چگونه اختلال استرس پس از سانحه را درمان کنیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بیماری است که فرد می‌تواند پس از گذراندن یک تجربه آسیب‌زا به آن مبتلا شود. در حالی که ترس بعد از گذراندن یک اتفاق آسیب‌زا، یک احساس عادی است که تجربه می‌شود، افراد مبتلا به PTSD احساس ناتوان‌کننده اضطراب و احساسات منفی را تجربه می‌کنند که ممکن است طی چند ماه پس از رویداد شروع شود. اگر فکر می‌کنید مبتلا به PTSD هستید، لازم است یک تشخیص حرفه‌ای دریافت کنید و سپس بیماری خود را از طریق درمان، دارو یا ترکیبی از هر دو درمان کنید.

 

تنها راهی که می‌توانید از PTSD بهبود یابید این است که با این واقعیت کنار بیایید. در غیر این صورت، شما در وهله اول به دنبال درمان آن نخواهید رفت. اگر مطمئن نیستید که PTSD دارید یا خیر، باید به دنبال چهار دسته اصلی از علائم مربوط به PTSD باشید:
•    تجربه کردن ناگهانی و مجدد احساسات و تصاویر مربوط به یک واقعه آسیب‌زا.
•    احساس اجتناب، مانند تلاش برای جلوگیری از فکر کردن یا صحبت کردن در مورد واقعه منفی رخ داده.
•    تحریک بیش از حد و حساسیت به مواردی مانند صداهای بلند.
•    تغییرات منفی در تفکر و احساس، مانند بی‌حسی عاطفی، ناامیدی نسبت به آینده و عدم علاقه به فعالیت هایی که قبلاً از آن لذت می‌بردید.

 

علائم تجربه مجدد، علائمی است که فرد مبتلا را از نظر ذهنی به یک واقعه آسیب‌زا و احساسات مرتبط به آن بازگرداند. فلاش بک می‌تواند احساسات منفی را در فرد مبتلا به PTSD برانگیزد. این بازگشت‌های متناوب می‌توانند آنچه را که در حال حاضر اتفاق می‌افتد را کاملاً نادیده بگیرند و افکار و اندیشه هایی را که خاطرات آسیب دیدگی گذشته را به یادگار می‌آورند، جایگزین کنند.
•    تجربه مجدد می‌تواند شامل بازگشت به گذشته، کابوس، و افکار غیر منطقی باشد که معمولاً ناشی از ترس هستند.

 

اجتناب می‌تواند به معنای محدود کردن عمدی بخش‌های خاصی از تجربه آسیب‌زا باشد. این ممکن است صرفاً فراموش کردن حوادثی باشد که در طول این مصیبت رخ داده است، اما می‌تواند شامل مسدود کردن عمدی جزئیات باشد، به این امید که این امر باعث از بین رفتن کل واقعه شود.
•    اجتناب همچنین می‌تواند به منزله امتناع از رفتن به مکانی که واقعه اتفاق افتاده است، دیدن افرادی که بخشی از این رویداد بوده‌اند یا قرار گرفتن در اطراف مواردی که تجربه را به شما یادآوری می‌کنند.
•    اجتناب همچنین می‌تواند خود را به عنوان تجربه بی‌حسی عاطفی نشان دهد. این ذهن شماست که احساساتی را که در طول یک رویداد آسیب‌زا داشته‌اید، خاموش می‌کند.

 

علائم تحریک بیش از حد، به طور کلی همیشه در یک فرد مبتلا به PTSD وجود دارد. همچنین تحریک بیش از حد را می‌توان به طور مداوم در لبه توصیف کرد. در لبه بودن را می‌تواند به معنای شروع تحریک با صداهای بلند یا حرکات ناگهانی باشد. همچنین می‌تواند به واکنش‌های بیش از حد عاطفی نسبت به حوادث جزئی اشاره داشته باشد.
•    تحریک بیش از حد می‌تواند منجر به مشکل خواب شود. ممکن است دریابید که آرام‌ترین صدا شما را بیدار می‌کند یا احساس می‌کنید دائماً باید نیمه بیدار باشید در حالی که باید بخوابید.

در طول روان درمانی، شما افکار و احساسات خود را در مورد تجربه آسیب‌زایی که باعث PTSD شما شده بیان می‌کنید. متداول‌ترین روان درمانی، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. هدف CBT این است که به شما کمک کند بر افکار منفی خود در مورد تجربه خود غلبه کنید و در عوض آنها را به افکار مثبت یا منطقی‌تری تبدیل کنید.
•    گفتاردرمانی معمولاً تا ۱۲ هفته طول می‌کشد اما در بسیاری از موارد، درمان تا زمانی که احساس نکنید بر PTSD خود غلبه کرده‌اید، ادامه می‌یابد.
•    روان درمانی می‌تواند یک به یک یا به صورت گروهی انجام شود و معمولاً برای کار کردن به حمایت همه خانواده نیاز دارد. اگر این چیزی است که فکر می‌کنید می‌توانید از آن بهره مند شوید، از خانواده خود بخواهید که با شما به درمان بپردازند.

 

روان درمانی، به طور خاص CBT، به این دلیل کار می‌کند که مستقیماً مسائل روانشناختی را برطرف می‌کند و همچنین توصیه‌های عملی در مورد چگونگی مدیریت زندگی در سایه PTSD را به فرد ارائه می‌دهد.
•    درمان به شما کمک می‌کند احساساتی مانند شرم، عصبانیت و گناه را که در مورد ضربه‌ای که تجربه کرده‌اید، احساس می‌کنید، پردازش کنید.
•    گفتاردرمانی می‌تواند به شما کمک کند تا درک کنید چرا چنین احساسی را احساس می‌کنید و می‌توانید ابزاری برای غلبه بر این احساسات به شما ارائه دهد.
•    همچنین روش‌هایی برای واکنش سالم به مردم، مکان‌ها و چیزهایی که شما را به یاد ضربه‌ای که تجربه کرده‌اید، می‌اندازد، به شما ارائه می‌دهد.

 

این نوع درمان در گروه درمان شناختی رفتاری (CBT) قرار می‌گیرد و تمرکز شما بر روی روبه رو شدن با ترس و خاطرات شما است. با قرار دادن بیمار یک بار دیگر در معرض ضربه، مقابله فرد با ترس را تسهیل می‌کند (البته این بار ایمنی تضمین شده است). هدف نهایی کمک به فرد در کنار آمدن با ترس و کمک به فرد در کنار آمدن با پریشانی عاطفی است که هنگام بازگشت ضربه فرد را آزار می‌دهد. از طریق قرار گرفتن در معرض درمان، شما خواهید آموخت که چگونه خاطرات خود را کنترل کنید و درک کنید که آنها چیز ترسناکی نیستند.
•    تصاویر ذهنی، بازدید از مکانی که واقعه آسیب‌زا اتفاق افتاده است و تشویق شما برای نوشتن در مورد آن اتفاق سخت، همه ابزارهای معمول قرار گرفتن در معرض درمان است.

 

این یک روش CBT دیگر است که می‌تواند به شما کمک کند تا درک منطقی‌تری از آنچه در طول یک واقعه آسیب‌زا برای شما اتفاق افتاده، پیدا کنید. با این کار می‌توانید با واقعیت اتفاق افتاده کنار بیایید و از گناهی که معمولاً مبتلایان به PTSD احساس می‌کنند فرار کنید. افرادی که از PTSD رنج می‌برند احساس شرم می‌کنند و فکر می‌کنند آنچه اتفاق افتاده تقصیر آنها است. بازسازی شناختی به شما کمک می‌کند تا ببینید این تقصیر شما نیست.
•    برخی از تکنیک‌های بازسازی شناختی وجود دارد که می‌توانید از خانه امتحان کنید، مانند پیگیری صحت افکار منفی خود. به عنوان مثال، اگر مدام به حادثه فکر می‌کنید، می‌توانید هنگام فکر کردن به این دقت داشته باشید که آیا این افکار به شما کمک می‌کند که مشکلات خود را حل کنید یا خیر.
•    یا می‌توانید افکار خود را از طریق رفتار واقعی خود آزمایش کنید. به عنوان مثال، اگر فکر می‌کنید که وقت برای ورزش کردن ندارید، می‌توانید ۱۵ دقیقه ورزش کنید و ببینید آیا زمان کمتری برای سایر قسمتهای مهم زندگی خود دارید یا خیر.
•    این نوع روان درمانی می‌تواند به شما کمک کند که مشکل خود را پیدا کرده و بر احساسات منفی ناشی از واقعه آسیب‌زا در مورد خود غلبه کنید.

 

این نوع درمان نوع دیگری از CBT است و به شما یاد می‌دهد اضطراب خود را کنترل کنید. این یک قدم فراتر از بازسازی خاطرات شما است و شما را قادر می‌سازد تا ذهنیت سالم‌تری را درباره تجربه آسیب‌زای خود ایجاد کنید.
•    هدف از این نوع درمان این است که به شما کمک کند تا نحوه مشاهده ضربه‌ای را که قبل از بروز اضطراب یا افسردگی به دلیل PTSD تجربه کرده‌اید، تغییر دهید.

 

گروه درمانی، دقیقاً مانند هر رویکرد دیگر، برای برخی افراد بهتر از دیگران است. با این حال، این ممکن است به شما کمک کند تا بر علائم خود غلبه کنید، زیرا با افراد دیگری با وضعیت مشابه خود مواجه می‌شوید. صحبت با دیگران که تجربه مشابهی را تجربه کرده‌اند، می‌تواند به شما کمک کند احساس خود را منطقی کنید، متوجه شوید که تنها نیستید و «عادی تر» احساس ‌کنید.
•    در گروه درمانی، افراد در مورد تجربیات خود و نحوه تأثیر این تجربیات بر زندگی و احساساتشان صحبت می‌کنند. شنیدن اینکه دیگران از داستان‌های خود می‌گویند می‌تواند احساس شرم، گناه و عصبانیتی را که ممکن است به دلیل واقعه آسیب‌زای خود تجربه کرده باشید، کاهش دهد.

مهم است که به خاطر داشته باشید که مصرف داروها بدون شرکت در درمان، به اندازه انجام هر دو با هم و یا حتی فقط درمان به تنهایی، موثر نخواهد بود. مهم است که در مورد تجربیات خود با کسی صحبت کنید تا بتوانید از طریق PTSD کار کنید و یک راه حل دائمی پیدا کنید. از طرف دیگر، داروها می‌توانند علائم PTSD را درمان کنند، اما ممکن است مواردی را که تجربه می‌کنید برای همیشه درمان نکنند.
•    درمان علائم PTSD بدون ریشه‌یابی مشکل از طریق درمان ممکن است بعداً عوارض جانبی منفی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است فکر کنید که با استفاده از دارو بر PTSD خود غلبه کرده‌اید، ولی اگر مصرف داروهای خود را متوقف کنید، احساسات منفی که دارو برای شما درمان کرده است را دوباره تجربه می‌کنید و شما را در همان جایی که شروع کرده‌اید قرار می‌گیرید.
•    توجه داشته باشید که داروهای ضد افسردگی ممکن است برای همه مفید نباشند. آنها اغلب در به حداقل رساندن علائم PTSD مفید هستند، اما ممکن است به طور کامل آنها را از بین نبرد. این دوباره اهمیت درمان را برجسته می‌کند.

 

این دارو یک داروی ضد افسردگی است که می‌تواند علائمی را که هنگام ابتلا به PTSD تجربه می‌کنید نیز کنترل کند. پاروکستین یک مهارکننده انتخابی جذب مجدد سروتونین(SSRI) است، به این معنی که با جلوگیری از جذب مجدد سروتونین، باعث افزایش موثر سطح سروتونین در قسمتهای خاصی از مغز می‌شود. مطالعات نشان داده است که پاروکستین می‌تواند به بهبود علائم PTSD کمک کند.
•    پاروکستین می‌تواند به درمان علائم افسردگ و اضطراب و همچنین مشکلات خواب و تمرکز کمک کند.

 

سرترالسن نیز یک یک مهارکننده انتخابی جذب مجدد سروتونین است، به این معنی که این یک ضد افسردگی است که ممکن است برای افرادی که از علائم PTSD رنج می‌برند، موثر باشد. سرترالین و پاروکستین تنها دو داروی مورد تایید FDA برای درمان PTSD هستند. سرترالین می‌تواند به بهبود علائم PTSD کمک کند از جمله:
•    افسردگی، اضطراب و مشکلات خواب.

 

اگرچه این داروها می‌توانند در بهبود علائم PTSD بسیار موثر باشند، اما همچنین می‌توانند عوارض جانبی دیگری ایجاد کنند که باید از آنها آگاهی داشته باشید. عوارض جانبی عبارتند از:
•    حالت تهوع؛ این علامت اغلب طی دو تا پنج روز برطرف می‌شود.
•    سردرد؛ سردرد یکی از شکایات رایج کاربران SSRI است. به طور کلی، چند روز دیگردیگر احساس سردرد نخواهید کرد.
•    اضطراب؛ به عبارت دیگر، احساس لرزیدن یا تحریک شدن.
•    خواب آلودگی؛ خواب آلودگی غالباً نشانه این است که دوز تجویز شده در ابتدا توسط پزشک بیش از حد تجویز می‌شود. گاهی اوقات یک تغییر ساده در زمان مصرف دارو می‌تواند برای حل این مسئله کافی باشد.
•    بیخوابی؛ بی‌خوابی همچنین می‌تواند از مشکلات SSRI باشد. کاهش دوز اغلب می‌تواند این مشکل را برطرف کند.
•    کاهش میل جنسی؛ SSRI شناخته شده است که باعث مشکلات جنسی مانند کاهش لذت در عشق ورزی و کاهش میل جنسی می‌شود.

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد