نداشتن مدرک تحصیلی به معنای بیکاری

مجله‌ی علمی ایلیاد - بسیاری از مشاغل که در گذشته به عنوان مشاغلی در نظر گرفته می‌شد که نیاز به هیچ مهارت خاصی نداشتند، همچون کار کردن در کارخانه، امروزه نیازمند کارمندانی است که قادر به کار با کامپیوتر و حل مشکلات پیچیده باشند. در حالی که دوره‌های کارآموزی یا آموزش در حین کار روش خوبی برای ارزیابی پتانسیل فرد هستند، داشتن یک مدرک چهار ساله نباید تنها ملاک ارزیابی برای چنین مشاغلی باشد.

در میان بحث‌های داغ جای‌گزینی کارمندان در پی اتوماتیک‌سازی و خارج از رده شدن صنایع، این حقیقت که افراد دارای مشاغل سنتی با مهارت پایین، برای مدرک دانشگاهی ارزش خاصی قائلند، از نظر دور مانده است. به نقل از «اریک اسپیگل»، رئیس سابق و مدیر اصلی زیمنس آمریکا در گفتگو با نیویورک تایمز: «در کارخانه‌های‌مان، در هر فاصله‌ی ۲۰ تا ۳۰ فوت یک کامپیوتر وجود دارد. مردم شاغل در بخش صنعت می‌بایست بسیار بیشتر از آنچه در گذشته متخصص بودند، ماهر و خبره باشند. امروز برای فارغ‌التحصیلان دبیرستان هیچ شغلی در زیمنس وجود ندارد.» در نمایندگی‌های «جان دیریه» نیز همین تغییرات رخ داده است؛ جایی که اغلب از کارگران برای تعمیر تراکتورها و دروگرها کار کشیده می‌شود. جعبه ابزار سنتی با یک کامپیوتر که نیازمند ریاضیات پیچیده، قوه‌ی درک و مهارت‌های حل مشکلات است، جایگزین شده است.

در حالی که شرکت‌های بیشتری تکنولوژی‌های متنوعی را در الگو‌های تجارتی‌شان در طی سال‌ها وارد کردند، نیاز کارگران به مهارت‌های سطح بالا و گواهی‌نامه‌ها افزایش یافت. حال، نه تنها این مشاغل خودشان را توسعه دادند، که شرکت‌های بسیاری نداشتن مدرک کارشناسی را معیاری ساده برای جدا کردن کاندیداهای کمتر واجد شرایط استفاده می‌کنند. این به این معنی است که برای افراد بدون مدرک دانشگاهی فرصت داشتن بسیاری از مشاغل وجود نخواهد داشت، حتی اگر آن افراد به شکلی دیگر برای آنها واجد صلاحیت باشند.

ادامه دادن شکلی از تحصیلات عالیه برای خیلی از افراد مسیر روشنی است اما تنها ۴۴ درصد فارغ‌التحصیلان دبیرستانی درست پس از دبیرستان برای یک دوره تحصیلی چهار ساله ثبت نام می‌کنند، و کمتر از نیمی از آن دانش آموزان موفق می‌شوند آن دوره را در زمان چهار سال به پایان برسانند. به طور سنتی، برنامه‌های دو ساله و مدارس عالی دو ساله برای غلبه بر این شکاف مهارت‌ها استفاده شده است، اما آن‌ها اغلب با نوعی آموزش‌های عمومی یا مدرکی به پایان می‌رسند که هنوز کمتر از حد انتظارات کارفرمایان است.

 

تغییرات سریع در اصول فنی‌ موجب افزایش انتظارات از نیروی کار انسانی می‌شود زیرا اکنون ماشین‌ها قادرند محصولات بیشتری تولید کنند، و برخلاف گفته‌ی رئیس‌جمهور ترامپ در کمپین انتخاباتی‌اش، اعضای قشر کارگری شغل‌های‌شان را در پی جهانی شدن از دست نمی‌دهند. در حقیقت، یک مطالعه‌ی دانشگاهی نتیجه گرفته است که از سال ۲۰۰۰ تقریباً از هر ۱۰ شغل ۹ تای آن‌ها به واسطه‌ی اتوماتیک سازی از بین رفته است. با پیشرفت روزافزون این سیستم‌های خودکار، این انفصال بین جمعیت کارگران و تعداد مشاغلی که آنها صلاحیت آن را دارند، در حال افزایش است. در عصر اتوماتیک سازی بازار کار حتی بیشتر رقابتی می‌شود، پس ما نیاز به راه‌های بهتری برای پر کردن این شکاف و گذاشتن تعداد افراد بیشتری بر سر مشاغل داریم. 

برای کارفرمایان، مدارک لیسانس، اعتباری برای مجموعه مهارت‌های داوطلب و تمایل او به انجام کار به شکل درست در نظر گرفته می‌شود. تا حدی حق با آن‌ها است، اما تجارب کسب شده در طی دوره‌های کارآموزی یا آموزش در حین کار نیز همچنین روش خوبی برای ارزیابی استعداد افراد است. این گزینه‌ها همچنین یک راه بسیار عالی برای جوانان است تا از وام‌های دانشجویی گران یا فرآیند اعصاب خرد کن دنبال کار گشتن پس از فارغ‌التحصیلی رهایی یابند. به گفته‌ی نوئل گینسبرگ، رئیس و موسس اینترتک پلاستیکس در دنور: «کارآموزی‌ها می‌تواند با یک شغل شروع شود و با یک Ph.D تمام شود.»

هرچند ممکن است این راه‌حل، روش ساده‌ای برای کم کردن تدریجی تعداد درخواست دهندگان یک شغل باشد، یک مدرک نباید تنها چیزی باشد که کارفرمایان در استعداد کارمندان به دنبال آنند. در نهایت، ما برای قضاوت در مورد کارایی گذشته‌ی یک درخواست دهنده و شایستگی‌اش در محیط کار نیازمند روش‌های دیگری هستیم. داشتن تحصیلات مهم است، اما در این دوره‌ی پیشرفت‌های تکنولوژی سریع، داشتن مدرک باید با انعطاف پذیری و ابتکار ترکیب شود، دو مهارتی که ممکن است با ارزش‌ترین ویژگی‌های شخصیتی یک کارمند در محیط کار باشد.