چگونه با داشتن بیماری مزمن انسدادی ریه، یک زندگی عادی داشته باشیم؟

مجله‌ی آموزش ایلیاد - بیماری مزمن انسدادی  ریه (COPD) یک بیماری طولانی مدت است که می‌تواند از طریق دارو و تغییر سبک زندگی کنترل شود. برای تهیه یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای خود به یک پزشک متخصص مراجعه کنید. علاوه بر تمرکز بر سلامتی جسمی، یک سیستم پشتیبانی نیز برای کنترل احساسات ناشی از زندگی با این بیماری، ایجاد کنید.

 

هنگامی که با COPD زندگی می‌کنید ممکن است احساسات بسیاری مانند افسردگی، غم و ناراحتی را تجربه کنید. رسیدگی به احساسات به اندازه مراقبت از سلامت جسمی شما مهم است. برای دریافت پشتیبانی هر قدم را که نیاز دارید بردارید.
•    در مورد احساس خود با یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود صحبت کنید.
•    در زمانی که شما به کمک نیاز دارید، درخواست کمک کنید.
•    احساس خود را به پزشک خود اطلاع دهید.
•    به یک متخصص بهداشت روان مانند مشاور یا روانشناس مراجعه کنید.

 

ابتلا به بیماری COPD تمام جنبه‌های زندگی شما را تغییر می‌دهد. عضویت در یک گروه پشتیبانی می‌تواند به یافتن افراد دیگری که همین کار را می‌کنند، کمک کند. شما احساس حمایت خواهید کرد و یاد خواهید گرفت که چگونه دیگران بیماری COPD خود را مدیریت می‌کنند.
•    همچنین از پزشک خود سوال کنید که اگر گروه‌های حمایتی سراغ دارند، معرفی کنند.

 

حتی اگر احساس نفس تنگی می‌کنید، ورزش باعث تقویت عضلات تنفسی می‌شود و به گردش اکسیژن در بدن کمک می‌کند. قبل از شروع یک برنامه ورزشی، با پزشک خود صحبت کنید. به طور کلی، کشش، پیاده‌روی، دوچرخه سواری، شنا و تمرینات قدرتی بی‌خطر است.
•    اگر تب یا عفونت دارید، حالت تهوع دارید، درد در قفسه سینه دارید یا اکسیژن رسانی ندارید، ورزش نکنید.

 

توانبخشی ریوی به شما کمک می‌کند با COPD زندگی کنید و آن را مدیریت کنید. توانبخشی شما ممکن است شامل یک برنامه‌ی ورزشی، مدیریت و آموزش بیماری، مشاوره بهداشت روان و مشاوره تغذیه باشد. هدف از توانبخشی کمک به شما برای ادامه فعالیت‌های روزمره و داشتن کیفیت زندگی خوب است.
•    توانبخشی ریوی توسط تیمی متشکل از متخصصین مانند پرستار، پزشک، فیزیوتراپیست، مددکار اجتماعی، روانشناس و درمانگر تنفسی انجام می‌شود.

 

هنگام تنفس، اکسیژن را استنشاق می‌کنید و دی اکسید کربن را بیرون می‌دهید. کربوهیدرات‌ها نسبت به چربی‌ها دی اکسید کربن بیشتری تولید می‌کنند. اگر میزان کربوهیدرات را در رژیم خود کاهش دهید و چربی بیشتری بخورید، ممکن است راحت‌تر نفس بکشید. قبل از ایجاد تغییر در رژیم غذایی خود، با یک پزشک یا یک متخصص تغذیه مشورت کنید.

 

سعی کنید روزانه چهار تا شش وعده غذایی کوچک بخورید. وعده‌های غذایی زیاد فضا را اشغال می‌کنند و حرکت در دیافراگم شما را دشوارتر می‌کند. همچنین پر کردن و خالی شدن هوا از ریه‌های در هنگام سنگینی زیاد آسان نخواهد بود.
•    در صورت امکان قبل از غذا خوردن استراحت کنید.

 

آب به نازک نگه داشتن مخاط شما کمک می‌کند، بنابراین برداشتن آن آسان است. سعی کنید شش تا هشت لیوان آب در روز بنوشید. برای جلوگیری از احساس سیری زیاد، می‌توانید از خوردن مایعات هنگام غذا خودداری کنید. سعی کنید یک ساعت پس از پایان غذا خوردن بنوشید.
•    ممکن است لازم باشد میزان مصرف آب خود را براساس شرایط خاص خود تنظیم کنید. با پزشک خود در مورد مصرف آب صحبت کنید.

به مدت دو ثانیه از طریق بینی نفس بکشید و لب‌های خود را مانند اینکه می‌خواهید شمع را فوت کنید، جمع کنید. از طریق لبهای جمع شده به آرامی نفس بکشید. باید دو یا سه برابر بیشتر از دم خود را بیرون دهید.
•    این روش، تنفس شما را کند کرده و مجاری تنفسی را برای مدت بیشتری باز نگه می‌دارد.

 

شانه‌ها را شل کنید و یک دست را روی سینه و یک دست را روی شکم قرار دهید. به مدت دو ثانیه از طریق بینی نفس بکشید. هنگام استنشاق باید احساس کنید که شکم شما بالا می‌رود. هنگام بازدم به آرامی شکم خود را فشار دهید. هل دادن، فشار به دیافراگم شما وارد می‌کند و به شما کمک می‌کند هوا را خارج کنید.
•    هنگام ابتلا به  COPDدیافراگم شما به خوبی کار نمی‌کند.
•    این روش دشوارتر از تنفس با لب خمیده است. هنگام استفاده از این روش از درمانگر تنفسی یا فیزیوتراپیست کمک بگیرید.

 

هر زمان که دچار تنگی نفس می‌شوید، کاری را که انجام می‌دهید متوقف کنید. بنشینید، شانه‌های خود را شل کنید و شروع به انجام تنفس با لب خمیده کنید تا نفس‌تان برگردد. هنگامی که می‌توانید راحت نفس بکشید می‌توانید فعالیت خود را از سر بگیرید.
•    وقتی فعالیت خود را از سر می‌گیرید، لب‌های خمیده را ادامه دهید.

 

یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی به شما کمک می‌کند COPD خود را مدیریت کرده و یک برنامه درمانی مناسب برای شما تهیه کند. همه مبتلایان به COPD داروهای مشابهی مصرف نمی‌کنند. در مورد علائم، احساسات و چگونگی تأثیر COPD در زندگی با صراحت با پزشک صحبت کنید.
•    نحوه استفاده از داروهای خود را به پزشک خود نشان دهید تا مطمئن شوید که به درستی از آنها استفاده می‌کنید.

 

داروی کنترل کننده، دارویی است که روزانه مصرف می‌کنید. گشادکننده‌های برونش با اثر طولانی مدت به عنوان داروهای کنترل کننده استفاده می‌شود. برای مصرف این دارو معمولاً از دستگاه استنشاقی استفاده می‌کنید. آنها برای باز نگه داشتن ریه‌های شما و جلوگیری از تشدید آنها کار می‌کنند. در مصرف داروی کنترل کننده، هیچ اثر فوری احساس نخواهید کرد.
•    بدون توجه به احساس خود این دارو را مصرف کنید.
•    نحوه مصرف دارو را از پزشک خود بپرسید و همیشه دستورالعمل‌ها را دنبال کنید. همه دستگاه‌های استنشاق یکسان کار نمی‌کنند.

 

گشادکننده‌ی برونش موقت به عنوان داروی نجات استفاده می‌شود. در صورت نیاز به تسکین فوری، از داروهای نجات خود استفاده کنید. باید در یک دقیقه یا کمتر احساس بهتری داشته باشید. اگر داروی کنترل کننده شما به خوبی کار می‌کند، فقط باید هفته‌ای دو بار از داروهای نجات خود استفاده کنید.
•    اثرات داروی نجات شما فقط چهار تا شش ساعت طول می‌کشد.

 

اگر COPD شما دریافت اکسیژن کافی در جریان خون را دشوار می‌کند، پزشک می‌تواند اکسیژن درمانی را برای شما تجویز کند. برای اینکه آیا برای استراحت، ورزش و یا خواب به اکسیژن نیاز دارید، نوع سیستم اکسیژن مورد نیاز و همچنین تعداد دفعاتی که باید از اکسیژن خود استفاده کنید را پزشک تعیین می‌کند.
•    پزشک شما نمونه خون می‌گیرد تا تشخیص دهد آیا به اکسیژن درمانی نیاز دارید یا خیر. آنها همچنین ممکن است یک ارزیابی خانگی برای کنترل اکسیژن در حین فعالیت و هنگام خواب انجام دهند. همچنین ارزیابی در کلینیک را انجام می‌دهند که سطح اکسیژن را در حالت استراحت، فعالیت و پاسخ به اکسیژن اضافی ارزیابی می‌کند.
•    اگر دکتر شما فکر می‌کند این گزینه خوبی برای شماست، شما یک گواهی ضرورت پزشکی دریافت خواهید کرد.
•    همچنین استفاده از اکسیژن طبق دستورالعمل برای جلوگیری از عوارضی مانند هیپرکاپنیا (دی اکسید کربن بیش از حد در جریان خون) بسیار مهم است.

محرک‌های ریه می‌توانند باعث شعله‌ور شدن COPD شما شوند. محرک‌های رایج شامل دود سیگار، آلودگی هوا، گرد و غبار و بوی مواد شیمیایی است. علت اصلی COPD سیگار کشیدن است. اگر قبلاً چنین کاری نکرده‌اید، سیگار را ترک کنید.
•    در مورد کلاس‌ها و برنامه‌هایی که به شما کمک می‌کند سیگار را ترک کنید با پزشک خود صحبت کنید.

 

قبل از اینکه بیرون بروید، شاخص آلودگی هوا و کیفیت هوا را بررسی کنید. اگر هوا بد است، سعی کنید تا آنجا که می‌توانید در خانه بمانید. گزارشات کیفیت هوا را می‌توانید در رادیو، اخبار محلی یا با مراجعه به وب سایت ها پیدا کنید.

 

هر سال واکسن آنفولانزا بگیرید. به احتمال زیاد به دلیل COPD دچار عوارض ناشی از آنفولانزا می‌شوید. ویروس آنفولانزا هر ساله تغییر می‌کند بنابراین شما باید سالانه  واکسن بگیرید. همچنین ممکن است نیاز به واکسن ذات الریه داشته باشید.

 

 COPD شما ممکن است شعله ور شود. در صورت مدیریت آن در ابتدای شروع علائم هشداردهنده، بسیار آسان تر است. شاید بتوانید علائم خود را به تنهایی مدیریت کنید یا لازم باشد با پزشک خود تماس بگیرید. در مورد زمان مناسب برای تماس یا مراجعه به پزشک با پزشک خود صحبت کنید. علائم هشدار دهنده اولیه شامل موارد زیر است:
•    خس خس سینه، یا خس خس سینه بیشتر از حد معمول
•    سرفه و یا تنگی نفس که از حالت معمول بدتر است
•    افزایش میزان مخاط یا تغییر در رنگ مخاط شما (به عنوان مثال زرد، سبز، برنزه یا خونی)
•    تورم در پاها یا مچ پا
•    گیجی یا احساس خواب آلودگی شدید
•    تب

 

مجله‌ی آموزش ایلیاد