چرا آمریکایی‌ها از سیستم بین‌المللی یکاها استفاده نمی‌کنند؟
چرا آمریکایی‌ها از سیستم بین‌المللی یکاها استفاده نمی‌کنند؟
مجله علمی ایلیاد - شاید اینکه مردم یک کشور از چه سیستمی برای اندازه‌گیری‌های خود استفاده می‌کنند، آنچنان اهمیت نداشته باشد، ولی جالب است بدانید در پس پرده‌ی استفاده نکردن آمریکایی‌ها از سیستم بین‌المللی یکاها یا همان «سیستم متریک» و استفاده از اونس به جای گِرَم، گالن به جای لیتر و غیره، داستان‌های جالبی از میهن‌پرستی بالا، پایداری سیاسی و عدم اعتماد تاریخی به فرانسوی‌ها نهفته است.
«کن آلدر» به‌عنوان پروفسور تاریخ دانشگاه ایلینویز، می‌گوید: «تناقض اینجا است که نحوه‌ی اندازه‌گیری چیزهای اطرافمان در ظاهر کسل‌کننده است، ولی از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا نحوه‌ی زندگی و رابطه‌ی ما با اطراف را نشان می‌دهد. کشورها می‌توانند هر کدام اقتصادهای خود را داشته باشند و استانداردی نیز برای اندازه‌گیری آن نداشته باشند، ولی استاندارد در واقع برای این است که بدانند هر کشور در اقتصاد به کدام سمت رفته است.»
در سال ۱۷۹۰، از آکادمی علوم فرانسه در پاریس خواسته شد تا یک سیستم اندازه‌گیری طراحی کند. آن‌ها اعتقاد داشتند که این اندازه‌گیری‌ها باید بر اساس چیزهایی باشد که بتوان در طبیعت آن‌ها را کَمی‌سازی کرد. آن‌ها متر را به‌عنوان جزئی از محیط زمین برای اندازه‌گیری فاصله تعیین کردند. در واقع تعیین متر شروعی بر سیستم بین‌المللی یکاها است.
سیستم متریک راهی ساده‌تر برای اندازه‌گیری‌های استاندارد است، زیرا همه چیز در آن به صورت دهم و صدم است. دمای ذوب آب صفر درجه و دمای جوش آن ۱۰۰ درجه است و مانند سیستم آمریکایی این دماها در ۳۲ و ۲۱۲ درجه‌ی فارنهایت نیستند.
با همه‌ی این توصیفات، جالب است بدانیم چرا آمریکایی‌ها هنوز از اینچ، یارد و مایل استفاده می‌کنند. سیستم مورد استفاده توسط آمریکایی‌ها به قرون وسطای انگلیس برمی‌گردد. در سال ۱۷۹۰ «جورج واشینگتن» اعلام کرد که لازم است در ارز و اندازه‌گیری‌ها به سیستم یکسانی با دنیا برسند. در ارز این سیستم اجرایی شد و اکنون نیز دلار و سنت رابطه‌ی ۱۰۰ به یک با یکدیگر دارند. ولی تلاش چندباره‌ی آمریکایی‌ها برای یکسان‌سازی سیستم اندازه‌گیری‌ها هر بار با شکست مواجه شد. در واقع سیستم انگلیسی کاملاً به خورد صنایع آمریکا رفته است.
در فرانسه نیز قبل از یکسان‌سازی تلاش‌های زیادی شده بود، ولی همگی ناموفق بودند تا اینکه در انقلاب سال ۱۷۹۰ این مهم ممکن شد. به گفته‌ی پروفسور آلدر، قبل از این تاریخ فرانسوی‌ها ۲۵۰،۰۰۰ سیستم اندازه‌گیری مختلف داشتند. در واقع سیستم مورد استفاده در هر منطقه توسط بازرگانان و تجار آن منطقه انتخاب می‌شد و آن‌ها نیز از چیزی استفاده می‌کردند که نسبت به آن شناخت داشتند. این واحدها برای فرانسوی‌های هر منطقه به خوبی عمل می‌کرد. به‌عنوان مثال، در بخشی از فرانسه اندازه‌ی زمین را با روز تعیین می‌کردند و به معنی تعداد روزی بود که برداشت محصول آن زمین طول می‌کشید. در بخش‌های دیگر مساحت زمین را با میزان بذر مورد نیاز برای کشت آن تعیین می‌کردند.
زمانی که انقلاب فرانسه رخ داد و سر «لوئیس شانزدهم» با گیوتین زده شد، جانشینان وی از جنبش روشنفکران بودند و تصمیم گرفتند وزن سر لوئیس را با کیلوگرم بسنجند و در این زمان بود که منطق یکسان‌سازی پا به عرصه‌ی ظهور گذاشت. به نظر می‌رسید که آمریکا نیز به‌عنوان کشور دوست فرانسه هر چه سریع‌تر به این سیستم بپیوندد. در سال ۱۷۹۳ «توماس جفرسون» به عنوان وزیر خارجه‌ی آمریکا، از دانشمند فرانسوی، «جوزف دامبی» خواست تا معیار استوانه‌ی مسی جدید را به‌عنوان معیار اندازه‌گیری یک کیلوگرم جرم برای آمریکا بفرستد. کشتی دامبی در مسیر آمریکا به تور دزدان دریایی افتاد و دامبی کشته شد و به این ترتیب، معیار کیلوگرم نیز به آمریکا نرسید.
البته این همه‌ی داستان نیست و دلایل متعدد دیگری نیز برای این موضوع می‌توان بیان کرد. یکی از این دلایل مساله‌ی هویت است. همه‌ی آمریکایی‌ها مانند جفرسون شیفته‌ی فرانسه نیستند. در واقع مردم مناطق مختلف آمریکا ترجیح داده‌اند خودشان کنترل امورشان را در دست داشته باشند تا اینکه بخواهند همه چیز را طبق منطق فرانسوی‌ها بپذیرند. این موضوع حتی در خود فرانسه نیز به آسانی پذیرفته نشد و روند اجرای آن ۱۰۰ سال طول کشید.
یکی دیگر از دلایل مخالفت آمریکایی‌ها با سیستم متریک به پایداری سیاسی آن برمی‌گردد. در این کشور همیشه انتخابات آزاد در جریان بوده و انقلاب و شورش آنچنانی را تجربه نکرده است. شاید همین همبستگی ملی باعث شده است تا مردم این کشور رغبتی به استفاده از سیستم‌های دیگر نقاط دنیا نداشته باشند. به عنوان مثال، انگلیس نیز در سال ۱۹۷۰ پس از اینکه وضعیت ژئوپولتیک آن تغییر کرد و امپراتوری خود را از دست داد، مجبور شد با کشورهای همسایه‌ی خود مراودات بیشتری داشته باشد و به همین دلیل قانون استفاده از سیستم متریک را تصویب کرد.
با این حال، هنوز هم در در جاده‌ها علائم به مایل هستند. البته در آمریکا نیز «جیمی کارتر» زمانی تلاش کرد تا در این زمینه حرکت کند و علائم موجود در جاده‌ها را به کیلومتر درآورد، ولی سردرگمی مردم باعث شد تا این طرح نیز به کناری انداخته شود. کنگره‌ی آمریکا نیز در سال ۱۹۷۵ قانونی را تصویب کرد که استفاده از سیستم متریک را قانونی می‌کرد، ولی مانند بریتانیا این کار اجباری نبود و مهلت اجرای آن نیز نامحدود بود و باز هم آمریکایی‌ها از به کار بردن سیستم متریک سر باز زدند.