چگونه بیماری گال را تشخیص دهیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - گال یک بیماری شایع در سراسر جهان است و همه سنین، نژادها و سطوح درآمد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ربطی به بهداشت ندارد. عامل آن بندپایی از گروه هیره‌ها به نام هیره خارشی است. به این بیماری خارِشَک یا خارشتَک نیز گفته می‌شود. هیره‌های خارشی موجوداتی شبیه کنه اما بسیار کوچک‌تر و میکروسکوپی هستند که با کمک میکروسکوپ قابل مشاهده است. کنه‌های ماده بالغ در اپیدرم (لایه بالایی پوست) فرو می‌روند، در آنجا زندگی می‌کنند، تغذیه می‌کنند و تخم‌گذاری می‌کنند. آنها به ندرت از لایه شاخی، که سطحی‌ترین لایه اپیدرم است، حفر می‌کنند. اگر فکر می‌کنید ممکن است گال داشته باشید، چند مرحله ساده را دنبال کنید تا یاد بگیرید که چگونه گال را بشناسید و اقداماتی را که لازم است برای تشخیص، درمان و پیشگیری از آن در آینده، انجام دهید.

علائم و نشانه‌های زیادی از گال وجود دارد. شایع‌ترین و اولیه‌ترین آن خارش شدید است. خارش نشان دهنده حساسیت، نوعی واکنش آلرژیک به کنه‌های ماده بالغ، تخم‌های آنها و مواد زائد آنهاست.
•  خارش در شب شدیدتر است و این پتانسیل را دارد که خواب افراد مبتلا را مختل کند.

همراه با خارش، ممکن است بثورات نیز ایجاد شود. بثورات همچنین نشان دهنده یک واکنش آلرژیک به کنه است. بثورات معمولاً به صورت جوش مانند با التهاب و قرمزی اطراف توصیف می‌شوند. کنه‌ها ترجیح می‌دهند در قسمت‌های خاصی از بدن در پوست فرو بروند.
•  شایع‌ترین نقاطی که بزرگسالان ممکن است دچار بثورات خارش‌دار همراه با گال شوند، دست‌ها، به خصوص تار بین انگشتان، چین‌های پوستی مچ دست، آرنج یا زانو، باسن، کمر، آلت تناسلی، پوست اطراف نوک سینه‌ها، زیر بغل، تیغه‌های شانه و سینه‌ها است.
•  در کودکان، شایع‌ترین مکان‌های آلودگی شامل پوست سر، صورت، گردن، کف دست‌ها و کف پا است.

هنگامی که شما گال دارید، گاهی اوقات لانه‌های ریزی روی پوست قابل مشاهده است. این خطوط به صورت خطوط ریز برجسته و کج به رنگ خاکستری مایل به سفید یا به رنگ پوست در سطح پوست ظاهر می‌شوند. طول آنها معمولا یک سانتی‌متر یا بیشتر است.
•  یافتن لانه‌ها ممکن است دشوار باشد، زیرا اکثر مردم تنها ۱۰ تا ۱۵ کنه در طول یک دوره آلودگی متوسط دارند.

خارش شدید ناشی از گال گاهی اوقات منجر به زخم روی پوست می‌شود. زخم‌ها در معرض خطر بالایی برای عفونت هستند که اغلب از عوارض گال است. زخم‌ها اغلب با باکتری‌هایی که بر روی پوست غالب هستند، آلوده می‌شوند.
•  این باکتری‌ها همچنین می‌توانند منجر به التهاب کلیه‌ها و گاهی سپسیس شوند که یک عفونت باکتریایی خونی تهدیدکننده حیات است.
•  برای جلوگیری از این امر، سعی کنید با پوست خود ملایم باشید و آن را نخارانید. اگر نمی‌توانید به خودتان کمک کنید، به پوشیدن دستکش فکر کنید یا نوک انگشتان خود را با چسب زخم بپیچید تا از آسیب به پوست جلوگیری کنید. ناخن‌های خود را کوتاه نگه دارید.
•  علائم عفونت عبارتند از افزایش قرمزی، تورم، درد، یا چرک یا ترشح از زخم‌ها. اگر فکر می‌کنید بثورات شما عفونی شده است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما می‌تواند یک آنتی‌بیوتیک خوراکی یا موضعی برای درمان عفونت تجویز کند.

شکل دیگری از گال وجود دارد که دارای یک علامت اضافی است. گال پوسته‌دار، که به عنوان گال نروژی نیز شناخته می‌شود، شکل شدید این آلودگی است. مشخصه آن تاول‌های ریز و پوسته ضخیم پوست است که می‌تواند نواحی وسیعی از بدن را بپوشاند. گال پوسته‌ای عمدتاً در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف رخ می‌دهد. پاسخ ایمنی مختل به کنه‌ها اجازه می‌دهد تا بدون کنترل تکثیر شوند و برخی از آلودگی‌ها به بیش از دو میلیون کنه می‌رسند.
•  یکی دیگر از پیامدهای اختلال در پاسخ ایمنی این است که خارش و بثورات ممکن است شدیدتر یا کاملاً وجود نداشته باشد.
•  اگر سالخورده هستید، سیستم ایمنی ضعیفی دارید یا مبتلا به HIV/AIDS، لنفوم یا لوسمی هستید، در معرض خطر ابتلا به گال پوسته‌ای هستید. همچنین اگر پیوند عضوی دریافت کرده‌اید و شرایطی مانند آسیب نخاعی، فلج، از دست دادن حس یا ناتوانی ذهنی دارید که ممکن است از خارش یا خاراندن شما جلوگیری کند، در معرض خطر هستید.

اگر مشکوک هستید که ممکن است به گال آلوده شده باشید، باید سریعاً برای تشخیص بالینی با پزشک مشورت کنید. پزشک شما با معاینه شما از نظر وجود بثورات گال و لانه‌های کنه گال، بیماری را تشخیص می‌دهد.
•    پزشک شما احتمالاً از یک سوزن برای خراشیدن یک تکه بسیار کوچک از پوست استفاده می‌کند. سپس پزشک ماده را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند تا وجود کنه، تخم یا ماده مدفوع کنه را تایید کند.
•    توجه به این نکته ضروری است که حتی اگر کنه‌ها، تخم‌ها یا مواد مدفوعی پیدا نشوند، ممکن است فرد همچنان به گال مبتلا باشد. هجوم گال به طور متوسط بین ۱۰ تا ۱۵ کنه در کل بدن یافت می‌شود.

پزشک شما می‌تواند از آزمایش جوهر برای شناسایی حفره‌های کنه گال استفاده کند. پزشک جوهر را در اطراف ناحیه‌ای از پوست که خارش یا تحریک شده است می‌مالد و سپس از یک پد الکلی برای پاک کردن جوهر استفاده می‌کند. اگر لانه کنه در پوست شما وجود داشته باشد، مقداری از جوهر را به دام می‌اندازد و لانه به صورت خطی تیره و مواج روی پوست شما ظاهر می‌شود.

چندین بیماری پوستی دیگر وجود دارد که ممکن است با گال اشتباه گرفته شود. راه اصلی برای تشخیص آنها از طریق لانه‌های کنه است که با هیچ یک از بیماری‌های پوستی که ممکن است با گال اشتباه گرفته شود، مرتبط نیستند. از پزشک خود بخواهید که این شرایط دیگر را رد کند تا مطمئن شوید که گال دارید.
•    گال گاهی با نیش یا گزش حشرات دیگر یا ساس اشتباه گرفته می‌شود.
•    این بیماری‌های پوستی شامل زرد زخم است که یک عفونت پوستی بسیار مسری است. بثورات جوش مانند قرمز زرد زخم بیشتر در صورت اطراف بینی و دهان دیده می‌شود.
•    همچنین می‌توان آن را با اگزما که یک بیماری مزمن پوستی همراه با التهاب پوست است، اشتباه گرفت. بثورات جوش مانند قرمز اگزما نشان دهنده یک واکنش آلرژیک است. افراد مبتلا به اگزما نیز ممکن است به گال مبتلا شوند و این وضعیت برای آنها شدیدتر است.
•    همچنین ممکن است فولیکولیت داشته باشید که یک التهاب و معمولاً عفونت در ناحیه مرتبط با فولیکول مو است. این شرایط باعث می‌شود که جوش‌های کوچک سر سفید روی یک پایه قرمز در اطراف یا نزدیک فولیکول‌های مو ظاهر شوند.
•    ممکن است با پسوریازیس نیز اشتباه گرفته شود، که یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که با رشد بیش از حد سلول‌های پوست مشخص می‌شود که منجر به تشکیل پوسته‌های ضخیم، نقره‌ای و لکه‌های خارش‌دار، خشک و قرمز می‌شود.

درمان گال شامل خلاص شدن از شر هجوم هیره خارشی با داروهای تجویزی است. این داروها به دلیل اینکه کنه‌ها را از بین می‌برند، گال‌کش نامیده می‌شوند. در حال حاضر هیچ دارویی بدون نسخه برای درمان گال وجود ندارد. پزشک ممکن است کرم پرمترین ۵٪ را برای شما تجویز کند که داروی انتخابی برای درمان گال است و کنه‌ها و تخم‌های گال را از بین می‌برد. کرم را باید از گردن به پایین روی تمام بدن مالیده و بعد از هشت تا ۱۴ ساعت شست و شو داد.
•    درمان را در ۷ روز (۱ هفته) تکرار کنید. عوارض جانبی ممکن است شامل خارش یا سوزش باشد.
•    در مورد درمان نوزادان و کودکان خردسال مبتلا به گال باید با پزشک یا متخصص اطفال خود صحبت کنید. کرم پرمترین برای نوزادان یک ماهه بی‌خطر است، اما اکثر متخصصان توصیه می‌کنند که آن را در ناحیه سر و گردن برای نوزادان و کودکان خردسال نیز بمالند. مطمئن شوید که می‌توانید این کار را بدون وارد شدن به چشم یا دهان فرزندتان انجام دهید.

کرم یا لوسیون کروتامیتون نیز ممکن است برای شما تجویز شود. برای استفاده از آن، پس از حمام، آن را از گردن به پایین روی تمام بدن بمالید. دوز دوم را ۲۴ ساعت پس از دوز اولیه استفاده کنید و ۴۸ ساعت پس از دوز دوم حمام کنید. هر دو دوز را در هفت تا ۱۰ روز تکرار کنید.
•    کروتامیتون زمانی که طبق دستورالعمل استفاده شود ایمن در نظر گرفته می‌شود. با این حال، شکست درمان با این دارو گزارش شده است، به این معنی که دیگر این روش موثرترین یا پرمصرف‌ترین درمان نیست.

این لوسیون باید از گردن به پایین روی تمام بدن مالیده شود و بعد از ۸ تا ۱۲ ساعت در بزرگسالان و بعد از ۶ ساعت در کودکان شسته شود. درمان را در هفت روز تکرار کنید. لیندان نباید به کودکان زیر دو سال، زنان باردار یا شیرده یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند داده شود.
•    این به طور بالقوه عصبی است، به این معنی که می‌تواند باعث آسیب به مغز و سایر قسمت‌های سیستم عصبی شود. تجویز لیندان فقط باید به افرادی که درمان ناموفق با سایر داروهایی که خطر کمتری دارند یا نمی‌توانند تحمل کنند، محدود شود.

یک داروی خوراکی برای گال وجود دارد. شواهد نشان می‌دهد که این داروی خوراکی برای درمان گال بی خطر و موثر است. با این حال، توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای این استفاده تایید نشده است. ایورمکتین در یک دوز خوراکی ۲۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم تجویز می‌شود. ناشتا با آب میل شود.
•    دوز را در هفت تا ۱۰ روز تکرار کنید. تجویز ایورمکتین باید در افرادی در نظر گرفته شود که درمان ناموفق با داروهای موضعی مورد تایید FDA برای درمان گال داشته باشند یا نمی‌توانند آنها را تحمل کنند.
•    یک عارضه جانبی بالقوه ایورمکتین افزایش ضربان قلب است.

علایم و ضایعات پوستی ممکن است تا سه هفته طول بکشد تا علیرغم کشتن کنه‌های گال با گال کش‌ها برطرف شوند. اگر آنها در این بازه زمانی برطرف نشدند، درمان مجدد باید در نظر گرفته شود، زیرا ممکن است شکست درمان یا آلودگی مجدد وجود داشته باشد. درمان خارش ممکن است با سرد شدن پوست شما انجام شود. در یک وان آب خنک بمانید یا کمپرس‌های خنک را روی نواحی تحریک شده پوست بگذارید تا به رفع خارش کمک کنید.
•    پاشیدن مقداری بلغور جو دوسر یا جوش شیرین در حمام می‌تواند اثر تسکین دهنده‌ای روی پوست داشته باشد.
•    همچنین می‌توانید لوسیون کالامین را امتحان کنید، که بدون نسخه موجود است و نشان داده شده است که خارش ناشی از تحریکات جزئی پوست را به طور موثری تسکین می‌دهد. از گزینه‌های خوب می‌توان به مرطوب کننده‌های ضد خارش اشاره کرد. از هر چیزی که دارای عطرها یا رنگهای اضافه شده است خودداری کنید، زیرا این مواد می‌توانند پوست را تحریک کنند.

هر دوی این داروها می‌توانند به خارش مرتبط با گال کمک کنند، که در واقع به دلیل واکنش آلرژیک به کنه، تخم و مواد زائد است. استروئیدها مهارکننده‌های بسیار قوی خارش و التهاب هستند. نمونه‌هایی از استروئیدهای موضعی عبارتند از بتامتازون و تریامسینولون.
•    از آنجایی که این یک واکنش آلرژیک است، می‌توان از آنتی هیستامین‌های بدون نسخه نیز استفاده کرد. اینها عبارتند از بنادریل، کلاریتین، آلگرا و زیرتک. اینها مخصوصاً در شب می‌توانند برای کاهش خارش مفید باشند تا بتوانید بخوابید. بنادریل همچنین به عنوان یک آرام بخش برای بسیاری از افراد عمل می‌کند. شما همچنین می‌توانید آنتی هیستامین‌های تجویزی دریافت کنید.
•    کرم هیدروکورتیزون ۱٪ موضعی را می‌توان بدون نسخه خریداری کرد. اغلب برای خارش موثر است.

رایج‌ترین راه انتقال گال، تماس مستقیم پوست به پوست با فردی است که قبلاً آلوده شده است. هر چه این تماس طولانی‌تر باشد، احتمال ابتلا به گال بیشتر می‌شود. در موارد کمتر، گال ممکن است از طریق وسایلی مانند ملافه، لباس و مبلمان منتقل شود. کنه هیره خارشی انسان می‌تواند ۴۸ تا ۷۲ ساعت بدون تماس انسانی زنده بماند. در بزرگسالان، گال اغلب از طریق فعالیت جنسی منتقل می‌شود.
•    شلوغی‌ها یکی از دلایل شایع شیوع گال است. بنابراین، مناطقی مانند زندان‌ها، پادگان‌ها، مراکز نگهداری از کودکان و سالمندان، و مدارس مکان‌های رایجی هستند. فقط انسان‌ها، نه حیوانات، می‌توانند گال را گسترش دهند.

در فردی که به تازگی در معرض گال قرار گرفته است، ممکن است دو تا شش هفته طول بکشد تا علائم و نشانه‌های بیماری ظاهر شود. توجه به این نکته ضروری است که فرد مبتلا حتی اگر علائم و نشانه‌های بیماری را نداشته باشد، می‌تواند گال را گسترش دهد.
•    در فردی که قبلاً در معرض گال قرار گرفته بود، علائم و نشانه‌ها بسیار سریع‌تر در یک بازه زمانی یک تا چهار روزه ایجاد می‌شوند.

گروه‌های خاصی از افراد وجود دارند که احتمال بیشتری دارد که گال را به یکدیگر منتقل کنند. این گروه‌ها شامل کودکان، مادران کودکان خردسال، جوانان فعال جنسی، و ساکنان خانه‌های سالمندان، اقامتگاه‌های کمکی و تسهیلات مراقبت گسترده هستند.
•    مکانیسم مسئول افزایش خطر در جمعیت‌های فوق، تماس پوست به پوست است.

اقدامات کنترل و پیشگیری از مواجهه مجدد و آلودگی مجدد به گال شامل درمان همزمان گال است. این معمولاً برای سایر اعضای خانواده ساکن در خانه و افراد نزدیک از جمله همسر فرد توصیه می‌شود.
•    روزی که درمان گال شروع می‌شود، تمام لباس‌های شخصی، ملافه‌ها و حوله‌های استفاده شده در ۳ روز گذشته باید در آب داغ شسته شده و با بالاترین درجه حرارت یا زیر آفتاب خشک شوند. اگر قابل شستشو و خشک کردن در دمای بالا یا استفاده از خشک شویی نیست، آن را حداقل به مدت هفت روز در یک کیسه پلاستیکی دربسته قرار دهید. کنه گال تنها می‌تواند ۴۸ تا ۷۲ ساعت دور از پوست انسان زنده بماند.
•    روزی که درمان گال آغاز شد، تمام فرش و مبلمان خانه خود را جاروبرقی بکشید. کیسه را دور بیندازید یا آن را خالی کنید و بعد از اتمام کشیدن جاروبرقی، کیسه‌ی آن را کاملا بشویید و جاروبرقی را ضدعفونی کنید. اگر کیسه‌ها قابل جابجایی نیست، آن را با یک حوله کاغذی مرطوب پاک کنید تا هرگونه کنه گال از بین برود.
•    کنه خارش انسان نمی‌تواند روی حیوانات دیگر زنده بماند و حیوانات دیگر نمی‌توانند گال را منتقل کنند.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد