چگونه بیماری‌های خود ایمنی را تشخیص دهیم؟
شناخت علائم و عوامل خطر
مجله‌ی آموزش ایلیاد - اگر نگران هستید که به بیماری خود ایمنی مبتلا باشید، احتمالاً باید اطلاعات پیچیده‌ی مختلفی را کنار هم بچینید. بیش از ۸۰ بیماری خود ایمنی وجود دارد که شامل دیابت نوع ۱ گرفته تا آرتریت روماتوئید و غیره می‌شود. از آنجا که بیماری‌های خودایمنی باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم می‌شوند و از بین می‌روند، تشخیص دقیق آنها معمولاً زمان بر است. سعی کنید صبر داشته باشید، مثبت بمانید و برای تعیین علت اصلی و تدوین برنامه درمانی مناسب با پزشک خود کار کنید.
شناخت علائم و عوامل خطر
علائم خود را در یک دفتر یادداشت کنید تا به مرور علائم ردیابی شود
علائم بیماری‌های خود ایمنی بسیار متفاوت است، اما بسیاری از آنها تمایل به ایجاد علائمی دارند که ناگهان شعله‌ور می‌شوند و پس از چند ماه از بین می‌روند. هنگامی که احساس خوبی ندارید و هنگامی که برای اولین بار متوجه آنها شدید، علائم خود را یادداشت کنید. توجه داشته باشید که کدام علائم بیشتر شما را درگیر می‌کنند و نحوه تغییر آنها را در طول زمان توضیح دهید.
• اختلال خود ایمنی زمانی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به قسمت‌های سالم بدن حمله کند. علائم ممکن است شامل تب، خستگی، بی‌حالی (احساس کلی بیماری یا ناراحتی)، درد مفصل، شکم درد و جوش‌های پوستی باشد.
• علائم، به اختلال خود ایمنی خاص و بخشی از بدن مبتلا، بستگی دارد. بعلاوه، برخی از اختلالات خود ایمنی، مانند لوپوس، می‌توانند علائم ظاهراً نامربوطی را در چندین قسمت بدن ایجاد کنند.
• از آنجا که علائم ممکن است بیایند و از بین بروند، داشتن یک دفترچه یادداشت می‌تواند به شما کمک کند تا دقیقاً آنها را ردیابی کنید و آنها را برای پزشک توصیف کنید.
• اختلال خود ایمنی زمانی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به قسمت‌های سالم بدن حمله کند. علائم ممکن است شامل تب، خستگی، بی‌حالی (احساس کلی بیماری یا ناراحتی)، درد مفصل، شکم درد و جوش‌های پوستی باشد.
• علائم، به اختلال خود ایمنی خاص و بخشی از بدن مبتلا، بستگی دارد. بعلاوه، برخی از اختلالات خود ایمنی، مانند لوپوس، می‌توانند علائم ظاهراً نامربوطی را در چندین قسمت بدن ایجاد کنند.
• از آنجا که علائم ممکن است بیایند و از بین بروند، داشتن یک دفترچه یادداشت می‌تواند به شما کمک کند تا دقیقاً آنها را ردیابی کنید و آنها را برای پزشک توصیف کنید.
از خانواده خود بپرسید که آیا سابقه بیماری خود ایمنی دارند یا خیر
دریابید که آیا پدر و مادر، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر، خاله، عموها یا پسرعموها تا به حال به بیماری خود ایمنی مبتلا شده‌اند. اگر کسی در واقع تشخیص داده نشده است، ببینید آیا کسی در خانواده شما علائم مداومی را گزارش کرده است که می‌تواند به یک بیماری تشخیص داده نشده اشاره کند.
• مشخص نیست که چه عواملی باعث اختلالات خود ایمنی می‌شود، اما ژنتیک ممکن است در این امر نقش داشته باشد. اگر فردی در خانواده شما به بیماری خود ایمنی مبتلا باشد، ممکن است شما نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری باشید.
• مشخص نیست که چه عواملی باعث اختلالات خود ایمنی می‌شود، اما ژنتیک ممکن است در این امر نقش داشته باشد. اگر فردی در خانواده شما به بیماری خود ایمنی مبتلا باشد، ممکن است شما نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری باشید.
خطرات زیست محیطی و سبک زندگی خود را ارزیابی کنید
از فهرست خطرات احتمالی که احتمالاً در معرض آن قرار گرفته‌اید، به ویژه در مکانهایی که کار کرده‌اید، یک لیست تهیه کنید. علاوه بر این، به هر عادت دیگری فکر کنید که می‌تواند خطر ابتلا به بیماری خود ایمنی را افزایش دهد. محرک‌های احتمالی محیطی ممکن است شامل سیگار کشیدن، قرار گرفتن در معرض حلال‌ها و سایر مواد شیمیایی خطرناک، نور ماوراء بنفش و عفونت‌های ویروسی باشد.
• اگر کسی استعداد ژنتیکی داشته باشد (سابقه خانوادگی)، تماس با محرک محیطی می‌تواند علائم بیماری خود ایمنی را ایجاد کند. شخصی بدون سابقه‌ی ژنتیکی ممکن است در معرض همان ماده قرار گیرد ولی تحت تأثیر قرار نگیرد.
• اگر در یک منطقه صنعتی زندگی می‌کنید یا اغلب با مواد شیمیایی مانند جیوه، سیلیس و مواد سمی در تماس هستید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای یک بیماری خود ایمنی باشید، که می‌تواند توسط ضایعات صنعتی یا مواد شیمیایی ایجاد شود.
• اگر کسی استعداد ژنتیکی داشته باشد (سابقه خانوادگی)، تماس با محرک محیطی می‌تواند علائم بیماری خود ایمنی را ایجاد کند. شخصی بدون سابقه‌ی ژنتیکی ممکن است در معرض همان ماده قرار گیرد ولی تحت تأثیر قرار نگیرد.
• اگر در یک منطقه صنعتی زندگی می‌کنید یا اغلب با مواد شیمیایی مانند جیوه، سیلیس و مواد سمی در تماس هستید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای یک بیماری خود ایمنی باشید، که می‌تواند توسط ضایعات صنعتی یا مواد شیمیایی ایجاد شود.
سطح استرس خود را بررسی کنید
ببینید که آیا اخیرا بیش از حد لاغر شده‌اید یا مواردی وجود داشته که باعث شود بیش از حد استرس داشته باشید. ممکن است ارتباطی بین استرس مداوم و اختلالات خودایمنی وجود داشته باشد.
• اگر استرس دارید، سعی کنید تمرینات آرامش‌بخش را انجام دهید، مانند نفس کشیدن عمیق تا زمانی که احساس آرامش کنید. مدیتیشن روزانه، انجام فعالیتهایی که از آن لذت می‌برید و درخواست کمک به جای تعهدات زیاد نیز می‌تواند کمک کند.
• سطح استرس بالا ممکن است خطر ابتلا به بیماری خود ایمنی را افزایش دهد، احتمال ابتلا به بیماری‌های خود ایمنی متعدد را بیشتر کرده و شدت و دفعات شعله‌ور شدن را افزایش دهد.
• اگر استرس دارید، سعی کنید تمرینات آرامش‌بخش را انجام دهید، مانند نفس کشیدن عمیق تا زمانی که احساس آرامش کنید. مدیتیشن روزانه، انجام فعالیتهایی که از آن لذت می‌برید و درخواست کمک به جای تعهدات زیاد نیز می‌تواند کمک کند.
• سطح استرس بالا ممکن است خطر ابتلا به بیماری خود ایمنی را افزایش دهد، احتمال ابتلا به بیماری‌های خود ایمنی متعدد را بیشتر کرده و شدت و دفعات شعله‌ور شدن را افزایش دهد.
با پزشک خود در مورد مصرف آنتی بیوتیک صحبت کنید
برخی از آنتی بیوتیک‌ها ممکن است سلول‌های شما را تغییر دهند، که در برخی موارد می‌تواند باعث یک بیماری خود ایمنی شود. از پزشک خود بپرسید که آیا ممکن است آنتی بیوتیکی مصرف کرده باشید که شما را در معرض خطر قرار دهد. علاوه بر این، اگر در حال مصرف آنتی‌بیوتیک هستید، در مورد نوع و مقدار آنتی بیوتیک مصرفی خود به پزشک بگویید تا بفهمید آیا آنتی بیوتیک زیادی مصرف می‌کنید یا خیر.
• گاهی اوقات آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ناشی از باکتری لازم است. با این حال، ممکن است بیش از حد تجویز شده باشند، که می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
• گاهی اوقات آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ناشی از باکتری لازم است. با این حال، ممکن است بیش از حد تجویز شده باشند، که می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
با پزشک خود مشورت کنید
با پزشک خود مشورت کنید
قرار ملاقات با پزشک خود را تنظیم کنید
اگر در مورد سلامتی خود نگرانی دارید، اولین قدم مراجعه به پزشک خود برای معاینه جسمی و انجام کارهایی مثل آزمایش خون است. به یاد داشته باشید که دفترچه یادداشت علائم خود را با خود ببرید و درمورد سابقه خانوادگی اختلالات خود ایمنی، به پزشک خود بگویید.
سطح آنتی بادی و پروتئین خون را آزمایش کنید
علاوه بر شمارش استاندارد خون کامل (CBC)، پزشک احتمالاً آزمایش آنتی بادی ضد هسته (ANA) را نیز تجویز می‌کند. ANA درست مثل هر آزمایش خون دیگری است که در یک آزمایش خون معمولی انجام می‌شود، بنابراین جای نگرانی نیست. به دنبال آنتی بادی‌هایی در خون است که به جای اینکه بدنبال مواد خارجی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها بروند، به سلول‌های بدن حمله می‌کنند.
- آزمایش ANA معمولاً یکی از اولین مراحل تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌های خود ایمنی است. با این حال، وجود آنتی بادی لزوماً به این معنی نیست که شما به بیماری خود ایمنی مبتلا هستید و به خودی خود، آزمایش نمی‌تواند بیماری خاصی را تشخیص دهد.
• اگر نتایج آزمایش ANA شما مثبت باشد، پزشک آزمایشات اضافی را برای اندازه‌گیری آنتی بادی‌ها، پروتئین‌ها و سایر مواد موجود در خون شما تجویز می‌کند.
اگر مشکوک به بیماری خاصی هستید، بپرسید چه آزمایشاتی لازم است
اگر مشکوک هستید که علائم شما با یک بیماری خاص مرتبط است، می‌توانید برای انجام آزمایشاتی برای تشخیص آن شرایط خاص، از پزشک خود بپرسید. به عنوان مثال، آزمایشاتی که عملکرد پانکراس و قند خون را اندازه‌گیری می‌کنند، می‌توانند به تشخیص دیابت نوع ۱ کمک کنند.
• در مورد مسائل مربوط به دستگاه گوارش مانند بیماری کرون، با پزشک خود در مورد آزمایش مدفوع و آندوسکوپی صحبت کنید. در آندوسکوپی، پزشک از یک لوله نازک و انعطاف پذیر با دوربین برای بررسی دستگاه گوارش استفاده می‌کند.
• فقط بخاطر داشته باشید که تشخیص بیماری‌های خود ایمنی آسان نیست و نسبت دادن علائم به ۱ بیماری خاص معمولاً دشوار است.
• علاوه بر این، هیچ آزمایش واحدی برای بیماری خود ایمنی وجود ندارد.
• در مورد مسائل مربوط به دستگاه گوارش مانند بیماری کرون، با پزشک خود در مورد آزمایش مدفوع و آندوسکوپی صحبت کنید. در آندوسکوپی، پزشک از یک لوله نازک و انعطاف پذیر با دوربین برای بررسی دستگاه گوارش استفاده می‌کند.
• فقط بخاطر داشته باشید که تشخیص بیماری‌های خود ایمنی آسان نیست و نسبت دادن علائم به ۱ بیماری خاص معمولاً دشوار است.
• علاوه بر این، هیچ آزمایش واحدی برای بیماری خود ایمنی وجود ندارد.
در صورت داشتن مشکلات مشترک، آزمایش‌های تصویربرداری را انجام دهید
برای علائمی مانند درد مفصل، تورم و سفتی، پزشک ممکن است سونوگرافی، اشعه ایکس یا MRI را تجویز کند. آنها ساختار مفصل آسیب دیده را بررسی می‌کنند و سعی می‌کنند سایر موارد پزشکی را که می‌توانند باعث بروز علائم شما شوند را رد کنند.
• تشخیص و مدیریت یک بیماری خود ایمنی معمولاً شامل مراجعه به چندین پزشک متخصص در زمینه‌های مختلف است. اگر آزمایش‌های تصویربرداری لازم باشد، پزشک شما احتمالاً شما را به یک روماتولوژیست یا یک متخصص مفصل ارجاع می‌دهد.
• تشخیص و مدیریت یک بیماری خود ایمنی معمولاً شامل مراجعه به چندین پزشک متخصص در زمینه‌های مختلف است. اگر آزمایش‌های تصویربرداری لازم باشد، پزشک شما احتمالاً شما را به یک روماتولوژیست یا یک متخصص مفصل ارجاع می‌دهد.
سعی کنید در طی مراحل تشخیص مثبت‌اندیش و صبور باشید
تشخیص دقیق یک اختلال خود ایمنی ممکن است ماه‌ها یا حتی سالها طول بکشد، اما اجازه ندهید این رقم شما را تحت فشار قرار دهد. تمام تلاش خود را بکنید تا دلسرد نشوید و به یاد داشته باشید که شما یک شبکه پشتیبانی دارید. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی و عزیزان شما می‌توانند به شما کمک کنند تا با روند تشخیص و مدیریت شرایط خود کنار بیایید.
مدیریت بیماری خود ایمنی
مدیریت بیماری خود ایمنی
یک برنامه درمانی با پزشک خود تهیه کنید
برنامه درمانی مناسب به شرایط خاص شما بستگی دارد و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی، شما را در این روند راهنمایی می‌کنند. به طور معمول، مدیریت یک بیماری خود ایمنی شامل مصرف داروهایی است که سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می‌کنند، مانند کورتیکواستروئیدها.
• از آنجا که در صورت مصرف کورتون ممکن است سیستم ایمنی بدن شما بسیار ضعیف شود، در معرض خطر بیشتری برای بیماری هستید. دستان خود را مرتبا بشویید، فقط غذای کاملاً پخته شده مصرف کنید و سعی کنید از تماس با افراد بیمار خودداری کنید. در صورت مشاهده علائم عفونت، مانند تب یا زخمی که بهبود نمی‌یابد، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
• از آنجا که در صورت مصرف کورتون ممکن است سیستم ایمنی بدن شما بسیار ضعیف شود، در معرض خطر بیشتری برای بیماری هستید. دستان خود را مرتبا بشویید، فقط غذای کاملاً پخته شده مصرف کنید و سعی کنید از تماس با افراد بیمار خودداری کنید. در صورت مشاهده علائم عفونت، مانند تب یا زخمی که بهبود نمی‌یابد، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
حتی اگر احساس می‌کنید خوب هستید مرتباً با پزشک خود در تماس باشید
علائم بیماری‌های خود ایمنی اغلب می‌آیند و از بین می‌روند، و ممکن است برای مدت طولانی احساس کاملاً خوبی داشته باشید. با این حال، حتی اگر کاملاً سالم هستید، هرگز مصرف داروهای خود را متوقف نکنید و یا چک‌آپ خود را متوقف نکنید. پایبندی به برنامه درمانی شما می‌تواند از شعله‌ور شدن علائم جلوگیری کرده و شدت علائم را به حداقل برساند.
در صورت داشتن نشتی روده، از پروبیوتیک‌ها و پریبیوتیک‌ها استفاده کنید
نشتی روده هنگامی اتفاق می‌افتد که سد روده شما اجازه می‌دهد مواد زائد به بدن شما نشت کند. این می‌تواند باعث ایجاد یک اختلال خود ایمنی در برخی افراد شود. پروبیوتیک‌ها و پریبیوتیک‌ها می‌توانند به ترمیم تعادل دستگاه گوارش کمک کنند تا نشتی روده شما بهبود یابد. علاوه بر این، می‌توانید یک رژیم غذایی سالم بر اساس محصولات تازه و پروتئین‌های بدون چربی بخورید.
• قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک خود صحبت کنید.
• قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک خود صحبت کنید.
تمام تلاش خود را برای حفظ یک سبک زندگی سالم و فعال انجام دهید
فعال ماندن برای سلامتی جسمی و روانی شما بسیار مفید است، خصوصاً اگر بیماری دارید. اگر بیماری خود ایمنی شما بر توانایی شما در ورزش تأثیر می‌گذارد، از پزشک خود در مورد تعیین اهداف ایمن و قابل دستیابی نکاتی را بخواهید.
• به عنوان مثال، اگر آرتریت روماتوئید بر توانایی راه رفتن شما تأثیر می‌گذارد، سعی کنید هر بار ۳ تا ۵ دقیقه آرام راه بروید. اگر به بیماری مولتیپل اسکلروزیس مبتلا هستید و بر تحرک شما تأثیر می‌گذارد، فقط بر روی بلند کردن پاها یا حلقه زدن با بازوها تمرکز کنید.
• در صورت گذراندن روز بد، احساس خستگی بیش از حد یا احساس درد بیش از حد، برای ورزش کردن به خود سخت نگیرید. دیدگاه مثبتی داشته باشید و به خود اجازه دهید کمی استراحت کنید.
• به عنوان مثال، اگر آرتریت روماتوئید بر توانایی راه رفتن شما تأثیر می‌گذارد، سعی کنید هر بار ۳ تا ۵ دقیقه آرام راه بروید. اگر به بیماری مولتیپل اسکلروزیس مبتلا هستید و بر تحرک شما تأثیر می‌گذارد، فقط بر روی بلند کردن پاها یا حلقه زدن با بازوها تمرکز کنید.
• در صورت گذراندن روز بد، احساس خستگی بیش از حد یا احساس درد بیش از حد، برای ورزش کردن به خود سخت نگیرید. دیدگاه مثبتی داشته باشید و به خود اجازه دهید کمی استراحت کنید.
برای حمایت، با عزیزان خود تماس بگیرید
شما تنها نیستید، و روش‌های زیادی وجود دارد که عزیزان شما می‌توانند در کنار آمدن با یک بیماری خود ایمنی به شما کمک کنند. در صورت نیاز به تخلیه احساسات خود، با یکی از دوستان یا اقوام خود تماس بگیرید یا اگر در انجام کارهای روزانه به کمک نیاز دارید، از آنها کمک بگیرید.
• به عنوان مثال، اگر احساس خستگی یا درد دارید اما نیاز به انجام کارهای روزانه خود دارید، از یکی از عزیزان بخواهید که به شما کمک کنند.
• برخی از افراد به سختی درخواست کمک می‌کنند، اما باید بدانید که هیچ اشکالی ندارد که برای کمک به عزیزانتان مراجعه کنید. دوستان و اقوام شما به شما اهمیت می‌دهند.
• به عنوان مثال، اگر احساس خستگی یا درد دارید اما نیاز به انجام کارهای روزانه خود دارید، از یکی از عزیزان بخواهید که به شما کمک کنند.
• برخی از افراد به سختی درخواست کمک می‌کنند، اما باید بدانید که هیچ اشکالی ندارد که برای کمک به عزیزانتان مراجعه کنید. دوستان و اقوام شما به شما اهمیت می‌دهند.
مجله‌ی آموزش ایلیاد