کلاهبرداران مدعی درمان اوتیسم؛ بخش سوم: تغییر نگرش

مجله آموزش ایلیاد - اگر در مورد اوتیسم وحشت دارید، ممکن است در برابر کلاهبرداران آسیب‌پذیرتر باشید. والدین و مراقبین باید یاد بگیرند که با واقعیت کنار بیایند. با توجه کردن به مراحل زیر، می‌توانید شناخت بهتری از اوتیسم داشته باشید و زندگی بهتر و شادتری را برای خود و فرزندانتان رقم بزنید و از آسیب کلاهبرداران در امان باشید.

 

فرزند شما همیشه یک فرد مبتلا به اوتیسم خواهد بود. اوتیسم، بخشی از آن‌هاست و از بین نمی‌رود. وقت خود را صرف جنگ با واقعیت یا اهداف غیر واقعی نکنید. توجه کنید که این به معنای تسلیم شدن نیست، با حمایت شما، کودکان اوتیسم می‌توانند یاد بگیرند و در سلامت کامل رشد یابند.

درک اوتیسم به تغییر خصوصیات غیر معمول فرزند شما کمک بیشتری می‌کند. والدین و مراقبینی که به درک درستی از اوتیسم نرسیده‌اند، یک تصور شیطانی از فرزندشان دارند و یا حتی ممکن است آنها را پس بزنند، که این منجر به ایجاد استرس بی‌مورد می‌شود. با درک بهتری از اوتیسم، می‌توان آرامش بیشتری داشت و چیزهای بیشتری درباره کمک به فرزند مبتلا به اوتیسم آموخت. اوتیسم، هم با نیاز و هم نقاط قوت همراه است. نقاط قوت را تشویق کرده و راه‌هایی برای رفع نیازها پیدا کنید. زبان بدن اوتیسم کمی متفاوت است. افراد مبتلا به اوتیسم کارهایی همچون ایجاد حرکات تکراری، جلوگیری از تماس چشمی انجام می دهند و در صورت تحقیر شدن توسط دیگران، گوشه‌گیر می‌شوند. این حرکات کاملاً طبیعی است و نیازی به نگرانی در مورد آن نیست.

لازم نیست که این کار را به تنهایی انجام دهید. به‌دنبال افرادی باشید که با افراد مبتلا به اوتیسم بوده‌اند و با آنها وقت گذرانده‌اند. با آنها دوست شوید، در مورد اوتیسم صحبت کنید و از درخواست مشاوره نترسید.
•    وبلاگ‌های مربوط به اوتیسم را بخوانید. با والدین بچه‌های بزرگتر و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم‌ بر روی وبلاگ‌ها متمرکز شوید. آینده‌ی فرزند شما احتمالاً چیزی شبیه به آن‌ها خواهد شد.
•    با کسانی که شبیه به فرزند شما نیستند نیز ارتباط داشته باشید. شما نمی‌دانید که آنها وقتی جوانتر بوده‌اند به چه چیزی علاقه داشتند یا به چه چیزهایی فکر می‌کردند. هیچ‌کس کاملاً با فرزند شما یکسان نیست، ولی برخی افراد مشابه وجود دارند که می‌توانند توصیه‌های خوبی به شما ارائه دهند.
•    از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم بپرسید که وقتی جوانتر بودند، والدینشان از چه آرزوهایشان باخبر بودند و از والدین بپرسید که فرزاندانشان چه آرزوهایی داشتند؟ بدین ترتیب می‌توانید از این اطلاعات برای کمک به فرزندتان استفاده کنید.

اوتیسم برابر با درد و رنج نیست، پس اگر فرزند شما رنج می‌برد، حتماً چیز اشتباهی وجود دارد. بسیاری از مبتلایان به اوتیسم، به ویژه افرادی که از حمایت بالایی برخوردارند، شرایط مشابهی با اوتیسم دارند که در واقع اوتیسم محسوب نمی‌شود. حواستان باشد که این موارد با اوتیسم متفاوت است و به دنبال راه حل مناسب باشید. اجازه درمان به آنها ندهید. از جمله مواردی که با اوتیسم متفاوت است عبارتند از:
•    بیش‌فعالی(ADHD)
•    پرخاشگری
•    اضطراب
•    افسردگی
•    مشکلات مربوط به گوارش
•    ناتوانی ذهنی
•    ناتوانی‌های یادگیری
•    تشنج/صرع
•    اختلالات خواب

 پزشکان و درمان‌گران ممکن است موارد غیرعادی در کودک شما را، متذکر شوند. اما نیازی تیست که تمام این تفاوت‌ها تغییر کنند. روی مشکلات و مسائلی که بیشترین آسیب را ایجاد می‌کنند، متمرکز شوید و از سوالات و مشکلات جزئی بگذرید.
•    در ابتدا به مشکلات فیزیکی مثل درد و مشکلات خواب بپردازید. اگر فرزندتان دچار خستگی و یا درد شده است، مطمئناً دچار علائم پریشانی خواهند شد. چنانچه در فرزندتان برون‌ریزی که یک اصطلاح روانپزشکی است، مشاهد شد، نشانه‌ی این است که دچار مشکلی شده است.
•    درمورد تفاوت‌هایی مثل عدم تماس چشمی یا زبان بدن عجیب ‌و غریب، که در فرزندتان وجود دارد اما بی‌ضرر است نگران نباشید. انرژیتان را صرف مشکلات واقعی کنید.

 افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به محیط خود بسیار حساس هستند، بنابراین با ایجاد یک محیط راحت و پر امنیت برای کودکان، در بهبود روحیه‌ی آن‌ها قدم بردارید. یک محیط آرامش‌بخش، می‌تواند علت تفاوت یک کودک استرسی و یک کودک آرام باشد.
•    سعی کنید صداها و عوامل ایجاد حواس‌پرتی را محدود کنید.
•    کتاب‌ها و اسباب‌بازی‌های متناسب با علاقه کودکان را فراهم کنید.
•    یک محیط آرام فراهم کنید که اگر این کودکان نیاز به خلوت داشتند، به آنجا بروند.
•    پشتیبان‌ها و بزرگترهایی اطرافشان باشند که این کودکان را پشتیبانی درک کنند.

شما و فرزندتان هر دو به زمان کافی برای استراحت نیاز دارید. می‌توانید با انجام فعالیتی که هر دو از آن لذت می‌برید، در کنار هم استراحت کنید. هر دو باید بتوانید که به تنهایی اوقات آرامی را داشته باشید.
•    زمان بازی واقعی شامل آنچه که شما می‌خواهید می‌باشد. وقتی که با کودکتان همچون رئیس برخورد می‌کنید، این بازی محسوب نمی‌شود. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است هنگام بازی لبخند نزنند، و یا ممکن است حرکات تکراری مثل چیدن اشیا یا چرخیدن به دور خود انجام دهند. با این‌حال، می‌توانید فرض کنید که آن‌ها از این کار لذت می‌برند و این رفتار برای آن‌ها خوب است.
•    بچه‌های اوتیسم در یک محیط آرام رشد می‌کنند، بنابراین اگر فرزندتان به شما گفت که می‌خواهد تنها باشد، احساس گناه نکنید. این به شما کمک می‌کند که والدین آرام‌تر و بهتری باشید و در نتیجه به فرزند شما کمک بیشتری می‌شود.

بزرگ‌کردن کودکان همیشه با فراز و نشیب‌هایی همراه است. برای ایجاد تجربیات مثبت تلاش کنید و وقتی اتفاق افتاد از آن لذت ببرید. شما نمی‌توانید زندگی متفاوتی را انتخاب کنید، ولی می‌توانید با یک نگرش مثبت آن را به بهترین نحو ممکن تجربه کنید.
•    توجه کنید که کودکتان از چه‌چیزی لذت می‌برد و روی آن متمرکز شوید.
•    فعالیت‌هایی انجام دهید که شما و فرزندتان از آن لذت می‌برید.
•    تعریف و تمجید کنید.
•    با یکدیگر بر روی هدف جدیدی کار کنید و به فرزندتان دلگرمی زیادی بدهید.
•    صرف‌نظر از زمان، نقاط عطف را جشن بگیرید.
•    با هم بخندید.

کودکان اوتیسم کمی با تاخیر رشد می‌کنند و این بدین معنی است که برخی از اتفاقات آهسته‌تر رخ می‌دهد. این کاملاً طبیعی است و نیازی به استرس نیست. این کندی کودکان نشان‌دهنده مهارت والدین نیست. به مرور زمان خوب خواهند شد.
•    در مورد اوتیسم هیچ پنجره رشدی وجود ندارد. برای کسب مهارت‌ها و توانایی‌های جدید، هیچ زمانی برای یک فرد مبتلا به اوتیسم دیر نیست، بخصوص اگر حمایت نیز شوند. کسی که در ۱۵سالگی توانایی ارتباط کلامی نداشته باشد چه بسا در ۱۷ سالگی یک تایپیست بزرگ شود. این طبیعی است که یک فرد مبتلا به اوتیسم، دیر شکوفا شود، پس نگران نباشید.
•    اوتیسم جمله‌ای برای یک غم ابدی نیست. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، به‌ویژه آن‌هایی که از حمایت بالایی برخوردار بودند، در مورد لذت‌بردن از زندگی صحبت می‌کنند. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم از اینکه چه‌کسی هستند و زندگی‌شان چگونه است احساس خوشحالی می‌کنند.

 

مجله آموزش ایلیاد