چگونه بیماری پاژه را تشخیص دهیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - بیماری پاژه یک بیماری نادر استخوانی است که در آن با افزایش سن استخوان‌ها به جای کندتر، سریعتر بازسازی می‌شوند. طبیعی است که بافت استخوان جدید با گذشت زمان جایگزین بافت قدیمی استخوان شود. با این حال، بازسازی سریع منجر به ضخیم شدن و ضعیف شدن استخوان‌ها می‌شود. در حالی که این بیماری معمولاً در حین بررسی یک بیماری دیگر، توسط پزشک در عکسبرداری با اشعه ایکس مشاهده می‌شود، علائمی وجود دارد که با این بیماری می‌تواند همراه باشد.

 

در حالی که بیماری پاژه در آغاز ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد، بسیاری از این بیماران سابقه درد مفاصل یا استخوان دارند. اگر استخوان یا مفاصل دردناکی دارید، به خصوص در لگن، جمجمه، ستون فقرات یا پاها، این می‌تواند نشانه‌ای از بیماری پاژه باشد.
•    با این حال، دلایل زیادی برای ایجاد درد در مفاصل وجود دارد، از جمله آرتروز و ساییدگی مفصل. هر درد مفصلی را با پزشک خود در میان بگذارید و از آنها بخواهید وضعیت شما را ارزیابی کنند.

 

اگر در مفاصل و استخوان‌های خود درد دارید باید ارزیابی کنید که آیا علائم دیگری نیز در ارتباط با بیماری پاژه دارید یا خیر. این علائم اضافی شامل موارد زیر است:
•    سردرد
•    از دست دادن شنوایی
•    تغییر شکل استخوان‌ها
•    سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی

 

برخی از عوامل وجود دارد که می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری پاژه را افزایش دهد. مهمتر از همه، معمولاً فقط افراد بالای ۴۰ سال را درگیر می‌کند و می‌تواند ارثی باشد. این به این معنی است که اگر یکی از اعضای خانواده به آن مبتلا باشد، به احتمال زیاد شما نیز به آن مبتلا خواهید شد. همچنین، مردان کمی بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
•    به یاد داشته باشید که به طور کلی این یک بیماری بسیار نادر است. فقط به این دلیل که برخی فاکتورهای خطرزا دارید و درد مفصل دارید، به معنای ابتلا به بیماری پاژه نیست.

اگر مشکوک هستید که از نظر استخوان‌ها مشکلی دارید، پس باید یک معاینه پزشکی تعیین کنید. پزشک علائم شما را با شما در میان می‌گذارد و تاریخچه پزشکی کاملی را از شما دریافت می‌کند.
•    هنگام تماس برای گرفتن وقت ملاقات، از طریق تلفن به پزشک بگویید: «من از ناحیه مفاصل و استخوان‌هایم احساس درد می‌کنم و نگرانم که ممکن است به بیماری پاژه مبتلا باشم. سابقه این بیماری در خانواده من وجود دارد. لطفاً دکتر در مورد نگرانی من بگویید ؟» به شما این امکان را می‌دهد که پزشک قبل از ورود شما در مورد شرایط تحقیق کند.
•    همچنین احتمالاً پزشک معاینه جسمی را برای شما انجام می‌دهد که بر شناسایی مناطق درد و ناراحتی متمرکز است.

 

اگر پزشک مشکوک به بیماری پاژه یا مشکل دیگری در استخوان‌های شما باشد، ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام دهد. اشعه ایکس به آنها اجازه می‌دهد ساختار استخوان‌ها را بررسی کنند و به آنها امکان می‌دهد مناطقی را که دارای مشکلات بالقوه هستند شناسایی کنند.
•    عکسبرداری با اشعه ایکس ممکن است در مطب پزشک انجام شود یا برای انجام آن لازم باشد به مطب پزشکی دیگری بروید.

 

اگر پزشک شما مشکوک است که با استخوان‌های خود مشکلی دارید، اما به اطلاعات بیشتری از آنچه که با اشعه ایکس بدست آمده نیاز دارد، در این صورت ممکن است شما را به اسکن استخوان توصیه کند. این یک روش رادیولوژیکی است که برای شناسایی مناطق تغییر فیزیکی یا شیمیایی در استخوان‌ها استفاده می‌شود. با اسکن استخوان پزشک باید بتواند مناطقی از ضعف یا رشد بیش از حد را که می‌تواند با بیماری پاژه مرتبط باشد، ببیند.
•    پس از اسکن استخوان، پزشک باید نتایج اسکن استخوان را با شما در میان بگذارد.

 

افراد مبتلا به بیماری پاژه سطح آنزیمی به نام آلکالن فسفاتاز سرم (SAP) را در خون افزایش می‌دهند. پزشک ممکن است خون شما را بگیرد و برای آزمایش، به آزمایشگاه بفرستد. همچنین ممکن است پزشک شمارش کامل خون، یک صفحه متابولیک جامع برای آزمایش سطح کلسیم و سلامت کبد یا آزمایش ویتامین D انجام دهد.

در بیشتر موارد بیماری پاژه، بیس فسفونات تجویز می‌شود. اینها داروهایی هستند که معمولاً برای درمان پوکی استخوان استفاده می‌شوند، زیرا برای تقویت استخوان‌ها استفاده می‌شوند. با بیماری پاژه، آنها می‌توانند به تقویت استخوان‌هایی که به دلیل بازسازی نامناسب ضعف دارند، کمک کنند.

 

در بعضی موارد، ممکن است برای رفع شکستگی‌هایی که به درستی بهبود نیافته یا ترمیم مجدد استخوان‌های ضعیف شکل گرفته، جراحی نیز توصیه شود. این یک درمان شدید برای بیماری پاژه است و ممکن است برای همه مبتلایان ضروری نباشد.
•    گزینه جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر آنها تجربه کافی در مورد بیماری ندارند، ممکن است لازم باشد با یک متخصص مشورت کنید تا ارزیابی کنید که آیا جراحی برای شما مناسب است یا خیر.

 

علاوه بر درمان پزشکی، مواردی وجود دارد که می‌توانید در خانه انجام دهید تا به کنترل بیماری پاژه کمک کند. از جمله این موارد می‌توان به جلوگیری از زمین خوردن، افزایش ورزش و کنترل رژیم غذایی اشاره کرد.
•    جلوگیری از زمین خوردن مستلزم حذف رفتارها و فعالیت‌های پرخطر است. از ورزش‌هایی که غالباً آسیب ایجاد می‌کند، مانند فوتبال، باید خودداری شود. اگر نمی‌توان از تمام فعالیت‌های پرخطر به طور کامل اجتناب کرد، حداقل باید از کلیه لباس‌های محافظتی مناسب، مانند لنت‌های زانو، استفاده کنید تا از آسیب‌دیدگی جلوگیری کنید.
•    در حالی که می‌خواهید اطمینان حاصل کنید که به خود آسیب نرسانید، ادامه دادن یا شروع ورزش بسیار مهم است. ورزش به تقویت عضلات و استخوان‌ها کمک می‌کند، که می‌تواند به جلوگیری از عوارض منفی بیماری پاژه کمک کند. ورزش‌هایی را انجام دهید که در آن خطر صدمه دیدن استخوان‌ها زیاد نیست، از جمله حرکات کششی آرام و بدون ضربه مانند شنا.
•    همچنین، حفظ یک رژیم غذایی سالم نیز مهم است. یک رژیم غذایی مناسب برای بیماری پاژه شامل غذاهایی است که سرشار از کلسیم و ویتامین D هستند. این مواد مغذی برای سلامت و قدرت استخوان ضروری هستند و اگر نتوانید مقدار کافی از آنها را در رژیم غذایی خود بگنجانید، می‌تواند به عنوان مکمل مصرف شود.

مجله‌ی آموزش ایلیاد