چطور به فرزندمان یاد دهیم که خشمش را کنترل کند؟

آموزش راهکارهای مقابله با خشم

مجله‌ی آموزش ایلیاد - عصبانیت یک احساس طبیعی است که همه آن را تجربه می‌کنند، اما کنترل آن برای بچه‌ها دشوار است. با کمک به کودکان برای ایجاد راهکارهای مقابله با عصبانیت، خشم آنها را مدیریت کنید. عصبانیت فرزند خود را بپذیرید و با صحبت آشکارا در مورد آن به او کمک کنید تا آن را درک کند. با حفظ خونسردی و مهربانی و بخشش، برای آنها الگو باشید.

آموزش راهکارهای مقابله با خشم

به فرزند خود بیاموزید که هنگام عصبانیت نفس عمیق و آرام بکشد

تنفس عمیق می‌تواند به کودک شما کمک کند تا احساس فیزیکی خشم را در هنگام بالا آمدن برطرف کند. به فرزند خود بگویید که وقتی عصبانی می‌شود، باید بایستد و ۱۰ نفس عمیق بکشد. تکنیک تنفس را به او نشان دهید و از آنها بخواهید این کار را با شما انجام دهند تا بتوانند اثر آرامش بخش آن را احساس کنند.
• این استراتژی برای کودکان در هر سنی عمل می‌کند، زیرا ساده و از نظر جسمی آرامش‌بخش است.

به آنها بگویید که وقتی احساس ناراحتی می‌کنند، از ۱۰ شمارش معکوس کنند

مشارکت در یک فعالیت آرامش‌بخش می‌تواند به بچه‌ها در هنگام ناراحتی کمک کند. به آنها پیشنهاد دهید وقتی برای اولین بار از چیزی عصبانی می‌شوند شمارش معکوس را امتحان کنند. این کار به زمان و تمرکز کافی برای به حداقل رساندن شدت احساسات فرزند شما نیاز دارد.
• این استراتژی را قبل از عصبانی شدن به بچه‌ها بیاموزید تا بتوانند با شروع عصبانیت خود، از آن استفاده کنند. همچنین اگر عصبانیت آنها بهترین حالت را از خود نشان داد، می‌توانید آن را در لحظه به آنها یادآوری کنید.

آنها را تشویق کنید تا در هنگام خشم، از گفتگوی آرامش بخش استفاده کنند

در حالی که هنگام عصبانیت، دریافت راهنمایی از یک بزرگسال می‌تواند برای کودک مفید باشد، او همچنین باید راه‌هایی برای اطمینان خاطر خود ایجاد کند. به فرزند خود بگویید سعی کند وقتی احساس ناراحتی می‌کند، چیزهای آرامش بخش را با خودش بگوید. برخی از عبارات ساده برای گفتن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
•   خونسرد باش.
•   اجازه نده دیگران شما را ناراحت کنند.
•   سعی کن آرام باشی.
•   یک نفس عمیق بکش.
•   درست می‌شود.

از کودکتان بخواهید یک صحنه آرامش بخش را برای بهبود روحیه خود تجسم کند

یک فکر مثبت می‌تواند به بهبود خلق و خوی کودک شما کمک کند و هنگام عصبانیت او را آرام کند. از فرزند خود بخواهید مکانی را تصور کند که در آن احساس آرامش و شادی می‌کند. آنها را تشویق کنید هر زمان که احساس می‌کنند از چیزی ناراحت یا عصبانی هستند در این مورد فکر کنند.
• به عنوان مثال، فرزند شما ممکن است در مورد شنا در استخر در یک روز آفتابی فکر کند تا احساس بهتری داشته باشد.
• این استراتژی با کودکان بزرگتر که قادر به تمرکز افکار و احساسات خود هستند، بهتر کار می‌کند.

پیشنهاد دهید که آنها خود را جای شخص مقابل بگذارند

ارتباط نادرست و عدم همدلی می‌تواند عصبانی شدن از دیگران را بدون تردید آسان کند. کودک خود را تشویق کنید که وقتی از دست کسی عصبانی است، در مورد احساسات طرف مقابل فکر کند. تأکید کنید که انجام آن در زمان عصبانیت بسیار مهم است.
• به عنوان مثال، اگر آنها از خواهر خود برای گرفتن اسباب بازی مورد علاقه خود عصبانی هستند، به آنها یادآوری کنید که او هر روز بازی آنها را با آن می‌بیند و ممکن است حسادت کند که هرگز نمی‌تواند آن را داشته باشد.
• کودکان خردسال ممکن است در درک این مفهوم مشکل داشته باشند.

آموزش درک خشم

به وضوح بیان کنید که می‌فهمید آنها ناراحت هستند

اغلب رفتارهای نادرست کودک به دلیل نیاز او به ابراز احساسات و شنیده شدن او ایجاد می‌شود. با تصدیق اینکه ناراحتی و عصبانیت او را درک کرده‌اید، به او کمک کنید عصبانیتش را کنترل کند. این که فرزند شما بداند کسی احساسات او را درک می‌کند، ممکن است در لحظات سخت به کودک شما آرامش دهد.
• به عنوان مثال، چیزی شبیه این بگویید: «من می‌دانم که شما عصبانی هستید، زیرا ما امروز نتوانستیم به پارک برویم.»

به کودک خود کمک کنید علائم هشدار دهنده عصبانیت خود را تشخیص دهد

برای کنترل خشم، فرزند شما باید بفهمد چه زمانی خشمش در حال افزایش است. با کودک خود در مورد احساساتش در هنگام عصبانیت و احساس بدن او صحبت کنید. به آنها کمک کنید تا نشانه‌های فیزیکی را که نشانه ناراحتی آنها است، تشخیص دهند.
• به عنوان مثال، کودک شما ممکن است احساس کند ضربان قلب او سریع‌تر است، مشت‌هایش در هم گره خورده یا گونه‌هایش سرخ شده است.
• در صورت مشاهده علامت‌های هشدار دهنده در لحظه، به کودک خود اشاره کنید تا بتواند ارتباط روشنی برقرار کند.

از کودک بخواهید عصبانیت خود را از بین ۱ تا ۱۰ ارزیابی کند

ارزیابی خشم کودک می‌تواند دشوار باشد، به ویژه اگر آنها قادر به توضیح دلیل عصبانیت خود نباشند. از فرزند خود بخواهید با تعیین یک عدد به خشم خود نمره دهد. این کار به کودک شما این احساس را می‌دهد که عصبانیت او پذیرفته شده است و به او کمک می‌کند تا فکر کند که در آن لحظه واقعاً چقدر عصبانی است.
• در این مقیاس، ۱ به این معنی است که فرزند شما کمی عصبانی است و ۱۰ به این معنی است که فرزند شما بسیار عصبانی است.

وقتی فرزندتان خشم خود را کنترل می‌کند توجه کنید و او را تحسین کنید

هنگامی که کودک شما خویشتنداری می‌کند، با تحسین او تلاش‌های او را برای کنترل خشم تشویق کنید. اگر مشاهده می‌کنید فرزندتان عصبانی می‌شود و سپس از یک روش مقابله‌ای برای آرام کردن خود استفاده می‌کند، به او بگویید که به او افتخار می‌کنید. تقویت مثبت به فرزند شما کمک می‌کند تا الگوهای سالمی برای کنترل رفتار خود ایجاد کند.
• به عنوان مثال، اگر مشاهده می‌کنید که کودک شما از ۱۰ به عقب شمارش می‌کند، چیزی شبیه این را بگویید: «شما همین الان با آرامش کار خوبی انجام دادید!»

پرداختن به علت اصلی خشم

به دنبال روندهایی در خشم فرزند خود باشید تا یک مسئله اساسی را شناسایی کنید

این که کودک گاه به گاه عصبانی شود کاملاً طبیعی است، اما الگوی رفتار عصبانی یا خارج از کنترل می‌تواند نشانه هشداردهنده یک مسئله عمیق‌تر باشد. به دفعات و شدت طغیان‌های عصبانیت فرزند خود توجه داشته باشید و هر عامل رایج این عصبانیت را یادداشت کنید. اگر فرزند شما بارها عصبانی می‌شود و هر بار رفتارهای مشابهی از خود نشان می‌دهد، ممکن است به دلیل مشکل بزرگتری باشد.
• به عنوان مثال، اگر کودک شما هر روز به خاطر چیزهای ساده‌ای مانند نشستن برای غذا خوردن یا پوشیدن لباس، عصبانی می‌شود، عصبانیت او ممکن است باعث نگرانی شود.

در مورد مدرسه از آنها بپرسید تا ببینند آیا مشکلات اساسی وجود دارد یا خیر

گاهی اوقات عصبانیت فرزند شما ممکن است به دلیل موقعیتی باشد که شما از آن بی اطلاع هستید، مانند وجود مشکلاتی در مدرسه یا مهد کودک. با فرزند خود صحبت کنید تا ببینید آیا چیزی اتفاق می‌افتد که ممکن است او را ناراحت کند. از آنها بپرسید که آیا با دوستان، همکلاسی‌ها یا معلمان درگیری داشته‌اند یا خیر.
• اگر فرزند شما با شما صحبت نمی‌کند، با یک معلم یا سرپرست تماس بگیرید تا ببینید آیا شرایطی وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید.

به دنبال علائمی باشید که نشان می‌دهد فرزند شما عزت نفس پایینی دارد

کودکانی که اعتماد به نفس پایینی دارند ممکن است مایل به احساس سرخوردگی داشته باشند و طغیان عصبانیت داشته باشند. در این موارد، کودکان ممکن است از صحبت با یک مشاور یا درمانگر برای رفع احساسات خود سود ببرند. علائم دیگر اعتماد به نفس پایین را در فرزند خود جستجو کنید، مانند:
•   تمایل به ترک بازی‌ها یا پروژه‌ها در شروع به دلیل ترس از شکست.
•   تغییرات مکرر خلق و خو، گریه یا سکوت.
•   انتقاد از خود، با استفاده از عباراتی مانند، «من نمی‌توانم هیچ کاری را درست انجام دهم» یا «همیشه تقصیر من است».
•   مشکل در پذیرش هم تمجید و هم انتقاد.
•   نمرات پایین و کاهش مشارکت در ورزش یا سایر فعالیت‌ها.
•   کناره‌گیری اجتماعی
•   رفتارهای نادرست مانند بی‌احترامی

تأثیرات فرزند خود را برای جستجوی رفتارهای خشونت آمیز ارزیابی کنید

به عنوان یک قاعده کلی، اگر کودکان به طور منظم شاهد رفتارهای خشونت‌بار باشند، بیشتر با عصبانیت یا خشونت رفتار می‌کنند. به چیزهایی که روزمره روی فرزند شما تاثیر می‌گذارد نگاه کنید تا ببینید آیا تظاهرات پرخاشگری یا منفی وجود دارد که ممکن است بر آنها تأثیر بگذارد. این تأثیرات ممکن است شامل دوستان، بستگان، برنامه‌های تلویزیونی مورد علاقه، بازی‌های ویدئویی یا کتاب‌های او باشد.
• قرار گرفتن در معرض خشونت در برنامه‌های تلویزیونی یا فیلم‌ها باعث می‌شود بچه‌ها نسبت به آن حساسیت کمتری داشته باشند و رفتارهای پرخاشگری برای‌شان یک الگو باشد.
• اگر فکر می‌کنید رفتار یک دوست خانوادگی یا خویشاوند بر فرزند شما تأثیر منفی می‌گذارد، در مورد کنترل رفتار او با او صحبت کنید.

در صورت مشکوک بودن فرزند خود به اختلالات روانی، از متخصصان کمک بخواهید

در برخی موارد، راهنمایی از یک درمانگر یا مشاور کودک ممکن است بهترین رویکرد برای کمک به فرزند شما در برابر عصبانیت باشد. اگر کودک شما الگوی مداوم عصبانیت و پرخاشگری خود را نشان می‌دهد، از پزشک متخصص اطفال بخواهید تا به یک متخصص بهداشت روانی با تجربه زیاد در مورد کودکان مراجعه کند. یک بیماری یا ناتوانی درمان نشده می‌تواند باعث ترس و سرخوردگی در کودکان شود که به طور بالقوه منجر به عصبانیت یا پرخاشگری می‌شود. عصبانیت فرزند شما ممکن است به دلیل یک اختلال روانی زمینه‌ای باشد مانند:
•   بیش فعالی
•   اضطراب
•   اوتیسم
•   اختلال یادگیری تشخیص داده نشده

ایجاد الگوهای خوب

مراقب نحوه تعامل با دیگران در اطراف فرزند خود باشید

فرزند شما همیشه رفتار شما را مشاهده می‌کند، نه فقط هنگامی که مستقیماً با او صحبت می‌کنید. اطمینان حاصل کنید که در همه تعاملات خود با دیگران خونسرد و محترمانه رفتار کنید تا کودک شما آرامش خود را از دست ندهد. اگر با دیگران بی‌ادب باشید یا بر سر اطرافیان خود فریاد بکشید، هنگامی که آنها رفتار مشابهی از خود نشان می‌دهند، نمی‌توانید او را سرزنش کنید.
• به عنوان مثال، اگر پیشخدمت در رستورانی در سفارش شما اشتباهی مرتکب شد، به جای تحقیر آنها، در مورد آن آرامش و درک داشته باشید.

برای جلوگیری از عصبانیت، با فرزند خود مشاجره نکنید

اگر کودک شما عصبانی می‌شود یا به شدت با شما رفتار می‌کند، حفظ آرامش دشوار است. اگر نمی‌توانید خونسردی خود را حفظ کنید، کمی مکث کنید و برای چند دقیقه به اتاق دیگری بروید. با آرامش از آنجا خارج شوید و زمانی که احساس کردید می‌توانید با عصبانیت فرزندتان به طرز سالم مقابله کنید، برگردید.
• قبل از خروج، چیزی شبیه این را بگویید: «من برای کنترل احساساتم باید کمی تنها باشم» تا فرزند شما بداند چرا شما از او دور می‌شوید.
• انجام این کار همچنین به فرزند شما کمک می‌کند تا بفهمد که فاصله گرفتن و مکث کردن فقط یک مجازات برای آنها نیست، بلکه فرصتی برای آرام شدن و به دست آوردن کنترل است.

به فرزند خود بگویید که او را به خاطر رفتارهای نادرست می‌بخشید

پس از عصبانیت فرزندتان، با بخشیدن او، نمونه‌ی مثبتی از شفقت را به او نشان دهید. تصدیق کنید که درست است که آنها رفتار بدی داشته‌اند، اما به آنها اطلاع دهید که این رفتار آنها را به یک فرد بد تبدیل نمی‌کند. احساس تسکین بخشش شما ممکن است آنها را تشویق کند تا او نیز نسبت به دیگران بخشش داشته باشد و با اشتباه دیگران عصبانی نشود.
• به عنوان مثال، بگویید: «خوب نبود که سر من فریاد بزنی، اما می‌دانم که عصبانی بودی و قصد ناراحت کردن من را نداشتی. من تو را می‌بخشم.»

مجله‌ی آموزش ایلیاد