چطور آلرژی‌ها را درمان کنیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - آلرژی چه فقط باعث ایجاد ناراحتی شود و چه به اورژانس کشیده شود، خطرناک است. آلرژی زمانی اتفاق می‌افتد که بدن شما برای مبارزه با موادی که واقعاً برای شما خطرناک نیستند (مانند گربه‌های گربه یا کنه‌های گرد و غبار) شروع به تولید آنتی‌بادی می‌کند. این واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن، باعث ایجاد علائمی مانند سوزش پوستی، آب‌ریزش از بینی، مشکلات گوارشی یا یک واکنش تهدیدکننده برای زندگی، می‌شود. مواردی وجود دارد که می‌توانید در خانه برای کاهش آلرژی خود انجام دهید و اگر این کار انجام نشود، شاید لازم باشد به پزشک مراجعه کنید.

 

این علامت به سرعت می‌تواند کشنده باشد و ممکن است در عرض چند دقیقه اتفاق بیفتد. علائم شامل:
•    کهیر
•    خارش
•    سرخ‌شدن یا رنگ پریدن پوست
•    احساس بسته شدن گلو
•    تورم زبان یا گلو
•    مشکلات تنفسی یا خس‌خس سینه
•    ضعف، نبض سریع
•    استفراغ
•    اسهال
•    غش

 

اگر اپی‌نفرین به همراه دارید، به خود تزریق کنید. دستورالعمل‌های موجود در بسته را دنبال کنید. دارو را به قسمت خارجی ران خود تزریق کنید. در جای دیگری تزریق نکنید، زیرا این امر احتمال ابتلا به عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.
•    در صورت تغییر رنگ دارو و یا مشاهده‌ی توده‌های سفت، از دارو استفاده نکنید.

 

از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت می‌تواند کشنده باشد، حتی اگر احساس بهتری دارید به اورژانس بروید. در صورت شروع مجدد علائم، مراجعه به پزشک ضروری است. عوارض جانبی تزریق اپی‌نفرین می‌تواند شامل واکنش‌های پوستی، غش، ضربان قلب نامنظم یا سریع، استفراغ، سکته‌ی مغزی و مشکلات تنفسی باشد.

منابع حساسیت‌زا یا آلرژن‌های زیادی وجود دارد که می‌توانند واکنش‌های حساسیت شدید ایجاد کنند که منجر به سوزش پوست، حالت تهوع و حتی گاهی به آنافیلاکسی می‌شود. بسته به نوع حساسیت، ممکن است علائم مختلفی داشته باشید. برخی از آلرژن‌های متداول عبارتند از:
•    موادی که در هوا وجود دارد مانند گرده، شوره‌ی حیوانات خانگی (که باعث می‌شود افراد به سگ‌ها ویا گربه‌ها حساسیت داشته باشند)، گرد و غبار، و گرده‌ی گیاهان که اغلب باعث ایجاد آب‌ریزش بینی، سرفه و عطسه می‌شوند.
•    نیش زنبور یا زنبور عسل که باعث تورم، درد، خارش و در موارد شدید، احتمالاً شوک آنافیلاکسی خواهد شد.
•    غذاهایی مانند بادام زمینی، آجیل‌های دیگر، گندم، سویا، ماهی، صدف، تخم‌مرغ، شیر که ممکن است باعث مشکلات گوارشی مانند حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا حتی شوک آنافیلاکسی شود.
•    داروهایی مانند پنی‌سیلین که معمولاً باعث ایجاد واکنش‌های سیستمیک از جمله ورم، خارش، کهیر یا شوک آنافیلاکسی می‌شوند.
•    لاتکس یا چیزهای دیگری که پوست شما را لمس می‌کند، ممکن است باعث تحریک موضعی از جمله جوش، کهیر، خارش، تاول یا لایه‌برداری شود.
•    واکنش‌های آلرژیک حتی ممکن است در گرما وسرمای شدید، نور خورشید یا اصطکاک روی پوست ایجاد شود.

 

اگر در تعیین آلرژی خود مشکلی دارید، پزشک می‌تواند آزمایشاتی را انجام دهد تا بتواند آن را تشخیص دهد. در طی آزمایش پوستی یا تست لرزش، پزشک مقدار کمی از آلرژن‌های مشکوک را زیر پوست شما قرار داده و بعد از تماشای آن مشاهده می‌کند که آیا شما با قرمزی و تورم واکنش نشان می‌دهید یا خیر.
•    آزمایش خون به پزشک این امکان را می‌دهد تا ارزیابی کند که آیا بدن شما با پاسخ ایمنی به آلرژن‌های خاص واکنش می‌دهد یا خیر.

 

اگر به آنچه که به آن حساسیت دارید شک دارید، آن را از رژیم غذایی خود حذف کنید. اگر این منبع بود، علائم شما بهتر می‌شوند. پزشک ممکن است از شما بخواهد که دوباره آن را بخورید تا ببینید علائم شما بر می‌گردد یا خیر. این کار به تأیید منبع آن کمک می‌کند.
•    تهیه‌ی یادداشت در طی این فرایند، می‌تواند به شما و پزشک‌تان کمک کند تا علائم خود را پیگیری کرده و هرگونه حساسیت‌زای احتمالی دیگری را که هنوز ممکن است در معرض آن باشید، تشخیص دهد.

قبل از مصرف مکمل‌ها یا داروهای گیاهی، حتما با پزشک خود صحبت کنید، به خصوص اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید و یا شرایط پزشکی خاصی دارید تا اطمینان حاصل کنید که آنها تعامل یا تشدید‌کننده وضعیت شما نیستند. همچنین، دوزهای موجود در داروهای گیاهی به خوبی تنظیم نشده است، بنابراین شناختن میزان مصرف کمی دشوار است. به یاد داشته باشید که «طبیعی» به معنای «ایمن» نیست.
•    قرص‌های باتربور مصرف کنید؛ یک مطالعه‌ی علمی نشان داد که این قرص‌ها ممکن است التهاب را کاهش داده و اثراتی شبیه به آنتی هیستامین‌ها داشته باشند. همچنین. بروملین ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشد.
•    بخار حاصل از آب و روغن اکالیپتوس را استنشاق کنید؛ بوی، تند روغن سینوس‌های شما را پاک می‌کند. اما آن را مصرف نکنید و روی پوست خود قرار ندهید، زیرا این ماده سمی است.
•    گرفتگی بینی را با اسپری نمکی تسکین دهید؛ این اسپری به کاهش التهاب و خشک شدن بینی کمک می‌کند.

 

آنتی هیستامین‌ها می‌توانند آب‌ریزش بینی خفیف، خارش چشم، آبریزش چشم، کهیر و تورم را بهبود بخشند. برخی از آنتی هیستامین‌ها می‌توانند باعث خواب آلودگی شما شوند، بنابراین هنگام مصرف آنها نباید رانندگی کنید. برخی از داروهای مشابه عبارتند از:
•    سیتریزین
•    فکسوفنادین
•    لوراتادین
•    دیفن هیدرامین

 

اسپری بینی می‌تواند عطسه، سینوس‌های پر یا آبریزش را کاهش داده و خارش یا تورم بینی را بهبود بخشد. همچنین قطره‌های چشم برای رفع خارش، قرمزی یا تورم چشم، استفاده می‌شود. دقت شود که قطره‌های چشم باید در یخچال نگه‌داری شود تا از خراب شدن آنها جلوگیری شود.

 

اگر قادر به تحمل آنتی هیستامین‌ها نیستید، تثبیت‌کننده‌های ماست‌سل می‌توانند جایگزین مناسبی باشند. آنها مانع از آزاد شدن مواد شیمیایی در بدن شما می‌شوند.
•    کرومولین یک اسپری بدون نسخه بینی است.
•    قطره‌های چشمی تجویز شده عبارتند از: کرومولین، لودوکسامید و ندوکروم

 

بسیاری از آنها بدون نسخه در دسترس هستند. در برخی از آنها نیز آنتی‌هیستامین وجود دارد. برخی از آن‌ها عبارتند از:
•    سیتریزین و سودوافدرین
•    فکسوفنادین و سودوافدرین
•    لوراتادین و سودوافدرین

 

اما بیش از سه روز از آنها استفاده نکنید، زیرا ممکن است گرفتگی شما را بدتر کند. همچنین می‌توانید با استفاده از اسپری‌های کورتیکواستروئید بینی، التهاب را کاهش دهید. فقط توجه داشته باشید که این می‌تواند باعث خستگی، عطسه و خشک شدن بینی چرک شود.

این حالت باعث خارش چشم، قرمز یا آبریزش چشم می‌شود. اما شما باید از نزدیک تحت نظر پزشک چشم قرار بگیرید، زیرا این داروها احتمال ابتلا به آب مروارید، گلوکوم، عفونت چشم و سایر مشکلات را افزایش می‌دهد.

 

اما از این موارد برای مدت زمان طولانی استفاده نکنید، زیرا عوارض جانبی آن ها جدی است. آنها ممکن است باعث ایجاد آب مروارید، پوکی استخوان، ضعف ماهیچه‌ها، زخم‌ها، قند خون بالا، تاخیر در رشد در بچه‌ها و تشدید فشار خون شوند.

 

در این روش که به سیستم ایمنی درمانی نیز شناخته می‌شود، زمانی توسط پزشک تجویز می‌شوند که داروها اثربخش نیستند وشما نمی‌توانید از قرار گرفتن در معرض آلرژن جلوگیری کنید. در این روش، پزشک شما را در معرض آلرژن قرار می‌دهد تا واکنش شما به آن کاهش یابد. تا زمانی که به اندازه‌ی کافی در برابر آلرژن‌ها مقاوم نشده‌اید، هر بار دوز دریافتی شما از آخرین بار، بیشتر خواهد بود.
•    آلرژن‌ها معمولاً به صورت تزریق تجویز می‌شوند، اما برای برخی گیاهان، ممکن است قرصی دریافت کنید که زیر زبان حل شود.
•    این کار باید تحت نظر پزشک انجام شود و ممکن است چندین سال طول بکشد.

بسیاری از مواد موجود در هوا در خانه‌های ما می‌توانند آلرژی ایجاد کنند که شامل شوره‌های حیوان خانگی، گرد و غبار، و گرده‌هایی است که از بیرون وارد شده است.
•    به طور مرتب جاروبرقی بکشید؛ این کار باعث کاهش آلرژن‌های موجود در هوا می‌شود.
•    تعداد فرش‌هایی را که در خانه خود دارید کاهش دهید؛ فرش‌ها، بر خلاف کفپوش‌های سخت، حساسیت‌زا‌ها و پرزهای حیوانات خانگی را در خود نگه می‌دارند.
•    ملافه‌ها را مرتبا بشویید؛ شما تقریباً یک سوم از روز خود را در رختخواب می‌گذرانید. اگر بر روی ملافه‌ها و بالش خود آلرژن باشد، یک سوم از وقت خود را صرف تنفس آن‌ها می‌کنید.
•    قبل از رفتن به رختخواب، موهای خود را بشویید تا گرده‌هایی را که در آن گیر کرده است، شسته شود.
•    اگر به گرده‌های درختان خاصی حساسیت دارید، در زمانی از سال که سطح آن گرده‌ها زیاد است در خانه بمانید. پنجره‌های خود را بسته نگه دارید تا از گرده افشانی گرده در خانه خود جلوگیری کنید.

 

این امر باعث کاهش میزان هاگ‌های موجود در هوا می‌شود.
•    منزل خود را با استفاده از پنکه‌ها و دستگاه‌های رطوبت‌گیر، خشک نگه دارید.
•    هر گونه نشتی را در خانه خود برطرف کنید.
•    اگر در خانه قارچ وجود دارد، آن را با محلول سفیدکننده و آب بکشید.

 

اگر به غذاهایی که مواد مشترکی مانند تخم مرغ یا گندم دارند حساسیت دارید، ممکن است لازم باشد لیست مواد تشکیل دهنده‌ی مواد غذایی بسته‌بندی شده را، به طور کامل بخوانید.
•    اگر حساسیت زیادی به مواد غذایی دارید، آنها را روی کارتی چاپ کنید تا بتوانید آنها را در رستوران‌ها یا مسافرت‌ها به آشپز یا گارسن خود بدهید که غذاهایی که به آن حساسیت دارید را برای شما سرو نکند.
•    در صورت نیاز، هرجا می‌روید، غذای خود را با خود بیاورید.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد