چگونه با افراد ناشنوا ارتباط برقرار کنیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - شما چندین گزینه عالی برای برقراری ارتباط با یک فرد ناشنوا دارید. رایج‌ترین روش، لب خوانی و زبان اشاره خواهد بود، اما ممکن است با استفاده از قلم و کاغذ، مترجم یا دستگاه CART نیز ارتباط برقرار کنید. هر روشی را که انتخاب می‌کنید، قوانین کلی آداب معاشرت وجود دارد که به راهنمایی شما کمک می‌کند. مهمترین چیز این است که مودب باشید و حواس‌تان جمع باشد.

هنگام برقراری ارتباط با یک فرد ناشنوا، سعی کنید چشمان خود را در سطح چشمان او قرار دهید. اگر آنها نشسته‌اند می‌توانید بنشینید یا اگر ایستاده‌اند، بایستید. شما باید کمی دورتر از فاصله عادی صحبت (۱ تا ۲ متر) باشید. این کمک می‌کند تا مطمئن شوید که آنها همه حرکات شما را خواهند دید.
•    اگر در داخل خانه هستید، مطمئن شوید که نور کافی برای دیدن شما وجود دارد.
•    اگر بیرون هستید، رو به خورشید باشید تا سایه‌ای در صورت شما نباشد و خورشید چشمان آنها را اذیت نکند.
•    هنگام صحبت از قرار دادن هر چیزی در دهان یا اطراف آن (آدامس، دستان خود) خودداری کنید.

تا جایی که می‌توانید سعی کنید عادی صحبت کنید. زمزمه کردن یا فریاد زدن می‌تواند حرکات لب شما را مخدوش کند و پیروی از کلمات شما را برای یک فرد ناشنوا دشوار کند. به طور مشابه، اگر حرکات دهان خود را اغراق آمیز کنید، آنها شما را سخت‌تر از حالت معمولی درک خواهند بود.
•    فقط در صورتی که شخص از شما بخواهد صدای خود را افزایش دهید.
•    اگر آن شخص از شما درخواست کرد کمی آهسته‌تر صحبت کنید.

چشم‌ها و حالت چهره شما به ارتباط لحن و رفتار مکالمه شما کمک می‌کند، بنابراین حفظ تماس چشمی بسیار مهم است. تمام سعی خود را بکنید که در حال صحبت کردن، سر خود را برنگردانید.
•    همچنین، سعی کنید و مطمئن شوید که آنها تماس چشمی خود را حفظ می‌کنند. برای مثال، اگر نحوه استفاده از یک شی را به آنها آموزش می‌دهید و آنها به آن شی نگاه می‌کنند، قبل از ادامه، منتظر بمانید تا نگاه کردن به آن تمام شود.
•    اگر عینک آفتابی دارید، آن را بردارید.
•    اگر می‌توانید حالت‌های چهره را برای تأکید بر یک نقطه اضافه کنید (لبخند زدن، چرخاندن چشم‌ها، بالا بردن ابروها)، در صورت لزوم این کار را انجام دهید.

این می‌تواند مفید باشد که برخی از حرکت‌های فیزیکی یا لوازم جانبی را در ارتباطات خود بگنجانید. شما ممکن است به آن اشاره کنید (به طور کلی اشاره کردن در جامعه ناشنوایان بی‌ادبانه تلقی نمی‌شود) یا مواردی را که در مورد آن صحبت می‌کنید نگه دارید، یا کارهایی (مانند نوشیدن، پریدن یا خوردن) را تقلید کنید تا به تشریح کلماتتان کمک کند. می‌توانید انگشتان خود را برای نشان دادن اعداد بالا نگه دارید، در هوا خط خطی کنید تا نشان دهید در حال نوشتن چیزی هستید و غیره.

برخی (اگرچه نه همه) ناشنوایان با استفاده از زبان اشاره ارتباط برقرار می‌کنند. اکثر کشورها زبان اشاره ملی خود را دارند. آنها کاملاً از زبان‌های گفتاری متمایز هستند و به طور کلی از توزیع جغرافیایی یکسانی پیروی نمی‌کنند زبان‌های اشاره، زبان‌های طبیعی هستند، با دستور زبان و نحو خاص خود.

اگر در استفاده از زبان اشاره کاملاً تازه کار هستید، می‌توانید با یادگیری حروف الفبا و همچنین اعداد شروع کنید. دانستن این موارد می‌تواند به شما کمک کند تا به روشی ابتدایی ارتباط برقرار کنید و به شما کمک کند تا به راحتی ارتباط برقرار کنید.

یادگیری چند عبارت کلیدی می‌تواند به شما در برقراری ارتباط با استفاده از زبان اشاره کمک کند. عباراتی مانند «لطفا»، «متشکرم» و «سلام» را می‌توان در زمینه‌های مختلف برای برقراری ارتباط دوستانه و احترام استفاده کرد. این عبارات به صورت زیر بیان می‌شوند:
•    برای بیان لطفاً: دست خود را صاف در مرکز سینه قرار دهید و آن را سه بار در جهت عقربه‌های ساعت به صورت دایره‌ای حرکت دهید.
•    برای بیان تشکر: انگشتان خود را به لب‌های خود لمس کنید (با دست صاف). سپس دست خود را در جهت شخص به جلو و پایین ببرید.
•    برای بیان سلام: دست خود را با کف دست رو به پایین به پیشانی خود لمس کنید. سپس آن را از پیشانی بلند کن (شبیه سلام).

اگر می‌خواهید در زبان اشاره مهارت داشته باشید، باید گرامر این زبان را مطالعه کنید، ساختار زبان را درک کنید و دایره لغات خود را گسترش دهید. همچنین باید کمی تمرین کنید. زبان اشاره، مانند هر زبانی، نیاز به کمی صبوری و تمرین برای تسلط دارد.
•    دوره‌ای را با یک مرکز، دانشگاه یا سازمان ناشنوایان بگذرانید.
•    به یک باشگاه ناشنوایان بپیوندید.
•    با یک دوست ناشنوا تمرین کنید.

یادآوری این نکته ضروری است که همه ناشنوایان از زبان اشاره استفاده نمی‌کنند. قبل از شروع مکالمه باید مطمئن شوید که شخص از زبان اشاره استفاده می‌کند. با جلب توجه فرد شروع کنید. سپس کلمه «سلام» را اجرا کنید. اگر فرد به زبان اشاره پاسخ داد، می‌توانید به آنچه می‌خواهید بگویید ادامه دهید.
•    به یاد داشته باشید که زبان‌های اشاره مختلفی وجود دارد. ممکن است شخصی که می‌خواهید با او ارتباط برقرار کنید، از زبان اشاره متفاوتی از زبان اشاره شما استفاده کند.

هنگامی که از طریق زبان اشاره با هم ارتباط برقرار می‌کنید، مهم است که دستان خود را قابل مشاهده نگه دارید. مطمئن شوید که دست‌ها و بدن خود را در جهت فردی که با او صحبت می‌کنید و رو به روی او نگه دارید.
•    در حالی که دست‌هایتان را روبه‌رویتان بیرون آورده‌اید، تقریباً در سطح سینه بیان کنید.
•    اگر به دلایلی مجبور به چرخیدن هستید، دلیل انجام این کار را توضیح دهید و مکالمه را به طور خلاصه متوقف کنید.

برقراری تماس چشمی راه خوبی برای انجام این کار است. در صورت نیاز می‌توانید از یک حرکت کوچک از فاصله و مودبانه (نه خیلی نزدیک) یا لمس آرام فرد برای جلب توجه فرد استفاده کنید. در حالی که باید مراقب باشید و فرد را آشفته نکنید، عموماً در جوامع ناشنوا، دست زدن به افرادی که نمی‌شناسید برای جلب توجه آنها، ی محسوب نمی‌شود. شانه مکان مناسبی برای لمس کسی است که به خوبی نمی‌شناسید. از چند ضربه کوتاه استفاده کنید.

وقتی موضوع کلی را بدانند، پیگیری مکالمه شما برایشان راحت‌تر است. سعی کنید به طور ناگهانی و بدون مکث موضوع را تغییر ندهید. اغلب مکث کنید و بپرسید که آیا آنها شما را دنبال می‌کنند.

اگر وقفه‌ای وجود دارد که ممکن است فرد ناشنوا متوجه آن نشود، مانند زنگ تلفن یا شنیدن صدای در، دلیل دور شدنتان را توضیح دهید. در غیر این صورت، شخص ناشنوا ممکن است فکر کند که شما صحبت با او را تمام کرده‌اید، و این می‌تواند بی‌ادبانه باشد.

اگر یک مترجم زبان اشاره برای کمک به شما در برقراری ارتباط وجود دارد، مهم است که مکالمه خود را به سمت آن شخص هدایت کنید، نه مترجم (یا یک همراه شنوا دیگر). یک مترجم به بهترین وجه درک خواهد کرد که چگونه به شخص ناشنوا کمک کند تا آنچه را که می‌گویید درک کند، بنابراین نگران او نباشید.

با پایان یافتن مکالمه، ممکن است پیشنهاد دهید خلاصه‌ای سریع از آنچه گفته شد ارائه دهید. این می‌تواند برای برخی از افراد ناشنوا مفید باشد، اما برای برخی دیگر غیر ضروری است، بنابراین همیشه ابتدا سوال کنید.
•    ممکن است بگویید، «آیا لازم است که آنچه را که در مورد آن صحبت کردیم خلاصه کنم؟»

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد