در این مطالعه ۲۴۹ دانشآموز مشارکت داشتهاند که به چهار گروه تقسیم شدهاند. گروه اول به مدت ۱۰ دقیقه دارای ارتباطات جسمی با سگها و گربهها بودهاند و میتوانستند با آنها بازی کنند. برای مقایسهی اثر قرار گرفتن در معرض ارتباط با حیوانات، گروه دوم نگاه میکردند که افراد دیگر در حال بازی کردن با حیوانات هستند. گروه سوم عکسهای پشت سر هم از همان حیوانات را مشاهده میکردند و گروه چهارم منتظر دیدن این عکسها در خارج از محیط ایستاده بودند. گروهی که منتظر بازی کردن با حیوانات بودند به موبایلهایشان دسترسی نداشتند، کتاب در دسترس آنها نبود و بهطور کل هیچ چیز تحریکآمیزی در دسترس نداشتند. به آنها گفته شده بود که به زودی میتوانند با حیوانات بازی کنند.
مترجم | امید محمدی - مجله علمی ایلیاد |