چطور عفونت مثانه را درمان کنیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - اگر سوزش در هنگام ادرار کردن یا ادراری کدر و یا بدبو دارید، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که در مورد عفونت مثانه با پزشک مشورت کنید. این عفونت‌ها که به عنوان سیستیت یا عفونت مجاری ادرار نیز شناخته می‌شوند، می‌توانند به سرعت با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان شوند. مطمئن شوید که مقدار زیادی آب بنوشید و استراحت زیادی داشته باشید تا در اسرع وقت احساس بهتری داشته باشید.

پزشک شما می‌تواند تشخیص دهد که آیا واقعاً عفونت مثانه است یا چیز دیگری. اگر نمی‌توانید با پزشک معمولی خود وقت ملاقات بگیرید، سعی کنید به یک مرکز مراقبت‌های فوری مراجعه کنید.
•  اگر مشکوک به عفونت مثانه هستید، می‌توانید یک کیت تست خانگی عفونت دستگاه ادراری را از داروخانه خریداری کنید.
•  همچنین می‌توانید با ادرار کردن در یک ظرف شیشه‌ای شفاف، ادرار خود را از نظر علائم عفونت بررسی کنید و بگذارید مدتی بماند. لیوان را به سمت نور نگه دارید و به دنبال کدر بودن یا رسوب در ادرار باشید. این هر دو نشانه عفونت هستند.
•  علائم عفونت مثانه عبارتند از میل مداوم به ادرار کردن، احساس سوزش هنگام ادرار کردن، ادرار قرمز یا کدر، بوی نامتعارف از ادرار، یا درد لگن در زنان.
•  اگر تب، لرز، برافروختگی پوست یا کمردرد دارید، ممکن است عفونت به کلیه‌های شما سرایت کرده باشد. مراقبت‌های پزشکی فوری دریافت کنید.
•  اگر باردار هستید یا ممکن است باردار باشید به پزشک خود اطلاع دهید.

ممکن است پزشک از شما بخواهد که در ظرف مخصوص ادرار کنید. دستورالعمل‌های پزشک خود را برای این آزمایش دنبال کنید. پزشک معمولا نمونه را برای آزمایش به آزمایشگاه می‌فرستد.
•    برخی از انواع باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های خاصی مقاوم هستند، بنابراین پزشک ممکن است بخواهد یک آزمایش کشت و حساسیت روی ادرار انجام دهد تا مطمئن شود که موثرترین درمان را دریافت می‌کنید. مطمئن شوید که با آنها در مورد نتایج پیگیری کنید.

پزشک احتمالاً یک یا دو بار در روز یک قرص برای شما تجویز خواهد کرد. اگرچه ناراحتی و سوزش ممکن است در عرض چند روز برطرف شود، با این حال مصرف آنتی بیوتیک خود را تا زمانی که دوره کامل دارو را پشت سر نگذارید قطع نکنید.
•    زنان ممکن است به مدت ۳ روز آنتی بیوتیک مصرف کنند و زنان باردار ممکن است تا ۲ هفته به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند. مردان معمولاً ۱ تا ۲ هفته آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند.
•    اگر مصرف دارو را قطع کنید، عفونت ممکن است عود کند و ممکن است درمان آن دشوارتر باشد.
•    به کودکان بالای ۲ ماه نیز آنتی بیوتیک داده می‌شود، اگرچه ممکن است به شکل جویدنی باشد. برای اطلاعات بیشتر با پزشک اطفال آنها صحبت کنید.
•    شایع‌ترین عوارض جانبی آنتی بیوتیک‌ها حالت تهوع و بی‌اشتهایی است. اگر در صورت خود راش، تنگی نفس، کهیر یا تورم داشتید، فوراً به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است یک واکنش آلرژیک باشد.
•    واکنش‌های آلرژیک شدید به ندرت پس از ۱ تا ۲ دوز اول اتفاق می‌افتد، اگرچه برخی از افراد ممکن است پس از چندین دوز یک واکنش خفیف (مانند راش) ایجاد کنند.
•    برخی از زنان ممکن است در حین مصرف آنتی بیوتیک دچار عفونت قارچی شوند. نوزادان ممکن است این عارضه جانبی را به شکل راش پوشک تجربه کنند.

اگر دچار کمردرد، لرز، تب یا استفراغ شدید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که به بیمارستان بروید. آنها یک سرم به شما می‌زنند تا مایعات و آنتی بیوتیک‌ها را از طریق آن تامین کنید. ممکن است چند روزی در بیمارستان باشید.
•    اگر کمردرد غیرمعمولی را تجربه کردید، حتی بدون هیچ علامت دیگری، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
•    اگر باردار هستید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند در صورت بروز تب به بیمارستان بروید.
•    اگر شرایط پزشکی دیگری مانند سرطان، دیابت یا آسیب نخاعی دارید، پزشک ممکن است برای احتیاط شما را در بیمارستان بستری کند.
•    برای کودکان زیر ۲ ماه ممکن است به جای قرص یا قرص جویدنی از داروی تزریقی استفاده شود.

مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن ممکن است درد و ناراحتی را کاهش دهند. این مسکن‌ها را مصرف نکنید، مگر اینکه تأیید پزشک یا داروسازتان را داشته باشید، زیرا ممکن است با داروی شما تداخل داشته باشند.
•    همیشه قبل از مصرف از دستورالعمل‌های روی برچسب مسکن پیروی کنید.
•    پزشک شما ممکن است دارویی به نام پیریدیوم را برای تسکین درد و التهاب شدید مثانه تجویز کند. این دارو را بیشتر از مقدار توصیه شده یا برای مدت طولانی تر مصرف نکنید. پیریدیوم ممکن است باعث شود ادرار شما نارنجی تیره یا قرمز به نظر برسد.

آب به شما کمک می‌کند تا ادرار کنید و باکتری‌ها را از بدن خارج کنید. سعی کنید حدود ۹.۱ لیتر آب در روز بنوشید. این تقریباً ۸ لیوان(۲۳۰ گرم) آب است.
•    از نوشیدن قهوه، الکل، یا نوشابه‌های کافئین‌دار تا زمانی که از عفونت خود بهبود نیافته‌اید، خودداری کنید.

در حالی که تحقیقات در مورد این موضوع متفاوت است، آب زغال اخته ممکن است بتواند به مبارزه با عفونت و کاهش اسیدیته ادرار شما کمک کند. سعی کنید برای بهترین نتیجه علاوه بر آب، آب کرن بری نیز بنوشید.
•    اگر از داروی رقیق کننده خون وارفارین استفاده می‌کنید از آب کرن بری خودداری کنید. تداخل بین آب میوه و دارو ممکن است باعث خونریزی شود.
•    به دنبال مارکی باشید که حاوی ۱۰۰٪ آبمیوه واقعی باشد و بدون شکر یا قند افزوده کمی داشته باشد. آبمیوه‌های با کیفیت بالا و کاملا طبیعی بهترین هستند. فروشگاه مواد غذایی بهداشتی محلی خود را بررسی کنید یا مقداری کرن بری بخرید و خودتان درست کنید.

می‌توانید از پد گرمایشی، کیسه آب گرم یا پوشش حرارتی استفاده کنید. گرما را روی محل درد استراحت دهید. آن را تا ۲۰ دقیقه در آنجا بگذارید.
•    برای استفاده از کیسه آب گرم، بطری را با آب داغ، اما نه جوش، پر کنید. قبل از قرار دادن آن روی بدن، آن را در یک حوله بپیچید.

رابطه جنسی ممکن است عفونت شما را بدتر کند یا باعث ناراحتی شما در دوران نقاهت شود. صبر کنید تا دوره آنتی بیوتیک خود را به پایان برسانید یا قبل از داشتن رابطه جنسی مجدد، تأیید پزشک خود را دریافت کنید.
•    زنان به ویژه در برابر ابتلا به عفونت ادراری بعد از رابطه جنسی آسیب‌پذیر هستند. شما می‌توانید با ادرار کردن و دوش گرفتن در اسرع وقت بعد از رابطه جنسی، احتمال ابتلا به عفونت مثانه را به حداقل برسانید.

 

اگر در ۶ ماه گذشته ۲بار یا بیشتر عفونت مثانه داشته‌اید، ممکن است یک علت زمینه‌ای وجود داشته باشد که نیاز به درمان داشته باشد. پزشک شما ممکن است آزمایش‌های اضافی انجام دهد.
•    پزشک شما ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری را انجام دهد تا ببیند آیا آناتومی مثانه شما باعث عفونت‌های مکرر می‌شود یا خیر. این آزمایش‌ها شامل سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) است.
•    در موارد شدید، پزشک ممکن است سیستوسکوپی را انجام دهد، که در آن لوله‌ای را از طریق مجرای ادراری شما برای دیدن داخل مثانه قرار می‌دهد. لوله از طریق مجرای ادراری شما وارد می‌شود، که همان روزنه‌ای است که ادرار شما هنگام ادرار کردن از آن خارج می‌شود.

این آنتی بیوتیک را طبق دستور پزشک مصرف کنید. این می‌تواند عفونت فعلی مثانه را درمان کند و از بروز بیشتر آن جلوگیری کند. اگر این در ابتدا جواب نداد، پزشک ممکن است طول درمان را افزایش دهد.

اگر پزشک شما مشکوک باشد که فعالیت جنسی باعث عفونت مکرر مثانه شما می‌شود، ممکن است یک آنتی بیوتیک برای شما تجویز کند تا بعد از مقاربت مصرف کنید. دستورالعمل‌های پزشک خود را برای مصرف این دارو دنبال کنید. به طور معمول، این آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه در دوزهای بسیار کم عرضه می‌شوند و شما فقط باید یک بار در روز آنها را مصرف کنید.
•    سعی کنید بعد از رابطه جنسی نیز ادرار کنید. این می‌تواند به جلوگیری از ایجاد عفونت مثانه کمک کند. ممکن است برای زنان مفید باشد که ایستاده ادرار کنند، زیرا این کار می‌تواند به مثانه شما اجازه دهد کاملاً تخلیه شود.
•    دوش گرفتن بعد از رابطه جنسی نیز می‌تواند به پیشگیری از عفونت‌های دستگاه ادراری کمک کند. با این حال، به جای استفاده از وان، حتما دوش بگیرید، زیرا خیساندن در آب وان می‌تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

اگر قبلاً استفاده نمی‌کردید، پزشک ممکن است یک کرم استروژن تجویز کند. این ممکن است هرگونه سوزش یا خارش ناشی از عفونت مثانه را تسکین دهد. دارو را طبق دستور پزشک خود استفاده کنید.
•    کرم معمولاً مستقیماً روی واژن اعمال می‌شود. شما می‌توانید آن را در داخل واژن و همچنین در اطراف دهانه بیرونی واژن خود استفاده کنید.
•    استروژن واژینال همچنین می‌تواند به شکل پساری باشد، که یک شیاف (قرص کوچک) است که مستقیماً با استفاده از یک اپلیکاتور پلاستیکی وارد واژن می‌کنید.

اگر نیاز به رفتن به دستشویی دارید، آن را نگه ندارید. هر چه زودتر به دستشویی بروید. پس از آن، خود را از جلو به عقب پاک کنید تا از انتشار باکتری به دستگاه ادراری خود جلوگیری کنید.

محصولات معطر می‌توانند مجاری ادراری شما را تحریک کنند. اگر مکرر دچار عفونت مثانه می‌شوید، استفاده از این محصولات را متوقف کنید. در طول دوره قاعدگی خود به جای تامپون از پد استفاده کنید.
•    پوشیدن لباس زیر نخی گشاد نیز ممکن است به جلوگیری از بازگشت عفونت ادراری کمک کند. از شلوارهای جین تنگ اجتناب کنید و شلوارهای تنفسی را انتخاب کنید که گشادتر هستند.
•    هنگام شستن اندام تناسلی خود از صابون‌های ملایم و بدون عطر استفاده کنید.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد