چطور علائم اولیه سرطان را بشناسیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد – اگر یکی از اعضای خانواده شما درگیر سرطان بوده است یا به یک بیماری پیش سرطانی مبتلا شده‌اید، قابل درک است که بخواهید نسبت به علائم اولیه سرطان هوشیار باشید. از آنجا که علائم، شدت و رشد سرطان برای هر فرد کاملاً متفاوت است، توجه به هرگونه تغییر در بدن مهم است. همچنین می‌توانید در مورد انجام آزمایش‌های ژنتیکی با پزشک خود صحبت کنید تا خطر ابتلا به سرطان را مشخص کنید. آگاهی از خطرات و نظارت بر علائم احتمالی در صورت تشخیص زودرس سرطان می‌تواند احتمال زنده ماندن شما را افزایش دهد.

 

سرطان‌های پوستی می‌توانند باعث تغییر رنگ پوست شما شوند و آن را تیره‌تر، زردتر یا قرمزتر جلوه دهند. اگر پوست شما تغییر می‌کند، با پزشک یا متخصص پوست خود قرار ملاقات بگذارید. همچنین ممکن است شما متوجه رشد بیشتر موهای بدن یا خارش پوست شوید. اگر خال دارید، باید مراقب هرگونه تغییر در ظاهر آنها باشید. یکی دیگر از علائم سرطان، ایجاد یک توده‌ی غیرمعمول در بدن یا تورم ناحیه‌ای از بدن است.
•    هر زخمی را که بهبود نمی‌یابد مشاهده کنید، و لکه‌های سفید را در دهان یا زبان خود پیگیری کنید.

 

اگر یبوست، اسهال یا هرگونه تغییر در اندازه‌ی مدفوع مشاهده کردید، ممکن است نشان دهنده سرطان روده بزرگ باشد. علائم سرطان پروستات یا مثانه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
•    ادرار دردناک
•    نیاز به ادرار کردن کم یا بیش از حد معمول
•    خونریزی یا ترشحات غیرمعمول

 

اگر بدون گرفتن رژیم‌غذایی وزن خود را از دست داده‌اید، کاهش وزن غیر قابل توضیح دارید. از دست دادن بیش از۵ کیلوگرم نشانه اولیه سرطان لوزالمعده، معده، مری یا ریه است.
•    همچنین ممکن است بلعیدن غذا برای‌تان دشوار باشد یا ممکن است سوء‌هاضمه داشته باشید. اینها ممکن است علائم سرطان مری، گلو یا معده باشد.

 

برخی از اولین علائم سرطان ممکن است مشابه علائم سرماخوردگی باشد، با برخی از تفاوت‌های اساسی. ممکن است متوجه سرفه، خستگی، تب یا درد غیر قابل توضیح (مانند سردرد شدید) شوید. برخلاف بیماری‌های رایج، شما بعد از استراحت احساس بهتری نخواهید داشت، سرفه از بین نمی‌رود و ممکن است علیرغم داشتن تب، هیچ علامتی از عفونت نداشته باشید.
•    درد ممکن است یکی از اولین نشانه‌های سرطان باشد. معمولاً تب زمانی یک علامت است که سرطان پیشرفت کرده باشد.

 

تصور نکنید که چون چندین علائم را مشاهده کرده‌اید، قطعاً مبتلا به سرطان هستید. علائم سرطان می‌تواند بسیار متفاوت باشد و می‌تواند غیر اختصاصی باشد. این بدان معنی است که بسیاری از علائم مشابه می‌توانند به دلیل تعدادی از مشکلات بهداشتی دیگر باشد.
•    به عنوان مثال، خستگی می‌تواند به معنای بسیاری از موارد باشد که تنها یکی از آنها سرطان است. در عوض، ممکن است خستگی فقط یکی از علائم بیماری‌ای باشد که شما در حال تجربه آن هستید. به همین دلیل است که تشخیص پزشکی مناسب، بسیار مهم است.

ماموگرافی، اشعه ایکس پستان است که غدد یا کیست در پستان را نشان می‌دهد. اگر بین ۴۰ تا ۴۴ سال سن دارید، می‌توانید انتخاب کنید که هر سال ماموگرافی کنید. طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا، زنان بین ۴۵ تا ۵۴ سال باید هر سال ماموگرافی کنند. اگر بالای ۵۵ سال دارید، می‌توانید تست سالانه را ادامه دهید یا هر دو سال یکبار آنها را دریافت کنید.
•    همه زنان باید خودآزمایی ماهانه پستان را  (BSE) انجام دهند. پزشک یا پرستار شما می‌تواند به شما بیاموزد که چگونه به دنبال تغییراتی در بافت پستان خود باشید. زنان ۷۴ ساله یا بالاتر، نیازی به غربالگری ماموگرافی ندارند، مگر اینکه امید به زندگی آنها از ۱۰  سال بیشتر باشد.

 

در سن ۵۰ سالگی، همه باید مرتباً آزمایش شوند. از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز است که از نظر سرطان و پولیپ غربالگری شوید یا خیر. این غربالگری متکی به آزمایش هر ۵ سال یکبار(مانند یک سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر، تنقیه باریوم با وضوح دوگانه یا کولونوسکوپی مجازی) یا ۱۰ سال (در صورت گرفتن کولونوسکوپی) است.
•    هر سال شما باید آزمایش خون (آزمایش خون پنهان در مدفوع) یا آزمایش ایمونوشیمیایی مدفوع (FIT) انجام دهید. همچنین می‌توانید هر سه سال یکبار آزمایش DNA مدفوع انجام دهید.

 

تست‌های پاپ‌اسمیر برای تشخیص سرطان دهانه رحم مهم هستند، حتی اگر علیه ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) واکسینه شده باشید. اگر بین ۲۱ تا ۲۹ سال دارید، هر سه سال یکبار آزمایش را انجام دهید و فقط در صورت نتیجه آزمایش پاپ‌اسمیر غیر طبیعی، آزمایش HPV را انجام دهید. اگر بین ۳۰ تا ۶۵ سال سن دارید، هر پنج سال یکبار تست پاپ‌اسمیر به علاوه تست HPV را انجام دهید. اگر نمی‌خواهید تست HPV دهید، می‌توانید هر سه سال یکبار آزمایش پاپ‌اسمیر بگیرید.
•    اگر هیسترکتومی کامل داشته باشید که دلیل آن سرطان دهانه رحم نیست، به آزمایش منظم پاپ نیاز ندارید.
•    اگر بیش از ۶۵ سال دارید و طی ۱۰ سال گذشته به طور منظم آزمایش داده‌اید و نتایج عادی بوده است، دیگر نیازی به آزمایش ندارید.
•    اگر سابقه ابتلا به سرطان دهانه رحم دارید، باید حداقل ۲۰ سال پس از تشخیص آزمایش شوید (حتی اگر این به معنای آزمایش در سن ۶۵ سالگی باشد).

لازم نیست همه از نظر سرطان ریه غربالگری شوند. اگر بین ۵۵ تا ۷۴ سال سن دارید، از سلامتی خوبی برخوردار هستید ولی به شدت سیگار می‌کشید و یا سابقه سیگار کشیدن شدید داشته‌اید، برای بررسی سرطان ریه، باید به دنبال سی‌تی‌اسکن باشید. برای تعیین اینکه آیا جز افراد سیگاری سنگین هستید یا خیر، باید تعیین کنید که آیا هنوز سیگاری هستید یا در ۳۰ سال اخیر سیگار می‌کشیده‌اند یا خیر.
•    اگر ۳۰ سال سابقه کشیدن سیگار داشته باشید، حتی اگر در ۱۵ سال گذشته ترک کرده باشید، می‌تواند یک سیگاری سنگین محسوب شوید.

 

از آنجا که چندین نوع سرطان هیچ دستورالعمل مشخصی ندارند، بنابراین باید عوامل خطر خود را با پزشک خود در میان بگذارید. پزشک ممکن است توصیه کند که آیا شما نیاز به غربالگری دارید یا نه. در مورد سرطان‌های دهان، باید از دندانپزشک خود بخواهید توصیه‌های غربالگری را انجام دهد. به طور کلی، از پزشک خود بپرسید که آیا برای سرطان‌های زیر باید تحت قربالگری قرار بگیرید یا خیر.
•    سرطان پروستات
•    سرطان آستَر رحِم (رحم)
•    سرطان تیروئید
•    لنفوم
•    سرطان بیضه

همه افراد برای تعیین خطر ابتلا به سرطان، به آزمایش ژنتیکی احتیاج ندارند. اگر احساس می‌کنید بهتر است خطر ژنتیکی خود را در بروز سرطان را بشناسید، با پزشک خود صحبت کنید و مطمئن شوید که پزشک از تمام سابقه پزشکی خانوادگی و شخصی شما خبر دارد. پزشک شما (و مشاور ژنتیک) می‌تواند به شما کمک کند که بدانید که آیا خطر ژنتیکی سرطان وجود دارد و آیا لازم است آزمایش‌های ژنتیکی را انجام دهید یا خیر؟
•    بسیاری از سرطان‌هایی که می‌توانند از نظر ژنتیکی مورد آزمایش قرار بگیرند، نسبتاً نادر هستند، بنابراین بحث در مورد اینکه آیا انجام آزمایش از نظر شما منطقی است یا نه، بسیار مهم است.

 

با اینکه آزمایش ژنتیک می‌تواند تعیین کند که آیا شما در معرض خطر سرطان هستید و در تصمیم‌گیری برای معاینه‌های جسمی و غربالگری مفید باشد. اما توجه داشته باشید که آزمایش ژنتیک می‌تواند پاسخ‌های کمی بدهد، نادرست خوانده شود و استرس و اضطراب ایجاد کند. همچنین می‌تواند هزینه‌ی زیادی در بر داشته باشد. کارشناسان توصیه می‌کنند در صورتی آزمایش ژنتیک را انجام دهید که:
•    شما یا خانواده‌تان بیشتر در معرض خطر ابتلا به یک سرطان خاص هستید
•    آزمایش به وضوح می‌تواند نشان دهد که آیا یک تغییر ژنتیکی وجود دارد یا خیر
•    نتایج به شما کمک می‌کند تا مراقبت‌های پزشکی آینده را برنامه‌ریزی کنید

 

برای شناسایی ژن‌های مسئول بیش از ۵۰ نوع سندرم سرطان ارثی، آزمایش وجود دارد. با این حال بدانید که اگر برای یک نوع خاص سرطان، آزمایش ژن مثبت نشان دهد، به این معنی نیست که شما حتماً به آن سرطان مبتلا خواهید شد. سندرم سرطان‌های زیر می‌تواند مربوط به ژن‌های قابل تشخیص باشد:
•    سرطان سینه ارثی و سندرم سرطان تخمدان
•    تومور شبکیه
•    سندرم کوودن

 

اگر اعتقاد دارید که باید آزمایش ژنتیک انجام دهید، پزشک شما می‌تواند آزمایش ژنتیک را درخواست کند. شما باید یک نمونه کوچک از بافت بدن یا مایعات (مانند خون، بزاق، سلول‌های داخل دهان، سلول‌های پوستی یا مایع آمنیوتیک) تهیه کنید. این نمونه به آزمایشگاهی ارسال می‌شود که نمونه شما را تجزیه و تحلیل می‌کند و نتایج را برای پزشک می‌فرستد.

 

اگر غربالگری ژنتیکی در صورت مثبت بودن به نوع خاصی از سرطان منجر شود، پزشک یا مشاور ژنتیک شما در مورد غربالگری بیشتر یا گزینه‌های پیشگیری با شما مشورت خواهند کرد. مشاوران ژنتیک همچنین برای ارائه پشتیبانی عاطفی آموزش دیده‌اند و شما را با گروه‌های پشتیبانی و سایر منابع در تماس قرار می‌دهند.
•    اگر تست غربالگری مثبت را به دست آورده‌اید، به یاد داشته باشید که این بدان معنی نیست که شما به آن سرطان مبتلا خواهید شد. این بدان معنی است که خطر ابتلا به آن سرطان خاص افزایش می‌یابد. اما، آیا شما واقعاً به سرطان مبتلا هستید، به شما، ژن خاص، سابقه خانوادگی، انتخاب سبک زندگی و محیط شما بستگی دارد.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد