جایگزین ورزش پیدا شد؟
مجله علمی ایلیاد - فرقی ندارد که شما در یک پارک بدوید و یا در باشگاه ورزش کنید، بدن شما طی این حرکات وضعیت بهتری پیدا میکند. آیا میتوان از مزایای فعالیتهای فیزیکی بهره برد، ولی هیچ تحرک خستهکنندهای نداشت؟
محققین پزشکی دانشگاه میشیگان، گروهی از پروتئینهای طبیعی به نام «سسترین» را مورد مطالعه قرار دادهاند و دریافتهاند که این پروتئین میتواند اثرات ورزش در مگسها و موشها را شبیهسازی کند. این یافته میتواند به دانشمندان کمک کند تا از ضعیف شدن ماهیچهها در اثر پیری و دیگر مسائل جلوگیری کنند.
دکتر «میونجین کیم» بهعنوان عضو تیم محققین میشیگان، میگوید: «محققین در مطالعات گذشته دریافته بودند که در اثر ورزش، سسترین در ماهیچه تجمع میکند.» اعضای این تیم تحقیقاتی مایل بودند که بدانند رابطهی این پروتئین با ورزش چگونه است. آنها در مرحلهی اول باید گروهی از مگسها را وادار به داشتن فعالیت میکردند.
نوعی مگس به نام «دروسوفیلا» وجود دارد که به صورت غریزی از لولهی آزمایش بالا میرود و در واقع ورزش میکند. محققین توانستند با دانستن این موضوع تردمیل مگسها را اختراع کنند. با استفاده از این دستگاه دانشمندان مگسهای دارای سسترین را به مدت سه هفته ورزش دادند و سپس توانایی دویدن و پرواز کردن آنها را با مگسهای معمولی فاقد سسترین مقایسه کردند. آنها دریافتند که ورزش باعث افزایش توانایی مگسهای دارای سسترین در دویدن شده است، ولی در مگسهایی که فاقد سسترین بودهاند، بهبودی حاصل نشده است.
دانشمندان در بخش دیگری از مطالعهی خود بر روی موشها دریافتهاند که فقدان سسترین در موشها باعث میشود که عملکرد آنها در اثر ورزش افزایش پیدا نکند. آنها حدس میزنند که سسترین باعث تنظیم فعالیتهای بیولوژیکی خاصی میشود. این اثرات برای سود بردن از ورزش اهمیت بالایی دارند.
پرسش اصلی این است که آیا میتوان سسترین را بهعنوان یک داروی مکمل مصرف کرد تا بدن بتواند از مزایای آن استفاده کند؟ محققین میگویند: «این کار ساده نیست، زیرا سسترین مولکول کوچکی نیست، ولی ما تلاش میکنیم تا بتوانیم مولکولهای کوچکی تولید کنیم که تحریککنندهی تولید سسترین در بدن باشند.»
دانشمندان هنوز نمیدانند که چگونه ورزش باعث تولید سسترین در بدن میشود. این موضوع برای مطالعات آینده از اهمیت بالایی برخوردار است و میتوان به کمک آن راهی برای کمک به افراد ناتوان در ورزش کردن پیدا کرد.