آیا واقعاً شکست مقدمهی پیروزی است؟

آیا واقعاً شکست مقدمهی پیروزی است؟
مجله علمی ایلیاد - برای محققینی که در ابتدای راه اثبات توانمندیهای خود هستند، خبرهای خوبی داریم؛ مشکلات ابتدای کار نه تنها نباید باعث آزار شما شوند، بلکه باید از بودن آنها خرسند باشید؛ زیرا در آینده به کمک شما میآیند. همانطور که اگر قهرمان داستان در فیلمهای سینمایی در ابتدا متحمل شکست شود، در انتها پیروزی جالبتری دارد، بهنظر میرسد دانشمندانی که تجارب بدی را از سر گذراندهاند، موفقیتهای بیشتری نیز کسب کردهاند.
دکتر «ینگ وانگ» و دکتر «داشون وانگ» از دانشگاه شمالغربی آمریکا، درخواستهای متخصصین برای دریافت حمایت مالی موسسهی ملی سلامت آمریکا را بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵ جمعآوری کرده و وضعیت علمی کنونی افراد درخواست دهنده را پیگیری کردهاند. بهجز درخواستهایی که برندهها و بازندههای قطعی بودهاند، وانگ و همکارانش ۱،۱۸۴ درخواست که شایستگی صاحبان آنها از روی درخواست قابل تشخیص نبوده است را جدا کردهاند. آنها انتظار داشتند که از بین این افراد، برندگان حمایت مالی آیندهی روشنتری داشته باشند؛ نه به خاطر این که استعداد بیشتری داشتهاند، بلکه به این خاطر که همیشه موفقیت پشت سر موفقیت میآید. اگر یک بار توانسته باشند ظرفیتهای خود را نشان دهند، حمایتهای مالی بعدی را راحتتر جذب میکنند.
وانگ و همکارانش نتایج بررسیهای خود را در مجلهی Nature Communications گزارش کردهاند. آنها دریافتهاند که بازندگان حمایتهای مالی اگر در مباحث علمی ثابت قدم مانده باشند و از علم کنارهگیری نکرده باشند، پس از باخت عملکرد بهتری داشتهاند. افرادی که با اختلاف کم باختهاند پول کمتری برای تحقیقات خود داشتهاند، ولی احتمال اینکه این افراد طی ده سال پس از باخت یکی از ۵ مقالهی برتر را در رشتهی خود به چاپ رسانده باشند ۲۱ درصد بیشتر از برندگان بوده است. اندازهگیریهای بیشتر دربارهی کیفیت تحقیقات نیز به همین نتایج رسیده است.
ینگ وانگ میگوید: «نرخ بریدن از کار برای کسانی که در ابتدای کار شکست میخورند زیاد است، ولی برای افرادی که ناامید نمیشوند آیندهی بهتری متصور هستیم. بنابراین اگر چیزی نتوانست شما را بکُشد، حتماً شما را قویتر میکند.»
نویسندگان این مقاله اذعان دارند که نمونههای مورد بررسی آنها برای نتیجهگیری کلی کم است، ولی این موضوع میتواند پایهای برای تحقیقات بیشتر باشد. آنها میگویند که شاید پذیرفته نشدن یک درخواست در ابتدای کار محققین را به فکر وا میدارد تا عمیقتر به کار خود بپردازند و تمرکز خود را معطوف چیزهای مهمتر کنند و سرگرم مسائل جزئی نشوند و در نتیجه کیفیت کارهای آنها بهتر شود.