چطور علائم تریکومونیازیس در زنان را تشخیص دهیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - تریکومونیازیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که هم مردان و هم زنان را مبتلا می‌کند. این یک بیماری مقاربتی شایع اما قابل درمان است که فقط در ۱۵ تا ۳۰ درصد افراد مبتلا علائم ایجاد می‌کند و علائم بیماری در زنان به راحتی قابل شناسایی است. در زنان، تریکومونیازیس تریکوموناس واژینالیس نامیده می‌شود و گاهی اوقات به عنوان «تریک» نامیده می‌شود. با این حال، تریکومونیازیس را تنها می‌توان توسط یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی با انجام آزمایشات تشخیص داد و تنها با علائم قابل تشخیص نیست.

برای اکثر زنان، ترشحات واژن کاملا طبیعی است و می‌تواند از شفاف تا سفید شیری متغیر باشد. ترشحات غیر طبیعی به رنگ زرد مایل به سبز و کف آلود به نظر می‌رسند. بوی تند نیز نشانه ترشحات غیرطبیعی است.
•    تریکومونیازیس از طریق تماس با ترشحات واژن که اغلب در طول مقاربت واژینال اتفاق می‌افتد، پخش می‌شود. با این حال، انتقال غیرجنسی گاهی اوقات می‌تواند از طریق نفوذ از وسایل دیگر رخ دهد. خوشبختانه، این انگل تنها می‌تواند تا ۲۴ ساعت در خارج از بدن باقی بماند.

تریکومونیازیس می‌تواند باعث قرمزی، سوزش و احساس خارش در اندام تناسلی در برخی از افراد مبتلا شود. این علائم ممکن است نشان دهنده عفونت احتمالی تریکومونیازیس یا عفونت STI دیگری باشد.
•    تریکومونیازیس باعث تحریک در کانال واژن می‌شود.
•    اگر تحریک فقط چند روز طول بکشد یا پس از درمان بهتر شود، تحریک واژن می‌تواند طبیعی باشد. با این حال، اگر تحریک ادامه یافت یا بدتر شد، بهتر است با پزشک خود در مورد آن صحبت کنید و آن را به درستی تشخیص داده و درمان کنید.

تریکومونیازیس می‌تواند باعث التهاب و درد در اندام تناسلی شود که می‌تواند مقاربت را ناراحت کننده کند. اگر این علائم را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید و تا زمانی که برای بیماری‌های مقاربتی مورد آزمایش قرار نگرفته‌اید، در رابطه جنسی شرکت نکنید.
•    تا زمانی که مورد آزمایش قرار نگرفته‌اید و علایم شما از بین نرفته است، از هر گونه رابطه جنسی از جمله رابطه مقعدی و دهانی خودداری کنید.
•    همچنین باید شریک جنسی خود را در صورت مشکوک بودن به بیماری‌های مقاربتی اطلاع دهید و آنها را تشویق کنید که آنها نیز آزمایش و درمان را انجام دهند.

با هر گونه فعالیت جنسی، همیشه خطر ابتلا به STI وجود دارد. در برخی شرایط، احتمال بیشتری برای دریافت STI وجود دارد و دانستن این شرایط می‌تواند به شما و متخصص مراقبت‌های بهداشتی‌تان کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا نیاز به آزمایش دارید یا خیر. در شرایط زبیر احتمالاً نیاز به آزمایش دارید:
•    با یک شریک جدید رابطه جنسی محافظت نشده داشته‌اید.
•    شما یا شریک زندگیتان رابطه جنسی محافظت نشده با دیگران داشته‌اید.
•    شریک زندگی شما به شما می‌گوید که یک بیماری مقاربتی دارد.
•    باردار هستید یا قصد بارداری دارید.
•    پزشک شما متوجه ترشحات غیر طبیعی در شما واژن می‌شود یا دهانه رحم شما قرمز و ملتهب است.

پزشک یا ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی از شما می‌خواهد تا با استفاده از سواب پنبه‌ای، بافت سلولی یا ترشحات واژن را جمع‌آوری کند. این ابزار روی قسمت‌هایی از بدن که ممکن است عفونی شود مانند داخل واژن یا اطراف آن پاک می‌شود. این کار اغلب بدون درد و تنها با کمی ناراحتی است.
•    پزشک شما ممکن است بتواند فورا نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی کند و فوراً نتایج را به شما اطلاع دهد. یا ممکن است مجبور شوید ۷ تا ۱۰ روز برای نتایج خود صبر کنید. در طول این دوره انتظار، حتما از هرگونه فعالیت جنسی خودداری کنید تا در صورت ابتلا به عفونت منتقل نشود.
•    آزمایش‌های خون و آزمایش‌های غربالگری دهانه رحم، تریکومونیازیس را آزمایش نمی‌کنند. مطمئن شوید که به طور خاص آزمایش تریکومونیازیس یا STI را بخواهید.

 

اگر آزمایش شما مثبت شد، پزشک آنتی‌بیوتیک برای درمان تریکومونیازیس تجویز می‌کند. حتی گاهی ممکن است پزشک قبل از انجام آزمایشات برای شما دارو تجویز کند. پزشک شما به احتمال زیاد آنتی‌بیوتیک خوراکی به نام مترونیدازول را برای شما تجویز می‌کند که رشد باکتری‌ها و تک یاخته‌ها را متوقف می‌کند (تریکومونیازیس یک انگل تک یاخته‌ای است). عوارض جانبی شامل سرگیجه، سردرد، اسهال، حالت تهوع، درد شکم، از دست دادن اشتها، یبوست، تغییر طعم و مزه و خشکی دهان است. همچنین می‌تواند باعث تیره شدن رنگ ادرار شما شود.
•    اگر باردار هستید یا ممکن است باردار باشید حتما به پزشک خود اطلاع دهید. مترونیدازول برای زنان باردار بی‌خطر است.
•    هنگام مصرف این آنتی‌بیوتیک‌ها الکل ننوشید.
•    اگر عوارض جانبی شما ادامه یافت یا بدتر شد تا جایی که زندگی روزمره شما را مختل کرد، با پزشک خود تماس بگیرید.
•    اگر دچار تشنج، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در دست‌ها و پاهای خود، یا تغییرات خلقی یا روانی شدید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید یا به کلینیک اورژانس مراجعه کنید.
•    بسیاری از زنان مبتلا به تریکومونیازیس به واژینوز باکتریایی نیز مبتلا هستند. خوشبختانه آنتی بیوتیک‌هایی که برای درمان تریکومونیاز استفاده می‌شوند واژینوز باکتریایی را نیز درمان می‌کنند.

حتی اگر فکر نمی‌کنید به بیماری‌های مقاربتی مبتلا هستید، همیشه مهم است که معاینات روتین را از پزشک یا متخصص مراقبت‌های بهداشتی خود دریافت کنید. به یاد داشته باشید، تنها ۱۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به تریکومونیازیس علائم عفونت را نشان می‌دهند. ۷۰ تا ۸۵ درصد دیگر هرگز هیچ علامتی نشان نمی‌دهند.
•    اگر تریکومونیازیس درمان نشود، می‌تواند شانس ابتلا به اچ‌آی‌وی را افزایش دهد یا احتمال انتقال HIV به شرکای جنسی را افزایش دهد.
•    تریکومونیازیس در زنان باردار می‌تواند باعث پارگی زودرس غشاهایی شود که از کودک محافظت می‌کند و باعث زایمان زودرس می‌شود.

اگر در یک رابطه تک همسری متقابل با فردی عاری از بیماری‌های مقاربتی نیستید، همیشه از کاندوم لاتکس (مرد و زن) استفاده کنید تا از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی جلوگیری کنید. برخی از روش‌های حفاظتی دیگر عبارتند از:
•    استفاده از کاندوم در رابطه جنسی دهانی، مقعدی و واژینال.
•    از به اشتراک گذاشتن لوازم جنسی خودداری کنید.

به شریک جنسی خود نسبت به عفونت خود هشدار دهید
به شرکای جنسی که با آنها آمیزش محافظت نشده یا تماس مستقیم با دستگاه تناسلی داشته‌اید، اطلاع دهید تا در صورت لزوم آزمایش و درمان شوند.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد