چطور درباره خودمان بنویسیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - اگر در حال نوشتن مقاله‌ای در مورد خود، چه برای دریافت بورسیه تحصیلی، یا یک معرفی شخصی و یا یک بیوگرافی شخصی برای یک درخواست شغلی باشید، کلمات مناسب برای ثبت آنچه شما را منحصر به فرد می‌کند، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. خوشبختانه، نکات و ترفندهایی وجود دارد که می‌تواند نوشتن درباره خودتان را آسان کند. این مقاله را بخوانید تا همه چیزهایی را که باید در مورد بیان موثر خود در قالب کلمات بدانید، یاد بگیرید.

 

نوشتن در مورد خودتان می‌تواند سخت باشد، زیرا چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانید بگویید. شما یک عمر تجربیات، استعدادها و مهارت‌هایی دارید که نمی‌توانید فقط در یک یا دو پاراگراف خلاصه کنید. هر نوع نوشته‌ای که قصد انجام آن را دارید، هر هدفی که دارید، فقط به آن فکر کنید که انگار دارید خود را به یک غریبه معرفی می‌کنید. آنها چه چیزی را باید بدانند؟ به سوالاتی مانند زیر پاسخ دهید:
•    شما چه کسی هستید؟
•    پیشینه شما چیست؟
•    علایق شما چیست؟
•    استعدادهای شما چیست؟
•    دستاوردهای شما چیست؟
•    با چه چالش‌هایی روبرو بوده‌اید؟

 

اگر مطمئن نیستید از کجا شروع کنید، یا اگر به یک چیز برای تکلیف محدود هستید، با تهیه یک لیست شروع کنید. به ایده‌های خوبی که به شما در تصمیم‌گیری کمک می‌کند، فکر کنید، سپس هر تعداد پاسخ‌های مختلف را که لازم می‌دانید ترسیم کنید.

یک موضوع خاص را انتخاب کنید، آن را با جزئیات شرح دهید و از آن برای معرفی خود استفاده کنید. بهتر است یک چیز را انتخاب کنید و از جزئیات زیاد استفاده کنید تا اینکه یک لیست طولانی و بزرگ از موارد کلی به کسی بدهید.
•    جالب ترین یا منحصر به فردترین کیفیت شما چیست؟ کدام کلمه (کلمات) شما را بهتر توصیف می‌کند؟ آن موضوع را انتخاب کنید.

وقتی موضوع خاصی برای محدود کردن دارید، جزئیات منحصر به فردی را در اختیار خواننده قرار دهید تا روی آن بماند. به یاد داشته باشید، شما در حال توصیف خود هستید و باید جزئیاتی را اضافه ‌کنید که شما را در یک تراز مثبت نشان ‌دهد. مثال‌هایی بری توصیف خود در اینجا آورده شده است:
•    یک توصیف بد: من ورزش را دوست دارم.
•    یک توصیف نسبتا خوب: من طرفدار بسکتبال، فوتبال، تنیس و فوتبال هستم.
•    یک توصیف خوب: ورزش مورد علاقه من فوتبال است، هم تماشا کردن و هم بازی کردن.
•    یک توصیف خیلی خوب: وقتی که بچه بودم، هر جمعه با پدر و برادرانم به زمین فوتبالی که نزدیک خانه‌مان بود می‌رفتیم و فوتبال بازی می‌کردیم. من از آن زمان به فوتبال علاقه‌مند شدم.

 

حتی اگر بسیار ماهر یا با استعداد هستید، باید مانند یک آدم فروتن باشید. برای لاف زدن در مورد خود ننویسید. دستاوردها و موفقیت‌های خود را فهرست کنید، اما آنها را با زبان متواضعانه‌تر بیان کنید:
•    توصیف با تکبر: من در حال حاضر بهترین و پویاترین کارگر شرکتم هستم، پس باید بخاطر استعدادهایم مرا استخدام کنید.
•    توصیف با فروتنی: من به اندازه کافی خوش شانس بودم که در شغل فعلی‌ام سه جایزه کارمند ماه به من تعلق گرفت. معلوم شد که این یک رکورد در شرکت ما بوده است.

مقالات و نوشته‌های شخصی معمولا برای برنامه‌های دانشگاه و تکالیف مدرسه استفاده می‌شود. این نوع نوشته متفاوت از یک نامه معرفی است که هدف آن معرفی خود برای استخدام یا پذیرش است. این نوع نوشتن مستلزم آن است که شما با استفاده از جزئیات خاص و واقعی که موضوع یا ایده خاصی را در سراسر مقاله برجسته می‌کند، داستانی درباره خود بگویید.
•    مضامین یا درخواست‌های رایج برای مقاله‌های زندگی‌نامه‌ای شامل غلبه بر موانع، موفقیت‌های بزرگ یا شکست‌های دیدنی و چیزهایی است که در مورد خود آموخته‌اید.

 

بر خلاف نوشتن مقاله به عنوان کاورلتر و رزومه، یک مقاله اتوبیوگرافیک نباید به سرعت بین موضوعات یا رویدادهای مختلف بپرد. باید بر روی یک رویداد یا موضوع واحد متمرکز شود که نکته مهم‌تری را نشان می‌دهد.
•    بسته به تکلیف، ممکن است لازم باشد یک حکایت شخصی را به خواندن یا ایده‌ای از کلاس متصل کنید. شروع به طوفان فکری موضوعات مرتبط با آن ایده کنید تا گزینه‌های مختلفی را برای انتخاب در اختیار خود قرار دهید.

 

یک انشاء نیازی ندارد که شما را خوب جلوه دهد، بلکه به نحوه و میزان ارتباط شما با رویداد بستگی دارد. وقتی به موضوعاتی فکر می‌کنید که می‌خواهید درباره آنها بنویسید، به پیروزی‌ها و موفقیت‌های خود فکر کنید، اما به بخش‌هایی از زندگی خود نیز فکر کنید که می‌تواند به بهتر شدن نوشته شما کمک کند. به عنوان مثال، زمانی را به خاطر بیاورید که در حین مهمانی با دوستان‌تان، فراموش کرده‌اید که خواهرتان را از مدرسه بیاورید، یا زمانی که کلاس را ترک کردید و گرفتار شدید،. این موضوعات ممکن است انشاهای خوبی را نیز به همراه داشته باشد.
•    کلیشه‌های رایج مقاله زندگینامه شامل داستان‌های ورزشی، سفرهای ماموریتی و پدر و مادربزرگ‌های مرده است. در حالی که همه این‌ها در صورتی که خوب نوشته شود می‌توانند مقاله‌های بسیار خوبی باشند، ولی هنگام گفتن داستان این که چگونه تیم ورزشی شما در یک بازی بزرگ شکست خورد، سپس سخت تمرین کرد و سپس پیروز شد، دشوار است که نوشته شود برجسته باشد. چون چنین داستان‌های مشابهی قبلا زیاد نوشته شده است.
•    تا جایی که ممکن است جدول زمانی را محدود کنید. تقریباً غیرممکن است که یک مقاله پنج صفحه‌ای خوب در مورد کل زندگی خود تا تولد ۱۴ سالگی بنویسید. حتی موضوعی مانند «سال آخر دانشگاه من» بسیار پیچیده‌تر از آن است که بتوان آن را در یک مقاله خوب مطرح کرد. رویدادی را انتخاب کنید که بیش از یک روز یا حداکثر چند روز طول نکشیده باشد.
•    اگر می‌خواهید داستان جدایی ناخوشایند خود را تعریف کنید، با جدایی شروع کنید، نه از زمانی که او را ملاقات کردید. شما باید بلافاصله به تنش در داستان برسید.

 

اگر می‌خواهید یک مقاله غیرداستانی خوب بنویسید، باید مملو از جزئیات واضح و تصاویر و حواس خاص باشد.
•    هنگامی که ایده‌ای از موضوع خود دارید، شروع به نوشتن یک فهرست از چیزهای خاصی کنید که در مورد آن رویداد خاص به خاطر دارید. هوا چطور بود؟ چه بویی می‌آمد؟ مادرت به تو چه گفت؟
•    پاراگراف ابتدایی شما لحن کل مقاله تعیین می‌کند. به‌جای گفتن جزئیات بیوگرافی (نام، محل تولد، غذای مورد علاقه‌تان)، راهی برای بیان اصل داستانی که قرار است بگویید و مضامینی را که قرار است در مقاله خود بررسی کنید، بیابید.

 

نگران «تعلیق ساختن» در یک مقاله زندگی‌نامه‌ای نباشید. اگر می‌خواهید داستان زمانی را که به طور تصادفی شام مهمانی بزرگ خانوادگی‌تان را خراب کردید، تعریف کنید، در مورد واکنش مردم یا نحوه حرکت خود بنویسید. انشاء همین است.

اگر در حال نوشتن مقاله‌ای در مورد یک فاجعه در روز مهمانی هستید، فراموش نکنید که در مورد چیزی بیش از یک شام سوخته می‌نویسید. نکته داستان چیست؟ قرار است چه چیزی از این داستان به دست آوریم؟ حداقل باید یک رشته‌ای در صفحه داشته باشید که ما را به موضوع اصلی یا تمرکز مقاله‌ای که می‌نویسید بازگرداند.

اگر برای یک شغل یا کارآموزی، برای ورود به دانشگاه و یا برای برخی فرصت‌های درخواستی دیگر به یک نامه معرفی یا کاورلتر نیاز دارید، گاهی اوقات توضیح یا درخواستی از آنچه در نامه انتظار می‌رود وجود دارد. بسته به ماهیت درخواست، ممکن است لازم باشد آمادگی خود برای تکمیل کار، صلاحیت‌های خود یا سایر معیارهای خاص را شرح دهید. درخواست‌های ممکن، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
•    شایستگی‌های خود را مشخص کنید و استعدادهای خود را در یک نامه پوششی برجسته کنید.
•    بنویسید که چه کسی هستید.
•    در یک نامه توضیح دهید که تحصیلات و تجربه شما چگونه شما را برای این موقعیت واجد شرایط می‌کند.
•    توضیح دهید که این فرصت چگونه به اهداف شغلی شما کمک می‌کند.

 

کارفرمایان و موقعیت‌های مختلف، نیاز به سبک‌ها و لحن‌های متفاوتی برای نگارش دارند. اگر برای یک دانشگاه درخواست می‌دهید، همیشه بهترین کار این است که از لحن حرفه‌ای و آکادمیک در طول نامه استفاده کنید. زمانی که برای یک استارت‌آپ در حوزه فناوری درخواست می‌دهید که به شما می‌گوید «سه چیز را که به آن علاقه دارید توضیح دهید!» احتمالاً بهتر است از سبک نوشتاری کمی آزادتر و غیررسمی‌تر استفاده شود.
•    وقتی شک دارید، آن را مختصر و جدی نگه دارید. اگر مطمئن نیستید که گفتن یک حکایت سرگرم کننده در مورد مهمانی مجردی دوست‌تان در یک نامه معرفی مناسب است یا نه، احتمالاً بهتر است آن را نگویید.

 

دو جمله اول باید هدف نامه و درخواست شما را به وضوح توضیح دهد. اگر کسی که نامه شما را می‌خواند، درباره آنچه می‌نویسید نامشخص باشد، درخواست شما به سرعت در سطل زباله ریخته می‌شود.
•    «من این نامه را می‌نویسم تا برای موقعیت ابتدایی شرکت شما که در وب سایت شما آگهی شده است درخواست دهم. فکر می‌کنم تجربه و آموزش من باعث می‌شود کاندیدای ایده‌آلی برای این موقعیت باشم.»
•    بر خلاف تصور عمومی، درج نام شما در متن نامه الزامی نیست: «اسم من جان اسمیت است و درخواست می‌کنم ...» نام شما در امضا و همچنین سربرگ درج می‌شود. بنابراین نیازی به قرار دادن آن در خود متن نیست.

 

یک نامه معرفی باید به کارفرمای احتمالی یا هیئت پذیرش توضیح دهد که چرا شما بهترین کاندید برای این موقعیت هستید یا چرا باید در دانشگاه یا برنامه‌ای که برای آن درخواست می‌دهید پذیرفته شوید. برای انجام این کار، باید مطمئن شوید که هر نامه‌ی معرفی توضیح می‌دهد که چه چیزی را می‌خواهید ارائه دهید و چگونه برای رسیدن دو طف به هدف، کمک می‌کند. اطمینان حاصل کنید که نامه‌ها جزئیات زیر را به وضوح توصیف می‌کنند:
•    شما که هستید و از کجا آمده‌اید.
•    جایی که می‌خواهید بروید.
•    چگونه این فرصت به طور بالقوه به شما کمک می‌کند تا به آنجا برسید.

چه چیزی شما را برای شغل یا موقعیتی که برای آن درخواست می‌کنید، یک کاندید ایده‌آل می‌کند؟ چه تجربیات، مهارت‌ها، آموزش‌ها و استعدادهایی را روی میز می‌آورید؟
•    تا حد امکان خاص باشید؛ بد نیست که به این اشاره کنید که شما «یک رهبر پرشور در همه جنبه‌های زندگی» هستید، اما بهتر است در مورد نمونه‌ی خاصی از زمانی که رهبری می‌کنید به روشی شگفت‌انگیز بنویسید.
•    بر مهارت‌ها و استعدادهایی متمرکز بمانید که به طور خاص به چیزی که درخواست می‌کنید مرتبط می‌شوند. مشارکت خارج از برنامه، نقش‌های رهبری، و انواع دیگر دستاوردهای برجسته ممکن است برای شما شخصاً مهم باشد، اما ممکن است کاملاً غیرضروری باشد. اگر چیزی را شامل می‌کنید، مطمئن شوید که آن را به طور خاص به هدف نامه مرتبط می‌کنید.

 

از اینجا به کجا می‌خواهید بروید؟ هم هیئت‌های پذیرش و هم کارفرمایان بیشتر به افراد با جاه‌طلبی و افراد مبتکری علاقه‌مند هستند که برای رسیدن به سطح بالایی انگیزه دارند.
•    تا حد ممکن دقیق باشید. اگر در حال نوشتن کاور لتر دانشگاهی هستید، باید بیان کنید که چرا این رشته را انتخاب کردید؟ چرا این دانشگاه را انتخاب کردید؟ به طور خاص، چه چیزی را می‌خواهید از این تجربه حذف کنید؟

 

چه چیزی را سر میز می‌آورید که سایر نامزدها نمی‌آورند؟ دانشگاه از داشتن شما به عنوان یکی از اعضای هیئت دانشجویی چه نفعی می‌برد؟ از به دست آوردن آن شغل جدید چه سودی خواهید برد؟ خوانندگان شما علاقه‌مند به شنیدن نحوه ارائه خود خواهند بود.
•    در مورد استفاده از نامه معرفی برای نقد یک تجارت مراقب باشید. هنگام نوشتن نامه لازم نیست که مشکلات یک برند خاص را در سه ماهه مالی قبلی توصیف کنید و سپس قول دهید که شما می‌توانید با ایده‌های خود آن را تغییر دهید. زیرا اگر استخدام شوید، ممکن است خوب پیش نرود، و سپس نتوانید به قول خود عمل کنید.

 

در حالی که مهم است که بهترین مهارت‌های خود را در شغل مورد علاقه خود فهرست کنید، اما نامه معرفی مکانی برای مشخص شدن نیست. اطمینان حاصل کنید که رزومه و نامه شامل اطلاعات متفاوتی است.
•    حتی اگر چشمگیر باشد، معدل بالا یا رتبه کلاسی در یک نامه معرفی قرار نمی‌گیرد. آن را در رزومه خود برجسته کنید، اما آن را در دو مکان مختلف برنامه وارد نکنید.

 

نامه‌های معرفی یا کاورلترهای ایده آل باید حدود نیم تا یک صفحه کامل و بین ۲۵۰ تا ۴۰۰ کلمه باشد. برای برخی مکان‌ها ممکن است از نامه‌های طولانی‌تری، در مجاورت ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ کلمه، استفاده شود، اما به ندرت پیش می‌آید که بیشتر از این باشد.

 

نامه‌های معرفی معمولاً به صورت تک فاصله و با فونت خوانا هستند. به طور کلی، نامه‌های معرفی باید شامل یک سلام خطاب به هیئت پذیرش یا یک مخاطب خاص آغاز شود و با امضای شما و اطلاعات تماس زیر که در سربرگ سند گنجانده شده است، پایان یابد:
•    اسم شما
•    آدرس پستی
•    پست الکترونیک
•    شماره تلفن و/یا فکس

یادداشت‌های بیوگرافی کوتاه به سبک تارنما در فهرست‌های کاری، جزوه‌ها و سایر مطالب رایج هستند. ممکن است به دلایلی از شما خواسته شود که یکی را ارائه دهید. آنها معمولا کوتاه هستند و ممکن است نوشتن تا حدودی ناخوشایند باشد.
•    وانمود کنید که در مورد شخص دیگری می‌نویسید. نام خود را بنویسید و شروع به توصیف آن شخص مانند یک شخصیت یا یک دوست کنید.

 

حتماً با در نظر گرفتن هدف نوشتن بیوگرافی، نقش و تخصص خاص خود را روشن کنید. توصیف کنید که چه کاری انجام می‌دهید و دیگران شما را به چه دلیل می‌شناسند.
•    اگر شما در انجام معاملات خبره هستید، این را بگویید. از فهرست کردن عناوینی مانند«بازیگر، نوازنده، مادر، سخنران انگیزشی و صخره‌نورد حرفه‌ای» برای خود نترسید، اگر همه آنها به یک اندازه کاربرد دارند.

 

اگر مکرراً برنده جوایز و ممتاز هستید، یک نوشته بیوگرافی زمان خوبی است تا آنها را فهرست کنید و صدای خود را بلند کنید. سعی کنید نوشته بیوگرافی را بر تاریخ‌های اخیر متمرکز کنید.
•    معمول است که مدرک‌هایی را که دریافت کرده‌اید فهرست کنید. به هر چیزی که با کاری که می‌نویسید مرتبط است توجه ویژه‌ای داشته باشید. اگر آموزش خاصی دارید در اینجا قرار دهید.

نوشته بیوگرافی نیازی به سرد و جدی بودن ندارند. معمول است که به جزئیات شخصی کوچکی ختم شود که این نوشته‌ها را کمی جذاب کند. نام گربه خود یا جزئیات عجیب و غریب در مورد یک سرگرمی را در نظر بگیرید:
•    «جان اسمیت معاون اجرایی شرکت، مسئول بازاریابی و خریدهای خارج از کشور است. او مدرک MBA را با ممتاز از هاروارد دریافت کرد و با گربه اش چیتو در مونتاک زندگی می‌کند.»

 

عموماً این نوع نوشته‌های بیوگرافی چند جمله بیشتر نیستند. این نوشته‌ها معمولاً در یک صفحه مشترک با سایر مشارکت کننده‌ها یا در لیستی از سایر کارمندان با هم گنجانده می‌شوند. مسلما شما نمی‌خواهید که نوشته‌ی طولانی شما به عنوان فردی که نیمی از صفحه را پر کرده درحالی که دیگران فقط از چند جمله استفاده کرده‌اند، متمایز شود.
•    استیون کینگ که یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین نویسندگان تاریخ معاصر است، یک یادداشت بیو دارد که فقط نام اعضای خانواده‌اش، زادگاهش و حیوانات خانگی‌اش را فهرست می‌کند.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد