چگونه بفهمیم که اختلال پُرخوری داریم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - اختلالات خوردن می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، اما همه آنها بر رابطه شما با غذا تأثیر می‌گذارد و در صورت عدم درمان می‌تواند مشکلات جدی سلامتی ایجاد کند. شما می‌توانید در مورد رفتارها، احساسات و اثرات جسمی مربوط به اختلالات خوردن بیاموزید تا به شما کمک کند تا تشخیص دهید که آیا چنین اختلالی دارید یا خیر. اگر فکر می‌کنید دچار اختلال در خوردن هستید، مطمئن شوید که در اسرع وقت به دنبال کمک هستید. در صورت عدم درمان، اختلالات خوردن می‌توانند بسیار شدیدتر شوند.

 

بسیاری از افراد با عادات غذایی بی‌نظم، بیش از حد به اندازه بدن، وزن و شکل ظاهری خود توجه دارند. برخی علائم رفتاری و عاطفی رایج که ممکن است فردی با اختلال خوردن داشته باشد عبارتند از:
•    احساس افسردگی یا اضطراب
•    داشتن ترس شدید از افزایش وزن یا چاق بودن
•    تمایل به کناره‌گیری از دوستان و خانواده
•    توجه غیرمعمول به غذا و کالری دریافتی
•    داشتن ترس شدید از بعضی غذاها مانند غذاهای حاوی شکر یا چربی
•    کنترل شرایط مربوط به غذا
•    انکار مسائل مربوط به غذا یا تغییر وزن
•    تلاش برای پاکسازی بعد از پرخوری با ورزش، استفراغ یا استفاده از ملین‌ها
•    هر روز خودتان را وزن کنید

 

افرادی که از بی‌اشتهایی رنج می‌برند تمایلی به داشتن وزن سالم ندارند. آنها همچنین از افزایش وزن کاملاً ترسیده‌اند و خود را چاق می‌دانند، حتی اگر لاغر یا حتی کم‌وزن باشند. فرد مبتلا به بی‌اشتهایی می‌تواند روزها بدن را گرسنه نگه دارد، یا هر روز یک رژیم غذایی بسیار سخت با مقدار کمی کالری بخورد. و افراد در صورت حفظ چنین رژیم‌های سختگیرانه‌ای معمولاً احساس موفقیت دارند.
•    ممکن است قوانین سختگیری در خوردن غذا داشته باشید، مانند غذاهای خاصی که از خوردن آنها پرهیز می‌کنید، ساعاتی از روز که از خوردن امتناع می‌کنید یا مرزهای دقیق کالری را رعایت می‌کنید.
•    اگر از بی‌اشتهایی رنج می‌برید، ممکن است از چاق بودن بترسید یا بدن خود را به عنوان چربی تجربه کنید، حتی اگر چند کیلوگرم وزن کم داشته باشید. حتی اگر بسیار لاغر هستید، هرگز از ظاهر خود راضی نیستید و احساس می‌کنید همیشه می‌توانید وزن بیشتری کاهش دهید تا احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید.
•    از خود بپرسید آیا والدین یا دوستان‌تان در مورد کاهش وزن شما اظهارنظر کرده‌اند.
•    از خود بپرسید آیا ارزش شخصی خود را بر اساس وزن، اندازه لباس یا آنچه می‌خورید، قرار می‌دهید؟

 

افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، مقادیر زیادی مواد غذایی را می خورند و سپس سعی می‌کنند غذاهایی که خورده‌اند را پاکسازی کنند تا قبل از اینکه باعث افزایش وزن شود از شر آنچه که قبلاً مصرف کرده‌اند خلاص شوند. این افراد، در حالی که می‌دانند می‌خواهند از پرخوری و افزایش وزن خودداری کنند، اما به نظر نمی‌رسد که غذا خوردن یا دوره‌های مکرر پرخوری را متوقف کنند. پس از پایان هر بار پرخوری، ممکن است خود را ناامید ببینند که از شر هر وزنی که در اثر پرخوری به وجود آمده خلاص شوند. این تلاش‌ها ممکن است شامل استفراغ، استفاده از ملین‌ها یا ادرار آورها باشد.
•    حتی اگر در صورتی که بلافاصله بعد از خوردن غذا پاکسازی نکنند، ولی تمایل داشته باشند روزها به دنبال گرسنگی زیاد بمانند، بیش از حد معمول ورزش کنند یا نوع دیگری از رژیم غذایی شدید را دنبال کنید تا از افزایش وزن جلوگیری کنید، باز هم ممکن است درخوری عصبی داشته باشند.
•    ممکن است سعی کنید برای مدتی سالم غذا بخورید و از یک رژیم غذایی سالم (یا محدود کننده) پیروی کنید، اما در نهایت پس از مدتی خود را تحت فشار قرار می‌دهید و به رژیم سرسختانه قبل باز می‌گردید.

 

افرادی که دچار اختلال پرخوری هستند، در مدت زمان کوتاهی مقادیر زیادی غذا می‌خورند و احساس می‌کنند در این دوره‌ها نمی‌توانند خود را کنترل کنند. برای این افراد، پرخوری لذت بخش نیست. در هنگام پرخوری ممکن است احساسات منفی زیادی را تجربه کنند. این احساسات می‌توانند پس از پایان پرخوری نیز ادامه داشته باشند. افرادی که بیش از حد غذا می‌خورند پس از پرخوری پاکسازی نمی‌کنند.
•    افراد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است در دوره‌های پرخوری احساس افسردگی، انزجار و گناه کنند.
•    در صورت پرخوری ممکن است دریابند که در مدت زمان کوتاهی وزن زیادی اضافه کرده‌اند.

برخی از افراد از بی‌اشتهایی به عنوان راهی برای کنترل و احساس قدرت استفاده می‌کنند. برای مبتلایان به پرخوری عصبی، احساس غیرقابل کنترل بودن و ناتوانی می‌کنند و کسانی که به اختلال پرخوری مبتلا هستند ممکن است احساس کنند که آنچه می‌خورند غیر قابل کنترل است.
•    اگر احساس می‌کنید زندگی شما از کنترل خارج شده است، ممکن است به بی‌اشتهایی روی بیاورید تا احساس کنترل را در زندگی خود مهار کنید، و هنگامی که موفق می‌شوید که خود را از گرسنگی بکشید احساس موفقیت آمیز می‌کنید.
•    از خود در مورد رابطه خود با کنترل و اینکه آیا از آن راضی هستید بپرسید. آیا می‌بینید که در زندگی خود کم و بیش می‌خواهید غذا خوردن خود را کنترل کنید؟ آیا احساس می‌کنید به اندازه کافی بر زندگی خود کنترل دارید؟

 

ممکن است از عادات غذایی خود احساس شرم کنید، به خصوص اگر زیاد غذا بخورید. ممکن است سعی کنید خوردن خود را مخفی کنید، یا با احتیاط غذا را از بشقاب خود بردارید تا کسی متوجه آن نشود. در حالی که این رفتارها سعی می‌کنند کاری را که شما انجام می‌دهید پنهان کنند، اما در اعماق این رفتارها ممکن است یک شرمندگی و خجالت در پشت اختلال در خوردن شما وجود داشته باشد.
•    اگر احساس کردید که از رفتارهای غذایی خود خجالت می‌کشید، پس ممکن است علائمی از یک اختلال غذایی داشته باشید.

 

افرادی که بدن خود را دوست ندارند، بیشتر دچار اختلال در خوردن می‌شوند. دوست نداشتن بدن ممکن است شامل احساس چاقی، زشتی، نامطلوب بودن یا داشتن شرم و خجالت در مورد قسمت خاصی از ظاهر بدنی شما مانند زخم‌ها باشد. این احساسات همچنین ممکن است تحت تأثیر تصاویر افراد مشهور یا افرادی باشد که هر روز می‌بینید، باشد.
•    ممکن است احساس کنید تنها راه پذیرش بدن کاهش وزن است. ممکن است فکر کنید، «وقتی همه وزنم را کم می‌کنم، بالاخره خوشحال خواهم شد.»
•    در مورد اعتقادات خود در مورد وزن و رضایت از بدن تأمل کنید و از خود بپرسید آیا کاهش وزن یا لاغر بودن تنها راه احساس خوب نسبت به بدن است.

 

آیا درمی‌یابید که عادت‌های خود را پنهان می‌کنید؟ وقتی از شما در مورد گزینه‌های خوردن سوال می‌شود، آیا شما دروغ می‌گویید که چرا غذا نمی‌خورید؟ وقتی مردم در مورد تغییر وزن شما نظر می‌دهند، چه می‌گویید؟ اگر متوجه شدید که برای رفتارهای خود بهانه می‌گیرید، ممکن است دچار اختلال در خوردن شوید.
•    تغییر دادن حقیقت ممکن است یکی از راه‌های شما برای ادامه زندگی با اختلال در خوردن باشد بدون اینکه کسی متوجه این موضوع شود. آیا می‌بینید که برای نحوه غذا خوردن خود بهانه می‌آورید؟ آیا برای خارج شدن از ملاقات دیگران برای صرف شام یا قهوه چدنبال راه‌هایی می‌گردید؟

 

این لزوماً به این معنی نیست که به آینه نگاه کنید، اما به نحوه شناخت بدن خود فکر کنید. روش‌های زیادی برای شناخت بدن وجود دارد. به عنوان مثال، ممکن است با اینکه پزشک تشخیص داده که کمبود وزن دارید ولی برای بدن خود اضافه وزن قلمداد کنید. در مرحله بعد، در مورد احساس خود نسبت به بدن خود تأمل کنید: آیا در مورد بدن خود احساس مثبت یا منفی دارید و یا آیا شکل و توانایی کلی خود را می‌بینید. افکار و رفتارهای شما همچنین بر تصویر بدن شما تأثیر می‌گذارد، مثلا افکار «من خیلی چاق هستم» دارید و سپس به دلیل نحوه شناخت بدن، خود را منزوی می‌کنید.

کم اشتهایی صدمات زیادی به بدن وارد می‌کند. اگر شروع به مشاهده تغییر در عملکرد بدن خود کنید، ممکن است اثرات بی‌اشتهایی را تجربه کنید. محدودیت نه تنها شما را در وزن کم و خطرناکی قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند عوارض جانبی منفی دیگری نیز داشته باشد، مانند:
•    یبوست یا نفخ شکم
•    دندان‌ها و لثه‌های آسیب دیده
•    پوست خشک و زرد
•    ناخن‌های شکننده
•    سردرد
•    غش و سرگیجه
•    کاهش تراکم استخوان
•    لایه‌ای از موهای ظریف که در سراسر بدن و صورت رشد می‌کند
•    مشکلات حافظه و تفکر تنبل
•    افسردگی و بدخلقی

 

افراد مبتلا به پرخوری عصبی، تمایل دارند برخی علائم جسمی را در نتیجه این اختلال نشان دهند، به ویژه کسانی که پاکسازی می‌کنند (استفراغ). اگر بعد از غذا استفراغ کنید، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
•    درد در شکم یا نفخ شکم
•    افزایش وزن
•    دست یا پای متورم
•    همیشه گلودرد یا صدای خشن دارید
•    شکسته شدن رگ‌های خونی در چشم
•    احساس ضعف و سرگیجه
•    داشتن زخم در دهان
•    گونه‌های پف کرده (بخاطر استفراغ)
•    پوسیدگی دندان به دلیل اسید حاصل از استفراغ
•    پریود نشدن
•    داشتن بسیاری از مشکلات معده مانند یبوست، زخم و ریفلاکس اسید

 

در حالی که بارزترین اثر پرخوری چاقی است، اما سایر خطرات سلامتی می‌تواند در نتیجه پرخوری رخ دهد. برای درک کامل خطرات سلامتی مرتبط با پرخوری، به پزشک خود مراجعه کنید و آزمایش‌های لازم را انجام دهید. تغییرات مربوط به سلامتی و بدن که به پرخوری مربوط است می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
•    دیابت نوع ۲
•    کلسترول بالا
•    فشار خون بالا
•    درد مفاصل و عضلات
•    مشکلات دستگاه گوارش
•    آپنه خواب
•    بیماری قلبی
•    برخی از انواع سرطان

اختلال در خوردن ممکن است به بدن شما آسیب برساند، بنابراین بهتر است برای ارزیابی سلامت کلی خود به یک پزشک مراجعه کنید و برخی آزمایشات را انجام دهید. هنگام گذراندن معالجه برای یک اختلال خوردن، مرتباً با پزشک خود پیگیری کنید.
•    خودتان را گول نزنید که اختلالات خوردن شدید نیستند. میزان مرگ و میر مربوط به اختلالات تغذیه‌ای درمان نشده بیش از سایر اختلالات روانی است. مطالعه نشان داده است که از 12 هزار و ۸۰۰ فرد مبتلا به بی اشتهایی، ۶۳۹ نفر درگذشته‌اند. همچنین از ۲۵۸۵ فرد مبتلا به پرخوری عصبی، ۵۷ نفر درگذشتند. و از 1887 فرد مبتلا به اختلال تغذیه‌ای که به روش دیگری مشخص نشده است، ۵۹9 نفر فوت کرده‌اند.

 

ترک یک اختلال در خوردن بدون کمک واقعاً دشوار است. با یک درمانگر آموزش دیده متخصص در درمان اختلالات خوردن همکاری کنید. یک درمانگر ممکن است به شما کمک کند با روابط خود با غذا و بدن مقابله کنید، افکار منفی را دوباره تنظیم کنید و در مورد مسائل مربوط به خود کار کنید. خانواده درمانی همچنین می‌تواند در درمان اختلالات خوردن بسیار مفید باشد، زیرا برخی از مسائل مربوط به کنترل و عادات غذایی از طریق خانواده منتقل یا تجربه می‌شوند.

 

برای اختلالات شدید غذایی یا تهدیدکننده زندگی، ممکن است درمان بستری را در نظر بگیرید. مراقبت‌های بیمارستانی از مزایای نظارت بر سلامت روحی، عاطفی، جسمی و پزشکی در یک مکان برخوردار است. در این روش، درمان شدید و حاد است، به این معنی که روزانه با مشکلات مربوط به اختلالات خوردن روبرو می‌شوید. مراقبت‌های بیمارستانی برای افرادی که نیازهای شدیدتری دارند و نمی‌توانند اختلال تغذیه‌ای را به تنهایی کنترل کنند، مناسب است.
•    اگر شما در پنهان کردن اختلال خوردن و برای طبیعی به نظر رسیدن در زندگی خود بسیار کار کرده‌اید، اما هنوز هم برای سلامت عاطفی یا جسمی خود تلاش می‌کنید، درمان بستری می‌تواند گزینه خوبی برای شما باشد.

 

از بین همه کسانی که در بهبودی به شما کمک می‌کنند، مهمترین نکته این است که هرگز از خودتان دست نکشید. به خود ایمان داشته باشید و به مسیر خود ایمان داشته باشید که می‌توانید بهبودی کامل پیدا کنید. شاید الان به نظر شما ممکن نباشد، اما تسلیم نشوید. بسیاری از افراد از اختلالات خوردن کاملاً بهبود یافته‌اند، پس شما نیز می‌توانید.

 

شما مجبور نیستید به تنهایی برای درمان اختلال در خوردن عمل کنید. خود را با دوستان و خانواده خود محاصره کنید که می‌خواهند موفقیت شما را ببینند و شما را خوشحال ببینند. در زندگی خود از افرادی که باعث می‌شوند احساس بدی نسبت به خود داشته باشید، افرادی که اعتقادی به شما ندارند یا بر شما تأثیر می‌گذارند تا دوباره به اختلال خوردن برگردید، دوری کنید. شما برای بهبودی به زمان احتیاج دارید و در صورت داشتن چنین تأثیراتی در زندگی، بهبودی بسیار دشوار خواهد بود.

مجله‌ی آموزش ایلیاد