را انجام می‌دهند که به ذخیره‌ی شناختی آن‌ها کمک می‌کند و جلوی ایجاد تغییر در مغز را می‌گیرد.