چطور از ابتلا به فیبروم رحم جلوگیری کنیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - تحقیقات نشان می‌دهد که فیبروم‌های رحمی بسیار شایع هستند و اغلب علائمی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، برخی از فیبروم‌های رحمی باعث قاعدگی طولانی و سنگین، درد لگن، تکرر ادرار و یبوست می‌شوند، بنابراین بهتر است از آنها پیشگیری کنید. فیبروم‌های رحمی (که لیومیوم یا میوم نیز نامیده می‌شود) تومورهای غیر سرطانی هستند که معمولاً در طول سال‌های باروری در رحم رشد می‌کنند. متخصصان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ایجاد فیبروم می‌شود، اما ممکن است هورمون‌های پروژسترون و استروژن در ایجاد آنها نقش داشته باشند. در حالی که هیچ تضمینی وجود ندارد، اما برخی تغییرات در سبک زندگی ممکن است به شما در محدود کردن خطر فیبروم کمک کند.

فیبروم‌ها به خصوص در زنانی که به سن باروری رسیده‌اند بسیار شایع است. زنانی که بچه دار نشده‌اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد فیبروم باشند.
•    خطر ابتلا به فیبروم با افزایش سن افزایش می‌یابد. زنان بین ۳۰ سال و یائسگی بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
•    داشتن فیبروم رحمی در یکی از اعضای خانواده، مانند خواهر، مادر یا مادربزرگ، خطر ابتلا به آنها را افزایش می‌دهد.
•    به نظر می‌رسد زنان آفریقایی تبار بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند، به خصوص با افزایش سن. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که زنان آفریقایی آمریکایی دو تا سه برابر بیشتر از زنان سفیدپوست در معرض ابتلا به فیبروم هستند. ۸۰ درصد از زنان آفریقایی آمریکایی در سن ۵۰ سالگی به فیبروم مبتلا می‌شوند، در حالی که این رقم در زنان سفیدپوست ۷۰ درصد است. (البته، مجدداً به خاطر داشته باشید که درصد زیادی از زنانی که فیبروم دارند هیچ علامت یا مشکلی مربوط به وجود فیبروم را تجربه نمی‌کنند.)
•    زنان با BMI (شاخص توده بدنی) بالاتر از محدوده طبیعی، بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند.
•    زنانی که در سنین پایین شروع به قاعدگی کرده‌اند (یعنی قبل از ۱۴ سالگی) در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فیبروم هستند.

بسیاری از زنانی که فیبروم دارند نمی‌دانند که آن را دارند. در بسیاری از زنان، فیبروم مشکلات سلامتی قابل توجهی ایجاد نمی‌کند. با این حال، اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، به پزشک خود مراجعه کنید:
•    خونریزی قاعدگی شدید و/یا طولانی مدت
•    تغییر قابل توجه در الگوهای قاعدگی (مانند افزایش شدید درد، خونریزی بسیار شدیدتر)
•    درد لگن یا احساس «سنگینی» یا «پری» در ناحیه لگن
•    درد هنگام مقاربت جنسی
•    تکرر ادرار
•    یبوست
•    کمر درد
•    ناباروری یا سقط مکرر

اگر فیبروم دارید، گزینه‌های درمانی را با پزشک خود در میان بگذارید. در بسیاری از موارد درمان لازم نیست. با این حال، در برخی موارد، درمان دارویی یا جراحی ممکن است ضروری باشد. درمانی که پزشک شما توصیه می‌کند بسته به عوامل متعددی متفاوت است، مانند اینکه آیا می‌خواهید در آینده باردار شوید، سن شما، و شدت فیبروم.
•    درمان دارویی، مانند کنترل بارداری هورمونی، ممکن است خونریزی و درد شدید را کاهش دهد. با این حال، ممکن است از فیبروم‌های جدید یا از رشد فیبروم‌ها جلوگیری نکند.
•    آگونیست‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRHa) ممکن است برای کوچک کردن فیبروم‌ها تجویز شوند. پس از قطع این داروها، فیبروم‌ها به سرعت دوباره رشد می‌کنند، بنابراین در ابتدا از آنها قبل از عمل برای کوچک کردن فیبروم‌ها در آماده سازی برای هیسترکتومی استفاده می‌شود. آنها ممکن است عوارض جانبی از جمله افسردگی، کاهش میل جنسی، بی خوابی و درد مفاصل داشته باشند، اما بسیاری از زنان این داروها را به خوبی تحمل می‌کنند.
•    میومکتومی (حذف فیبروم با جراحی) ممکن است به شما اجازه دهد که بعد از عمل بچه‌دار شوید. خطرات به شدت فیبروم بستگی دارد. همچنین ممکن است بتوانید پس از انجام جراحی سونوگرافی با هدایت MRI باردار شوید، اگرچه این روش به طور گسترده در دسترس نیست.
•    سایر درمان‌های فیبروم‌های شدیدتر ممکن است شامل ابلیشن آندومتر (تخریب جراحی پوشش رحم)، آمبولیزاسیون فیبروم رحم (تزریق ذرات پلاستیک یا ژل به رگ‌های خونی اطراف فیبروم) یا هیسترکتومی (برداشتن رحم) باشد. هیسترکتومی آخرین راه حل در نظر گرفته می‌شود زمانی که سایر درمان‌ها و روش‌ها موثر واقع نشده باشند. زنان پس از برخی از این روش‌ها نمی‌توانند بچه‌دار شوند.
•    زنانی که پس از انجام آمبولیزاسیون باردار می‌شوند ممکن است با عوارض بارداری خود مواجه شوند، بنابراین این روش برای زنانی که ممکن است بخواهند در آینده باردار شوند توصیه نمی‌شود.

فیبروم‌های رحمی هورمونی هستند، بسیار شبیه تومورهای ناشی از سرطان سینه (اگرچه فیبروم‌ها سرطانی نیستند). مطالعات نشان داده‌اند که زنانی که به طور منظم ورزش می‌کنند کمتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند. مطالعات همچنین نشان می‌دهد که هر چه از نظر بدنی فعال‌تر باشید، ورزش بیشتر به شما در پیشگیری از فیبروم کمک می‌کند. زنانی که ۷ ساعت یا بیشتر در هفته ورزش می‌کردند، نسبت به زنانی که دو ساعت یا کمتر در هفته ورزش می‌کردند، به‌طور قابل‌توجهی کمتر در معرض ابتلا به فیبروم در یک دوره چند ساله بودند.
•    تحقیقات نشان می‌دهد که ورزش شدید نسبت به ورزش سبک یا متوسط در کاهش خطر بسیار مفیدتر است. ورزش شدید به مدت ۳ ساعت یا بیشتر در هفته ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش دهد. (حتی ورزش سبک بهتر از ورزش نکردن است!)

تحقیقات نشان می‌دهد که فیبروم‌ها در زنان چاق یا دارای اضافه وزن (یعنی کسانی که BMI بالاتر از محدوده طبیعی دارند) بیشتر رخ می‌دهد. این ممکن است به دلیل سطوح بالاتر استروژن در زنان چاق باشد.
•    اضافه وزن خطر ابتلا به فیبروم را در حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد افزایش می‌دهد.
•    احتمال ابتلا به فیبروم در زنان بسیار چاق دو تا سه برابر بیشتر از زنان در محدوده BMI طبیعی است.

چای سبز بنوشید یا از عصاره چای سبز استفاده کنید
برخی تحقیقات که روی موش انجام شده است، نشان داده‌اند که چای سبز ممکن است به جلوگیری از ایجاد فیبروم کمک کند. در حالی که این مورد در انسان تایید نشده است، چای سبز دارای فواید سلامتی متعدد دیگری است، بنابراین نمی‌تواند ضرری داشته باشد.
•    نشان داده شده است که چای سبز شدت علائم فیبروم را برای زنانی که قبلاً فیبروم داشته‌اند، کاهش می‌دهد.
•    اگر به کافئین حساس هستید، از مصرف زیاد چای سبز خودداری کنید. کافئین آن نسبت به برخی چای‌های دیگر بیشتر است و در برخی افراد می‌تواند باعث تهوع، بی‌قراری یا تحریک پذیری شود.

چندین مطالعه نشان می‌دهد که مصرف گوشت قرمز با افزایش خطر ابتلا به فیبروم مرتبط است. خوردن سبزیجات سبز با کاهش خطر مرتبط است. در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تغییر رژیم غذایی از فیبروم «پیشگیری» می‌کند. با این حال، فواید کاهش مصرف گوشت قرمز و مصرف سبزیجات سبز برای سلامتی قابل توجه است. مصرف گوشت قرمز با بسیاری از مسائل بهداشتی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و مرگ و میر زودرس مرتبط است. سبزیجات سبز منابع عالی ویتامین‌ها، مواد معدنی، فیبر و آنتی اکسیدان‌ها هستند.
•    از غذاهای سرشار از ویتامین D مانند ماهی‌های چرب (ماهی آزاد، ماهی تن، ماهی خال مخالی) استفاده کنید. ویتامین D ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را تا ۳۰ درصد کاهش دهد. ویتامین D همچنین می‌تواند اندازه فیبروم‌های موجود را کوچک کند.
•    برخی تحقیقات نشان می‌دهد که افزایش مصرف لبنیات - شیر، پنیر، بستنی و غیره - ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را در زنان کاهش دهد.

برخی از وب‌سایت‌ها و منابع بهداشتی «جایگزین» پیشنهاد می‌کنند که داروهایی وجود دارند که می‌توانند از فیبروم پیشگیری یا «درمان» کنند. درمان‌های رایج شامل آنزیم‌ها، تغییرات رژیم غذایی، کرم‌های هورمونی و هومیوپاتی است. هیچ مدرک علمی برای حمایت از هر یک از این درمان‌ها وجود ندارد.

اگرچه محققان به طور کامل مطمئن نیستند که چرا این مورد است، زنان باردار کمتر در معرض خطر ابتلا به فیبروم هستند. بارداری همچنین ممکن است اندازه فیبروم‌های موجود را در برخی موارد کاهش دهد. با این حال، برخی از فیبروم‌ها ممکن است در دوران بارداری بزرگتر شوند. از آنجایی که فیبروم‌ها به خوبی درک نشده‌اند، هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا فیبروم‌های شما در دوران بارداری رشد خواهند کرد یا خیر وجود ندارد.
•    برخی تحقیقات نشان می‌دهند که اثر محافظتی بارداری در طول بارداری و بلافاصله پس از آن نسبت به زنانی که بارداری‌شان در گذشته دورتر بوده، قوی‌تر است.

مجله‌ی آموزش ایلیاد