سلولیت چیست و چطور آن را تشخیص دهیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - سلولیت یک عفونت بالقوه جدی پوست و بافت نرم است که سالانه میلیون‌ها نفر را مبتلا می‌کند. در حالی که برخی از موارد سلولیت جزئی هستند و نیازی به مراقبت پزشکی ندارند، ولی تعداد نسبتاً قابل توجهی از موارد نیاز به درمان توسط متخصصان پزشکی دارند. یکی از خطرناک‌ترین چیزها در مورد سلولیت این است که می‌تواند به سرعت ایجاد شود و از یک عفونت موضعی به یک عفونت سیستمیک تبدیل شود که کل بدن شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر مشکوک به سلولیت هستید، باید مراقب آن باشید و اگر فکر می‌کنید که در حال رشد فراتر از یک عفونت موضعی و قابل کنترل است، حتماً با پزشک متخصص تماس بگیرید.

اینها نشانه سلولیت هستند. التهاب، قرمزی و گرما در ناحیه آسیب دیده بدن شما احتمالاً اولین علائم عفونت خواهد بود. بیماران باید عفونت خود را از نزدیک کنترل کنند. در نظر گرفتن موارد زیر بسیار مهم است:
•    ممکن است پس از مقداری درد در محل عفونت، التهاب و قرمزی ایجاد شود.
•    هنگامی که متوجه التهاب و قرمزی در نقطه عفونت شدید، باید آن را از نزدیک تحت نظر داشته باشید، زیرا عفونت می‌تواند بسیار سریع گسترش یابد.
•    اگر عفونت از قرمز به بنفش یا بنفش تیره تبدیل شد و گسترش یافت، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

نشانه خوبی از سلولیت این است که می‌توانیم ناحیه مرکزی - محل اولیه عفونت - را مشاهده کنیم که آبسه و متورم است. این محل اولیه عفونت اغلب با چرک پر می‌شود. در برخی موارد ممکن است درمان مستلزم تخلیه آبسه باشد.

بسیاری از بیماران مبتلا به سلولیت در صورت لمس، حساسیت به ناحیه عفونی را گزارش می‌دهند. در حالی که این حساسیت یا درد ممکن است در ابتدا حداقل باشد، می‌تواند به سرعت به سطح بسیار شدیدتری از درد و ناراحتی تبدیل شود. اگر شدت درد شما به سرعت افزایش یافت، با یک متخصص پزشکی تماس بگیرید.

یکی از علائم شایع سلولیت این است که ناحیه آلوده در هنگام لمس، گرم یا حتی داغ است. در ابتدا ممکن است این گرما خیلی جدی به نظر نرسد، اما می‌تواند به سرعت تشدید شود و باعث ناراحتی بیمار شود. علاوه بر این،حرارت یا گرمای ساطع شده از ناحیه عفونی نشانه‌ای از گسترش عفونت و احتمالاً سیستمیک شدن است.

موارد جدی سلولیت فراتر از منطقه آلوده اولیه گسترش می‌یابد و سیستمیک می‌شود و بقیه بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یکی از علائم شایع سلولیت سیستمیک، تورم غدد لنفاوی است. شما باید در نظر بگیرید که:
•    ابتدا غدد لنفاوی نزدیک به عفونت متورم می‌شوند.
•    غدد لنفاوی ممکن است حساس شده و در هنگام لمس درد نشان دهند.
•    غدد لنفاوی متورم نشان می‌دهد که عفونت به خوبی فراتر از منطقه آلوده اولیه گسترش می‌یابد و بیمار نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری دارد.
•    غدد لنفاوی، در گردن، در زیر بغل و اطراف کشاله ران و در جاهای دیگر، قرار دارند.

در حالی که علائم سیستمیک از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است، موارد بد سلولیت می‌تواند باعث شود که فرد تب یا لرز را تجربه کند. ممکن است تب یا لرز بدون قابل پیش بینی از بین می‌روند و می‌آیند. با این حال، هر چه عفونت بدتر باشد، تب و لرز بیشتر ادامه خواهد داشت.
•    تب نشانه یک مورد جدی عفونت سیستمیک است.
•    اگر مورد سلولیت شما همراه با تب و/یا لرز باشد، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
•    پزشک ممکن است داروهای کاهش دهنده تب را توصیه کند.

افرادی که از یک مورد جدی سلولیت رنج می‌برند ممکن است بدون هیچ دلیل مشخصی دچار خستگی شوند. آنها احساس خستگی و تخلیه انرژی خواهند کرد. احساس خستگی یک علامت سیستمیک است که نشان دهنده یک مورد سلولیت است که در حال گسترش است. اگر سلولیت شما با خستگی طولانی مدت همراه است، فوراً با پزشک خود مشورت کنید.

یکی دیگر از علائم یک مورد جدی سیستمیک سلولیت، زمانی است که بیمار بدون دلیل مشخصی عرق می‌کند. تعریق ممکن است با خستگی، تب و یا لرز همراه باشد یا نباشد. صرف نظر از این، یک مورد سلولیت همراه با تعریق نشان دهنده این است که عفونت در حال گسترش است و بیش از ناحیه عفونت اولیه تأثیر می‌گذارد.

به دردی که به نظر جدی‌تر از یک عفونت ساده است، توجه کنید
بسیاری از موارد جدی سلولیت همراه با درد ناشی از ناحیه عفونی هستند. این درد بسیار شدیدتر از یک عفونت ساده به نظر می‌رسد. اگر عفونت همراه با درد شدید دارید، باید فوراً با پزشک تماس بگیرید.

گسترش لنفانژیتی به صورت خطوط قرمزی ظاهر می‌شود که از ناحیه عفونی خارج می‌شوند. اگر این گسترش را مشاهده کردید، به این معنی است که سلولیت شما بالقوه شدید است. گسترش مشاهده شده نشان می‌دهد که عفونت به بیرون ترشح می‌کند و در صورت عدم درمان به یک عفونت سیستمیک تبدیل می‌شود.

درمان فوری زخم‌ها مهم است، زیرا سلولیت می‌تواند از طریق یک زخم باز به بدن وارد شود. هر نوع زخم باز، هر چند بی‌ضرر و به ظاهر بی خطر باشد، می‌تواند فرصتی برای ایجاد سلولیت ایجاد کند. التهاب معمولاً از نقطه‌ای شروع می‌شود که پوست قبلاً آسیب دیده است. در نتیجه، شما باید تمام زخم‌های تازه باز شده را در اسرع وقت درمان کنید. ایجاد سلولیت می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:
•    برش‌ها
•    تاول
•    سوختن
•    ترک در پوست
•    زخم‌های جراحی
•    محل قرار دادن کاتتر داخل وریدی

سلولیت اغلب توسط استرپتوکوک نوع A و استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود. با این حال، در حالی که این دو شایع‌ترین علت هستند، می‌تواند توسط انواع دیگری از باکتری‌ها ایجاد شود. آزمایش خون و کشت برای تعیین دقیق نوع باکتری عامل سلولیت مورد نیاز است.
•    اگر یک بیماری زمینه‌ای شناخته شده یا مشکوک مانند دیابت دارید، پزشک احتمالاً می‌خواهد آزمایش‌های بیشتری را انجام دهد.
•    مراقب استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) باشید که باکتری مقاوم به درمان آنتی بیوتیکی است. داروهای خوراکی روی این نوع عفونت اثری نخواهد داشت و باید وانکومایسین به صورت داخل وریدی تجویز شود. MRSA باید به سرعت درمان شود در غیر این صورت ممکن است تهدید کننده زندگی شود.

درمان اشکال خفیف سلولیت، شامل درمان ناحیه آسیب دیده و درمان شرایط زمینه‌ای است. بیمارانی که به عنوان یکی از بیماری‌های زمینه‌ای ورم دارند، ممکن است از جوراب‌های فشاری بهره مند شوند. با این وجود، آنتی بیوتیک‌ها معمولا بهترین راه حل برای درمان این نوع عفونت هستند. آنتی بیوتیک‌ها به صورت خوراکی یا داخل وریدی بسته به شدت ناحیه پوستی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
•    برای عفونت‌های خفیف، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی سفالکسین را به شما بدهد. در موارد شدیدتر، ممکن است با وانکومایسین یا مروپنم درمان شوید.
•    یکی از عوارض مهم سلولیت، شامل عفونت ساختارهای عمیق‌تر مانند استخوان است. این می‌تواند منجر به بیماری به نام استئومیلیت شود که عفونت استخوان است و نیاز به درمان تهاجمی دارد.
•    در موارد عود بیماری، درمان با آنتی بیوتیک ممکن است تا چند ماه ادامه یابد.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد